Hij en ik

Ik heb ook een verhaal geschreven waar ik de ene persoon(man) in ik-vorm laat praten en de andere in zij-vorm. Het gaat ook over hetzelfde.
Waarom zou het niet kunnen?

Je zou het boek Haar naam was Sarah van Tatiana de Rosnay (Artemis & co) eens moeten lezen. Twee verhaallijnen, twee personen (een zij en een ik), twee tijden (1942 en 2002) komen ontzettend spannend samen.

Voorbeeldje: Winter: 1. Pietje (de hij-persoon) loopt door de keuken. Hij snoept al wat van de overheerlijke kippenpootjes. En in een ander seizoen van het jaar, de zomer: 2. Dan vertelt de ik-persoon het een en ander over de gebruiksvoorwerpen in de keuken. Bij 1 is het (speelse) verhaal belangrijker, en bij 2 de (technische) informatie.

Zijn de hij en de ik een en dezelfde persoon? En zit daar jaren tussen?

Nee, de hij en de ik zijn twee verschillende personen. In eerste instantie wilde ik er één persoon van maken, waarbij qua tijdsbeeld waarin het verteld werd enkele tientallen jaren tussen zit, maar dat is achteraf technisch niet mogelijk gebleken (lastig om uit te leggen). Nu zijn het twee verschillende personen, een wijze en een onervaren persoon, waar ongeveer anderhalf of tweeënhalf jaar verschil tussen de verhalen zit. De ene persoon blijft natuurlijk wel veel ouder dan de andere.

Je kan ze per hoofdstuk aan het woord laten.

Ik heb ook wel eens een boek gelezen waar de "hij" of de "zij" aangekondigd werd in de hoofdstuktitel. Erg leuk.
Je kunt dat met namen doen bijvoorbeeld: 01 januari: Harry, of je begint met de laatste regel van het laatste stuk van de hij of zij?

Inge doet het ook in haar Broodje Koosburger. Dat boek heb je toch?

Technische stem als cursief tussen de speelse tekst? Als een soort innerlijke bemoeial?

Ik roep ook maar wat hoor, ´t is meer ter inspiratie. Het is lastig voor me om een goed beeld te krijgen van je probleem.

Want bedoel je nu dat je bij elke stukjes speels ook een stukje volwassen hebt? En dat alles stukjes achter elkaar een doorlopend verhaal vormen, maar met die twee stemmen? Da´s op zich al knap :nod: . Maar een beetje boek is 70K, denk ik, dus je hebt nog 20 om het aan elkaar te schrijven.

Broodje Koosburger heb ik uiteraard, je was zelf bij de boekpresentatie...

Ja, met dat cursief van de informatieve kant tussen het echte verhaal kan ik wel iets mee. Maar dan blijf ik zitten met dat de informatieve kant zich 'afspeelt' in de zomer en het speelse verhaal in de winter. Dat kan ik makkelijk veranderen, zou je zeggen, ware het niet dat bij de informatieve kant foto's komen die in de zomer zijn gemaakt.

En de winterkant kan geen zomer worden?
Lastig zeg. Je kan er wel een knstgreep op loslaten, als twee karakters die onafhankelijk van elkaar en vanuit verschillende karakters min of meer hetzelfde meemaken. Dan kan het seizoen best een paar maanden verschillen, dat benadrukt het alleen maar. Alleen tja ... een kunstgreep ... ben ik niet zonder meer voor.

Nee, ik ook niet zo. Dus ik zal waarschijnlijk alles moeten herschrijven (wat ik al van plan was natuurlijk), maar het tweede deel nog veel sterker dan normaal. Of dat weglaten en het eerste deel grondig aanvullen.

Jij kunt moeilijk doen. :rolleyes:
Alles kan in een verhaal.

Dat hebben wel meer mensen tegen me gezegd, dat ik moeilijk kan doen.

Maar mijn verhaal moet gewoon kloppen, van A tot Z.

Als jij het onlogisch vindt wat je doet, ja dan zul je het moeten veranderen. Zoals ik zei heb ik een verhaal om en om in de ik-vorm en hij-vorm gezet. Maar als er veel tijd tussenzit, wordt het misschien moeilijker. Hoewel... je kunt natuurlijk ook een gedeelte vanuit een kind beschrijven en later of tussendoor vanuit een volwassene. Als je van gecompliceerd houdt, zou ik het zo laten.

Volgens mij kan het gewoon, je belicht zo wel twee kanten van het onderwerp, de ervaren en de onervaren kant. Dat kan heel goed uitvallen.

Je kunt er ook op uittrekken en nieuwe foto's (laten) maken. Als dat het vormprobleem oplost.

Of ik kan de foto's weglaten en in de tekst het een en ander aanpassen. Maar daar ben ik nog niet uit.

70.000 woorden minimaal? Daar kom ik wel aan als ik alles ga herschrijven en elkaar ga verbinden, denk ik.

@Eigen: even heel erg off-topic, dat hondje kijkt een beetje verlegen, bijna schuldbewust. Lijkt me een lief beestje.
Is het jouw viervoeter? Dan is die foto goed gelukt, zeg!

En nu weer :ontopic:

Hey Mara, doe eens snel F5-en :D dan zie je weer andere diertjes.

Kijk, elk dier ziet er knapper uit dan ik, vandaar die dieren steeds ;)

En :ontopic:

Ik wil wel :ontopic: maar ze zijn zooooo schattig.

Nou vooruit dan. Het is wat lastig dat we niet precies weten hoe het bestaande werk er nu uitziet. Maar ik gok dat het column achtige stukjes zijn, waarvan een deel de handeling, en een ander deel de beleving beschrijft, en de beleving dan enigzins jong of naief is.

Ik kom dan nog steeds niet verder dan twee verschillende lettertypes, omdat je dan de afwisseling houdt van de verschillende stijlen en dat waarschijnlijk aanmoedigd om door te lezen. net als eten. Als je alleen aardappels eet heb je daar snel genoeg van. Doe je er ook worteltjes bij, dan eet je meer door de afwisseling van smaken. Het wordt wel een uitdagende klus, dat zie je zo.

Ik sprak net iemand die zei dat je een en dezelfde stijl in een verhaal moet aanhouden. Dat vind de lezer prettiger, volgens hem. Ik zou inderdaad denken dat afwisseling, zoals je ook met eten doet, geen kwaad kan. Het zijn in ieder geval geen columnachtige stukjes, meer een romanachtig verhaal met informatieve stukjes ertussen.

Ik heb meerdere boeken gelezen waarvan uit twee verschillende perspectieven wordt geschreven. O.a. De Acht van Katherine Neville. Wat me op viel is dat de schrijfstijl ook veranderde, omdat het ging over twee verschillende tijden (middeleeuwen en heden). Het lijkt me, dat je uitgangspunt moet zijn de doelgroep van het complete verhaal. Ik heb ooit gezien (weet niet meer welk boek, maar ik gok De Talisman van Stephen King) dat er inderdaad cursief wordt gebruikt om het een van het ander te onderscheiden. Vond ik zelf wel prettig lezen, omdat je je dan kunt instellen op het ander type schrijfstijl. In het boek De Acht is alles in één lettertype geschreven en het onhandige voor mij als lezer was dat je begint te lezen aan een nieuw hoofdstuk en je soms na een tijdje er pas achter kwam dat er weer "geswitcht" was. Ik vind het fijn als ik daarop voorbereid wordt. Maar misschien is het juist de bedoeling van de schrijver, om zo de lezer scherp te houden. Dat is aan jou. Geen idee of je hier iets aan hebt.