Mening van volwassenen

Christopher Paolini heeft het geen windeieren gelegd in ieder geval, maar ik weet eerlijk gezegd ook niet of die volwassenen als doelgroep had. Ik denk dat je je niet zo druk moet maken over op wie je je richt, maar moet kijken hoe je je verhaal het beste kunt vertellen.

Hoi Celeste, Als een verhaal 'goed' is geschreven en een bepaalde doelgroep (onafhankelijk van leeftijd, maar bijv. liefhebbers van het genre) aanspreekt, zal de leeftijd van de auteur niet uitmaken. Ik denk dat je juist, net zoals Micha zegt, moet richten op het verhaal zelf en niet druk moet maken om de uiteindelijke doelgroep. In ieder geval veel succes gewenst!

Bedankt allebei, ik snap jullie punt. Ik denk dat ik dan maar eerst mijn wereld moet voltooien. En dan zie ik wel hoe mijn verhaal wordt. Trouwens, beoordelen uitgevers ook op leeftijd? Of niet?

De lezers hoeven toch niet te weten hoe oud je bent? Ik denk niet dat dat uitmaakt, zo lang het maar goed geschreven is. Voordat ik een boek lees ga ik niet eerst de hele biografie van een schrijver na. Ik ben zelf trouwens 19, maar ik denk niet dat als ik ouder wordt mijn mening wat dat betreft veranderd. Uitgevers beoordelen (ga ik vanuit) op de kwaliteit, en vaak is dat van een jong iemand gewoon niet goed genoeg...

Als leeftijd door de uitgever als USP gebruikt wordt, laat ik het boek links liggen in ieder geval.

Hoi Celeste, er zijn hier al meer topics over geweest, kijk maar eens of je ze kunt vinden. Uitgevers kijken of het verhaal goed is en beoordelen in principe niet op leeftijd. Mijns inziens zou een jonge leeftijd juist een pluspunt kunnen zijn, als het verhaal echt goed is kan de uitgever er trots op zijn dat het door een jong persoon geschreven is. Wel is het zo dat je als tiener en zelfs als begin twintiger gemiddeld gezien minder hebt meegemaakt en je je minder goed kunt inleven in andermans wereld. Echt begrijpen hoe een ander zich zal voelen leer je pas rond je zestiende ... Dan is het dus ook moeilijker om daarover te schrijven.

Er werd ooit in het jeugdjournaal aandacht besteed aan een meisje (van een jaar of 13) die romans (voor vrouwen) schreef, vergelijkbaar met de bouquet-reeks als ik me niet vergis. Dus het kan wel!

Negen van de tien keer dat ik een boek lees kan ik echt niet vertellen wat voor iemand de schrijver is. Waarom zou ik als lezer op leeftijd letten? Mocht ik een goed boek lezen en er achter komen dat de schrijver erg jong is dan krijgt die alleen maar mijn bewondering.

Nogmaals bedankt voor alle reacties. Hier heb ik echt veel aan! Ik wil niet onzeker overkomen of zoiets hoor. Ik ben gewoon benieuwd naar jullie mening. Dus ik ben blij dat er wordt gereageerd.

Er werd ooit in het jeugdjournaal aandacht besteed aan een meisje (van een jaar of 13) die romans (voor vrouwen) schreef, vergelijkbaar met de bouquet-reeks als ik me niet vergis. Dus het kan wel!

Er zijn ook kinderen van zes die complete symfonieen schrijven, maar als mijn neefje me zou vragen of ie het zou moeten proberen, zeg ik toch echt niet "ja hoor, doen, het kan wel" ;) Alles kan, maar niet iedereen kan alles.

Je hebt gelijk Micha. Hoe had ik het anders moeten schrijven, volgens jou?

Gewoon niet? ;)

Weet je nog welk meisje dat was, Four Seasons?

Celeste, Nee, want mijn pc liep vast op de site van het jeugdjournaal. Maar er zijn er meer die op jouw leeftijd voor volwassenen willen schrijven, dat weet ik zeker. Je moet ze alleen even vinden. Neus eens rond, gebruik de zoekmachine, open eventueel een topic. En door ervaring op te doen kan je zelfvertrouwen ook groeien en krijg je meer levenswijsheid. (zolang je je koppie er maar bij houd) Zo ervaar ik het tenminste.

