Thema’s in je schrijven

Nog geen manuscript afgerond, maar het dieperliggende thema van het verhaal waar ik nu aan werk, is toch wel de kracht van de familieband en waar deze allemaal toe kan leiden (positief of negatief).

Ja, groei is wel mijn thema. Vechten om jezelf te kunnen zijn. En relaties (in een brede zin van het woord). Niks bijzonders, denk ik, als ik het zo beschouw... Het zijn toch best algemene thema's. Alleen liefde is nog algemener, geloof ik ;)

ik heb niet echt een thema, vind ik zelf. Maar toen ik een tijdje geleden een interview gaf, en de journalist mij vroeg naar andere manuscripten die ik af had of waar ik mee bezig was, toen kwam er wel steeds iets naar voren als 'een gebeurtenis of geheim uit het verleden heeft ook nu nog invloed'. Dat speelt overigens niet in het boek dat ik heb gepubliceerd.
Ik had zelf nooit bedacht dat dit mijn thema is, maar ik vind het wel interessant, die oude 'geheimen', of in ieder geval de verledens van mensen... misschien toch een thema??

mooi wel, Ingrid, zoiets als in de oude geheimen ligt ook een soort herhaling van de geschiedenis.

En Micha , jij hebt natuurlijk een heel sterk thema, al is het afgebakend binnen de homosexualiteit het is ook iets universeels ja, vechten om te zijn wie je bent.

En de kracht van de famileiband, vind ik ook een sterke, Zjaan.

Ik had bij het antwoorden ook Trysten in gedachten ;)

Als je het kiezen tussen rationeel en emotioneel een thema kan noemen heb ik een thema. in mijn geval een thema welke al schrijvende groeide, dus niet vooraf bewust gekozen. xsg

Ik ben gewoon begonnen met hoofdstuk 1, zonder na te denken over iets anders dan de wereld die ik wilde creëren. Aan een thema had ik dus nooit gedacht, maar ik zie bij het herlezen hier en daar wel kleine themasprietjes opkomen. Ik weet alleen niet of het distels zijn, of narcissen. Afwachten dus.

Ik heb mijn thema ook niet van tevoren bedacht, maar bij het schrijven en herkennen van de lagen in het verhaal, was dit de diepste lijn die ik zelf in het verhaal herkende. Misschien dat dat vanuit je onbewuste gestuurd wordt?

Ik merk dat het thema 'zelfvertrouwen' en hieraan werken regelmatig in mijn verhalen terugkeren. Vooral in de verhalen die meer voor een jongere doelgroep geschreven zijn. Ik merk dat me dat nog steeds bezighoudt. Graag wil ik anderen, die met hetzelfde worstelen een gevoel van herkenning geven, een gevoel van dat je niet alleen staat en dat ommekeer uit jezelf moet komen. Alle negatiteit komt tenslotte ook uit jezelf maar zolang je dat niet onderkent zit je vast in het cirkeltje. Kijk, daar ga ik alweer; niet te houden :D .

Ik werd er door anderen op geattendeerd dat mijn verhalen een centraal thema hebben, had het zelf niet eens in de gaten. In mijn verhalen lossen de kinderen zelf, zonder inmenging van volwassenen, hun problemen op. Op hun eigen manier dus, en dat is niet altijd de meest handige. :D Ik vind het belangrijk om mee te geven dat je, wie of wat je ook bent of denkt te zijn, altijd bepaalde waardevolle capaciteiten hebt. Goed topic Marjet! Interessant ook om te lezen wat anderen 'hebben'. Alles heeft natuurlijk een bepaalde overlap, de balans (her)vinden, maar de nadruk en invalshoek kan ook weer heel verschillend zijn.

Inderdaad een interessant topic, Marjet. Ik vind het moeilijk om op een eigen thema te reflecteren, maar iemand zei dat ik vaak schrijf over de hogere klassen en de lagere klassen, de conflicten die daaruit voortkomen en de tegenstellingen. Dat herken ik dan ook wel, in ieder geval in een aantal verhalen.

Leuk om de thema's van iedereen te lezen :)

Mijn thema is denk ik psychische problemen. Op de een of andere manier komt er altijd wel iemand in voor die psychisch niet helemaal in orde is, vaak is het de hoofdpersoon.

Mijn thema was er al aardig lang voordat het verhaal er was. Ik wist waar ik over wilde schrijven, maar niet hoe, zelfs niet in welk genre. Nu ik aan het verhaal werk, zijn er al heel wat thema's bijgekomen. Thema's waar ik al eerder over heb proberen te schrijven en geheel nieuwe thema's waar ik niet eerder aan gedacht had. Het thema waar ik mee begon was 'meester-leerling' relatie in de brede zin van het woord. Eeuwenoud en niet bijzonder origineel, zeker niet in fantasy, maar voor mij heel toepasselijk, zonder in detail te treden (iets te persoonlijk :) ) Daarbij kwam al gauw de corruptie van geïnstitutionaliseerde religie bij. Een ander thema is psychische problemen. Iets positiever is het thema 'schoonheid' ('beauty' dekt meer de lading, maar hoe vertaal je dat? 'Schoonheid' klinkt zo archaïsch...). Ik kan er nog wel meer bedenken, maar dit is wat nu in me opkomt. Hoeveel thema's kan een boek eigenlijk hebben? Ik schrijf volgens mij altijd met een thema, kan het ook anders dan? Als je niets te vertellen hebt, wordt het verhaal toch nietszeggend? Ik kan l'art pour l'art bijzonder waarderen, maar dat betekent niet dat kunst inhoudsloos hoeft te zijn.

Als ik een verhaal schrijf, doe ik dat niet met een bepaald thema in mijn hoofd. De gebeurtenissen in het verhaal maken het thema.

Ik begin zomaar en gaandeweg komen er ideëen en bepaalde types naar voren.

Ik neig toch naar het paranormale. Al probeer ik een normaal verhaal te schrijven, naarmate ik vorder des te vreemder wordt het.

Mijn thema's tot nog toe zijn leren leven met je verleden en het najagen van je dromen. Ik bedenk niet van tevoren dat mijn verhalen daarover moeten gaan, ik merk de thema's vaak pas op als het verhaal is geschreven. Ze zeggen natuurlijk heel veel over mijn eigen leven.

Ik ben nou een half jaar bezig met 'serieus schrijven' en heb net de balans opgemaakt van wat dat halfjaar [i]'freewheelen'[/i] heeft opgeleverd.
Dat was, op het gebied van 'thema' best verrassend.
Ik heb een turbulent leven achter de rug en had verwacht dat ik daar veel over zou hebben verzameld.
Nadat ik die virtuele lade echter had opgeruimd en gerubriceerd bleek er een totaal ander patroon te zijn komen bovendrijven.
Die rode draad was [b]totaal niet[/b] wat ik had verwacht.
Ik ben nu aan het kijken of er nog meer in dat thema zit, dat zou wel fijn zijn.
Met die crisis kan je het namelijk schudden als 'wannabee column-schrijver' en met een thema zit er misschien een boek in!

In mijn boeken/verhalen is de hoofdpersoon meestal een doorzetter waardoor hij zijn doel bereikt en speelt anders zijn/voelen meestal een rol. Daarnaast kent elk verhaal nog zijn eigen thema. Meestal denk ik daar van te voren en tijdens het schrijven over na, soms ontstaat het spontaan.

En, niet echt een thema, maar in veel van mijn verhalen duikt een opa met een baard op. :confused: Ook al voor het overlijden van mijn vader. Geen idee waarom, ik heb zelf geen opa's gekend dus misschien dat ik (onbewust) een (geidealiseerd) opa-figuur in mijn leven heb gemist. Ik vind het wel grappig dat dat gebeurt.

Er ontstaat een leuke opsomming zo, maar van een uitwisseling van gedachten/visies is nog niet echt sprake.

Ik vraag me bijv af of een thema een goed marketingmiddel is, zodat je op de achterflap kan zetten (ik verzin maar wat) 'een boek over de kracht van doorzettingsvermogen'. Volgens mij zijn uitgevers daar wel dol op, en moet je dus zeker zoiets in je begeleidende brief zetten als je een ms naar een uitgever stuurt. Het suggereert literatuur. Ik denk dan ook dat een goed doordacht thema onontbeerlijk is als je literatuur wilt schrijven.