Celeste, Om op je beginvraag terug te komen of ik een boek zou lezen van een 16-jarige: Ik weet meestal wel wie de schrijvers zijn van de boeken die lees, maar niet de (exacte) leeftijd. Maar als ik van te voren zou weten dat iemand van 16 een boek voor volwassenen geschreven heeft, maakt me dat wel extra nieuwsgierig.

Hoi Celeste, ik (bijna 38 jaar) moet eerlijk zeggen dat ik een boek, geschreven door een 16 jarige, niet direct zou lezen. Dat komt omdat ik lees om iets in het verhaal bij mezelf te herkennen, om me verwant te voelen met wat er in het verhaal gebeurt, en om me zielsverwant te voelen met de schrijver omdat die dingen op dezelfde manier (of juist heel anders) ziet als ik. Dat heeft inderdaad te maken met beleving. Als ik niet het idee heb dat de schrijver heeft meegemaakt of zich kan inleven in wat er gebeurt, dan is het me allemaal te bedacht. En dan bedoel ik niet dat het verhaal echt moet zijn gebeurd, maar wel de ervaring. Liefdesverdriet beschreven door iemand die nooit liefdesverdriet heeft gehad, volgens mij merk je dat aan de tekst. Ik wil dingen van binnenuit lezen, hoe iemand werkelijk iets beleefd heeft. Bij iemand van zestien wantrouw ik dat vooralsnog. Ik zou het wellicht lezen om te zien hoe goed een 16jarige kan schrijven, maar niet om dat gevoel van herkenning. Het is te vergelijken met een lied gezongen door een 10 jarige. Hoe gevoelig ook, als ik niet kan geloven dat de beleving echt is, zal ik er niet snel ontroerd van raken. Sommige kinderen of jongeren hebben dat wel in zich, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik dat in eerste instantie niet zal geloven. Maar, ik zou zeggen, overtuig ons! Blaas ons omver met je kunnen!

Als ik jou was zou ik me hierover geen zorgen maken. Een wereld scheppen kost tijd, een goed verhaal schrijven ook. Verwacht niet dat je binnen een jaar klaar bent, als je ook andere hobbys hebt, en school en dat soort dingen. Ik denk dat je er uiteiendelijk achterkomt dat je er meer dan 2 jaar over doet, dat is tenminste mijn eigen ervaring. Je begint met het maken van je wereld, dan ga je schrijven. Daarna bedenk je je dat je dingen in je wereld moet aanpassen. Dan schrijf je verder. Als je eindelijk klaar bent, herlees je het werk van misschien een half jaar of een jaar geleden, en je bent waarschijnlijk niet meer tevreden. Je gaat herschrijven, maar komt steeds meer fouten in de verhaallijn tegen. Je legt het hele verhaal even weg, en gaat na een paar maanden zeer grondig herschrijven. Dan leg je het weer voor langere tijd weg, en gaat het grondig nalezen. Vervolgens kun je op zoek gaan naar proeflezers. Die geven je grondige kritiek - waarover je lang in discussie gaat - en daar moet je mee aan de slag. Terwijl je hiermee bezig bent, bedenk je dat er andere dingen eigenlijk ook anders gaan, dus die verander je ook. Na nog eens heel grondig te hebben gelezen, neem je de stap een stuur je het naar een uitgever. Dan wordt het lang wachten voordat je iets te horen krijgt. Ik ben nu bijna drie jaar bezig, en pas in de grondige herschrijfronde. Het klinkt misschien allemaal misschien wat negatief, maar als je echt van schrijven houdt, zul je in iedere zin die je opschrijft (of niet opschrijft) plezier hebben. En daar gaat het om!