Bij mij heeft elk verhaal zijn eigen thematiek. Ik heb drie manuscripten af.
Het eerste manuscript is vooral bedoeld als persiflage op de huidige samenleving, waarbij ik wat speel met geschiedenis en toekomst.
Het tweede manuscript is een verhaal over persoonlijke keuzes in het leven. Wat is vastgelegd door geboorte en opvoeding en wat is er nog te kiezen.
Het derde gaat over het verwerken van een traumatische ervaring binnen een gezin. Kiest de hoofdpersoon voor vergeving of blijft ze hangen in wraakgevoelens.

Ik heb niet echt een thema. Ik schrijf meer over dieren. Als ik iets zie wat me raakt dan schrijf ik daarover.
Leuk topic!

Thema's waar ik oa over schrijf zijn; problemen als mishandeling of miscommunicatie, niet geaccepteerd worden (en hoe daarmee om te gaan), maar ook over wat ik voel (voor iemand) en hoe gelukkig te worden.

[quote=Wolfje]Ik heb niet echt een thema. Ik schrijf meer over dieren. Als ik iets zie wat me raakt dan schrijf ik daarover.
Leuk topic![/quote]

Dat wat je raakt, zou misschien je thema kunnen zijn.

In mijn boek is 'vrijheid' overduidelijk het thema. Verder wilde ik er persé iets in over moeilijkheden tussen twee familieleden, bijvoorbeeld tussen vader en zoon. Een van hen kiest het slechte pad, de ander ondervindt daar de nadelen van.

Verder heb ik bijna altijd wat Favake ook heeft: een oudere persoon (opa of oma). Misschien als nuchtere en rustige tegenhanger voor al het jeugdige 'geweld'?

In de meeste reacties zit het thema in het karakter van de personages. Is het dan niet zo dat ieder verhaal een thema heeft? En schrijven de meesten niet vanuit zichzelf?
Onbewust creer je misschien toch een personage dat een beeje van jezelf is, een beetje van wat je had willen zijn en een beetje van de "stoute" tegenpool. En dan heb je al snel een thema te pakken.

Boeiend onderwerp, interessant om te zien wat anderen schrijven. Ik merk dat in mijn gedichten bepaalde thema's vaak terugkomen: de natuur en de seizoenen, op het ogenblik dus een heleboel sneeuw. Aanvaarden, loslaten, zijn met wat er is. Ouders en kinderen, generaties. Accepteren van tegenstellingen, beperkingen, onmacht, lijden. Toen ik dit opschreef, dacht ik dat het met mijn leeftijd te maken had. Maar toen ik dertig was, schreef ik ook al over deze zelfde thema's. Het speelt zich allemaal af in een heel klein wereldje: een vlieg op het raam, een kind op de fiets. Toch zijn het grote thema's. Misschien dat ze daarom zo'n klein wereldje nodig hebben.

[quote=Marjet]Wat zijn jullie thema’s?
Bedenk je die voor je begint te schrijven, of komen die al doende langs, zoals Jan Brokken in De wil en de weg ook suggereert. Vind je het belangrijk een thema aan je werk toe te voegen? Bijvoorbeeld: religie, trouw, tegen beter weten in, eerlijk duurt het langst, noem maar op.

Ik heb nu vier manuscripten bijna afgerond en merk dat [I]het worden wie je bent[/I] mij bezig houdt en steeds terugkomt. Dit moge een groot thema lijken maar je kunt het op veel manieren invullen, zoals dood verwerken van een geliefde, je {homo}sexualiteit erkennen, of beseffen dat je eigenlijk islamiet wil zijn, een ernstige ziekte overwinnen. Enz.

Ik ben benieuwd waar jullie meekomen.[/quote]

Ik scrhijf voornamelijk over religie en de dingen die hier bij komen kijken. Ik haal veel inspiratie uit de weg die ik in mijn leven mag of moet bewandellen, het is allemaal vastgelegd...
Verder schrijf ik over dingen die vanuit de diepte van mijn ziel komen, na veel zelfreflectie/ meditatie en bidden, hier komen soms hele mooie dingen van.

Zo nu en dan schrijf ik weleens een column of een verhaal, een gedicht of een liedje, dan zie of hoor ik iets, of schiet er wat te binnen in mijn hoofd en dan begin ik, het meeste wat ik heb is ruwe materiaal, puur om het feit het in mijn hoofd net een flipperkast is, ben ik met iets bezig, wil ik weer met iets anders bezig....