Ha Celeste, Stel dat ik jouw boek zie liggen in de boekhandel en ik zou het oppakken en er doorheen bladeren... dan zou ik het kopen als: ik zou denken dat het verhaal me aanspreekt en ik gegrepen zou zijn door de stijl. Dat zijn de criteria. Leeftijd hoeft er helemaal niet toe te doen. Ik ken mensen van dertien, veertien, vijftien of zestien die meer hebben meegemaakt, wijzer zijn, meer begrip hebben dan veel volwassen exemplaren in hun hele leven zullen krijgen. Je leeftijd is niet van belang. Van belang is je boek en of dat goed genoeg is. Gewoon doen! :nod: Succes!

Wow, van die laatste 4 reacties heb ik nu al veel geleerd. Klinkt dom, maar ik heb er wel veel aan. Zo ga ik proberen om de 'fantasy' wereld die ik creër, wat echtheid te geven. Anders weet ik zo al zeker dat niemand het leest. Als ik jullie reacties moet geloven :) Dus nouja. Ik ga zometeen maar weer lekker aan mijn bureau zitten en alles opschrijven dat er in me opkomt over mijn wereld. Door SchrijvenOnline krijg ik trouwens weer zo veel zin en energie om te schrijven!

Die indruk had ik al, al was het maar door je onderschrift (dat in mijn ogen ook nog eens getuigt van moed en wijsheid... :nod: ). Fijn dat je veel aan Sol hebt. Schrijven, ga ervoor, meid! :)

Ik zou me ook niet teveel zorgen maken of mensen je boek (niet) zouden lezen vanwege je leeftijd. Anne Frank bezat ook veel wijsheid al was ze maar 14 dus ik geloof niet dat je leeftijd iets zal zeggen over de kwaliteit van je boek.

Ariadne: Mijn onderschrift is een quote van Tolkien, maar ik kon me er erg goed in vinden. Vandaar dus. Maar ik blijf ook gewoon lekker doorschrijven. Als is het uiteindelijk alleen maar voor mezelf. Zodra ik wat af heb zal ik wel eens wat posten hier op het forum. Bij een ander onderwerp natuurlijk, wel.

De schrijver van Eragon deed het prima. Maar ik zou zeker een boek lezen van een niet-volwassene. Ik denk dat leeftijd niets uitmaakt, mits het goed en pakkend is geschreven.

Françoise Sagan was 18 toen ze debuteerde, en dat was ook nog eens ontegenzeggelijk haar beste werk.

Maria Mosterd was 17/18 toen ze 'Echte mannen eten geen kaas' schreef, en daar zijn er dik 200.000 van verkocht. Ander genre, maar toch: leeftijd schrijver is geen bezwaar.

waarom zou je een boek niet kunnen lezen van een 16 jarige? er zijn hele goede boeken verschenen die door kinderen zijn geschreven. zoals bijvoorbeeld over de aandoening Autisme of Asperger, dit is geschreven door een kereltje van 13. ik ga er vanuit dat ook 'grote mensen' dit zullen lezen. dus jah, wat dat betreft?

Wat me opvalt is dat de boeken die worden aangehaald die door jonge mensen zijn geschreven vooral ervaringsverhalen zijn.

Je zou daar de conclusie uit kunnen trekken dat bij een ervaringsverhaal de schrijfstijl minder meespeelt en dat het vooral belangrijk is dat het verhaal uit de eerste hand verteld is.

Toch denk ik dat het in het algemeen bijna niemand iets kan schelen hoe oud de schrijver is van een boek is. Het gaat om de kwaliteit en als je die als 15/16/17/18-jarige kunt bereiken zal het de meeste mensen een zorg zijn.

Let er wel op dat als je contractuele verplichtingen aangaat en je bent nog geen 18 dat je ouders dat mede-verantwoordelijk zijn.

Ja, dat was mij ook al opgevallen. Dit versterkt mijn mening dat jonge schrijvers meestal te weinig levenservaring hebben om een goede roman te kunnen schrijven (wat niet wil zeggen dat ze niet kunnen schrijven). De hiervoor genoemde en andere piepjonge auteurs zijn de uitzonderingen die deze regel bevestigen (en die hun levenservaring ook helaas meestal onvrijwillig en onder dramatische omstandigheden hebben opgedaan).