Wat jij zegt dat je gevormd word door de dingen dat klopt, toch is het niet allesomvattend en zul je nooit kunnen zeggen dat iets af is.... er zijn niet voor niets heel veel boeken die als herdruk worden geschreven en er dingen worden veranderd of aan toe worden gevoegd.
Dat het worden wie je bent steeds terugkomt zal je hele leven zo zijn.
Het is een proces waarin je verkeert en je zult nooit 'zijn' ook dit is een onderwerp waarop ik hier niet verder in zal gaan.

Persoonlijk denk ik dat een thema wel ergens verbonden moet zijn met de schrijver. Je kan pagina's lang schrijven over iets wat je nog nooit bent tegengekomen zelf. Ik doel hiermee op het beschrijven van het gevoelsleven van de karakters, hier kan je geen research naar doen.

Zelf moest ik lang nadenken, maar als ik alles pak wat ik ooit in mijn hoofd heb gehad als een concreet iets. Heb ik toch wel een rode draad gevonden. De meeste komen neer op de hoofdpersoon die zich niet thuis voelt in de wereld waarin die zich bevindt. Het eindigt meestal in zelfacceptatie.

dat is ook de rode draad van alles archeryangel: wanneer jij jezelf lief hebt, heb je automatisch een ander ook lief, zo zou het moeten zijn...
het is inderdaad wel zo, waar je geen weet van hebt kun je niet overschirjvne.

dat is hetzelfde als jou hoofdpersoon een erge ziekte zou krijgen en dit moet beschrijven met gevoel en al. dit zal inderdaad niet lukken wat jij net ook al zei...

Ik heb geen vast thema, maar wel dat ik altijd [i]reality[/i] schrijf. Over dingen die echt kunnen gebeuren, dus. Maar dat is meer het genre dan thema. In kinderboeken ben ik wel geneigd om er een lesje in te stoppen of iets wat ik zelf vind. Bij volwassenen ben ik meer geneigd om over minder leuke dingen te schrijven, heel serieus. Of over seks. :)

[quote=Favake]Ik vraag me bijv af of een thema een goed marketingmiddel is, zodat je op de achterflap kan zetten (ik verzin maar wat) 'een boek over de kracht van doorzettingsvermogen'. Volgens mij zijn uitgevers daar wel dol op, en moet je dus zeker zoiets in je begeleidende brief zetten als je een ms naar een uitgever stuurt. Het suggereert literatuur. Ik denk dan ook dat een goed doordacht thema onontbeerlijk is als je literatuur wilt schrijven.[/quote]
Ja, dat zou natuurlijk kunnen. Iets als seks lijkt me meestal te verkopen (maar wellicht niet als literatuur ;)), iets wat aansluit bij zaken die momenteel in de maatschappij spelen zal ook sneller aanslaan, lijkt mij.

En off-topic, iets waar volgens mij al een topic over geweest is zelfs:
[quote=JanJR]dat is hetzelfde als jou hoofdpersoon een erge ziekte zou krijgen en dit moet beschrijven met gevoel en al. dit zal inderdaad niet lukken wat jij net ook al zei...[/quote]
Dit is gedeeltelijk waar. Je kunt misschien beter/makkelijker over zaken schrijven die je meegemaakt hebt, maar met empathie, je voorstellen hoe dingen voor mensen kunnen voelen en soms research kom je ook een heel eind.

Favake schreef: Er ontstaat een leuke opsomming zo, maar van een uitwisseling van gedachten/visies is nog niet echt sprake. Ik vraag me bijv af of een thema een goed marketingmiddel is, zodat je op de achterflap kan zetten (ik verzin maar wat) 'een boek over de kracht van doorzettingsvermogen'. Volgens mij zijn uitgevers daar wel dol op, en moet je dus zeker zoiets in je begeleidende brief zetten als je een ms naar een uitgever stuurt. Het suggereert literatuur. Ik denk dan ook dat een goed doordacht thema onontbeerlijk is als je literatuur wilt schrijven. Leuke opsomming ja, en erg leuk om te zien hoe mensen bewust bezig zijn met de lijn in hun verhaal (leven) te zoeken. Persoonlijk maakt dat het schrijven voor mij waardevoller. Ik zit ook te peinzen hoe we hier een discussie uit kunnen slepen, de keuze van het thema blijft natuurlijk persoonlijk, maar in hoeverre draagt het thema inderdaad bij tot het schrijven van literatuur?