Mr Finney en de wereld op zijn kop

Ha, dit wilde ik ook vragen. Ik heb het gesprek op de radio gehoord met de schrijfster en had het gevoel dat er nogal wat in ging tegen alles wat we hier over en van uitgevers horen en wat ik cursussen ons leren. Toch leek het me een leuk verhaal. Ik ben benieuwd, nara je reactie en het boek. Ik ga ook maar eens bestellen.

Mijn antwoord op de vraag of ik het heb gelezen moet nee luiden. Toch post ik, omdat Favake verleden week een krantenartikel hierover op haar keukentafel had liggen. Ik heb het niet helemaal gelezen, maar het ging erover dat de prinses een leuk idee bedacht had en dat samen met eens schrijver uit ging werken. Ik dacht onmiddellijk: Ja, als je een bekend iemand bent, dan wordt je boek wel uitgegeven, want dan kopen mensen het wel! Maar goed, daar is geloof ik al een topic over en het is dus off-topic. Alleen mijn eerste zin is on-topic, maar ondanks dat ik tegen off-topic gezwam ben wou ik dit toch even kwijt. :P PS Thérèse, waarom heb je het precies besteld? Ik kan allerlei redenen bedenken, maar hoor graag de jouwe.

Waarom ik het precies besteld heb, Trenke: wie weet, misschien om de onderliggende, onbewuste reden van mijn P.S. in het starttopic. Ik denk eerlijk gezegd dat ik wel wilde weten wie die Finney nu eigenlijk is. Maar misschien vind je dat wel een rare reden, en misschien is het dat ook, maar het is wel een eerlijk antwoord op je vraag. :) Een tweede reden is dat ik wil weten wat voor verhaal Prinses Laurentien heeft bedacht. Welke woorden ze gebruikt. Hoe ze het verhaal heeft opgebouwd. En wat ik daar zelf van vind. Ooit - hoe lang alweer niet geleden, tien, vijftien jaar? - kwam er een boekje uit van Prinses Sarah Ferguson (de ex van Prins Andrew), Buddy de Kleine Helikopter. Dat boekje heb ik ook gekocht. Ik heb het idee dat de illustraties van Finney me meer aanspreken dan die van Buddy. Ik weet het eigenlijk nu al zeker.

Uit het radiogesprek begreep ik dat het idee van de illustrator was, in ieder geval de hoofdfiguur, die had al van alles liggen en daar heeft Laurentien het schrijfwerk voor gedaan. Ik had dezelfde reactie als jij, Trenke en vooral toen ik van alles hoorde waar mijn tenen krom van gingen staan. Ik wil het boek hebben om er mijn oordeel over te kunnen vormen en uit onkoninklijke nieuwsgierigheid: waarom zij wel en honderd anderen niet?

Ik zag dat ze het boekje op tv presenteerde. Bij Pauw en Witteman geloof ik. Uit plaatsvervangende schaamte ben ik het weer snel vergeten. Tjonge, wat kon zij slecht verwoorden waar het boekje over ging en waarom ze het geschreven had. Dat is het enige wat is blijven hangen. Ze sprak in universiteitstaal over een kinderonderwerp, zal ik maar zeggen. Het was echt erg, niet te volgen voor mij simpele ziel. Daarna las ze voor uit het boek. Dat was goed gedaan, dat doet ze vaker. Wie zat er ook alweer bij met de duim in zijn mond? Zie je wel, wat ik het verdrongen heb. Giel Beelen geloof ik. Maar wie het nu geschreven heeft? Het zal mij een raadsel blijven. Als zij niet in staat is 'af te dalen' in haar taalgebruik, vraag ik me af hoe ze dit voor kinderen kon schrijven. Ja, bekendheid opent deuren. Ik denk niet als ik Sieb bel met de mededeling dat ik een leuk plan heb, dat hij dan een paar maanden later een schitterend geillustreerd boek heeft gemaakt van mijn idee. Ik volgde de discussie ook een beetje op het weblog van Ted van Lieshout. Ook vermakelijk.

Dat was De Wereld Draait Door, Zjors, ik heb ook gekeken. Het viel me op dat ze gedurende alle tijd die ze kreeg om daar te spreken (en dat was behoorlijk lang) mij op geen enkel moment warm kreeg voor het verhaal. Ze sprak inderdaad zeer academisch, het was allemaal erg verantwoord en ik miste de drive, haar passie. Zoals zij het vertelde leek het me echt saai en niet voor kinderen geschikt. Dat boek van Sarah Ferguson (de helikopter heet trouwen Budgie) vond ik persoonlijk qua schrijftstijl en illustraties een draak, maar mijn eigen kinderen en ook de kinderen in klas waren verslingerd aan het verhaal. Ook de dvd is tot storens toe gedraaid...

Zie je wel. Ik heb het al verdrongen. Ja, natuurlijk was het DWDD. Daar zit Giel tenslotte ook altijd. Hij viel zogenaamd in slaap bij het voorlezen. Vond jij dat toch ook, dat ze nergens naar een normaal niveau afdaalde in haar passie voor het boek. Alsof ze alleen wist wat het thema zou moeten zijn, maar de tekst op kinderniveau niet kende. Het voorlezen vond ik zo verfrissend anders, weet ik nog. Het viel me met name op omdat ze het boegbeeld is van de alfabetiseringsactiviteiten in Nederland. Dan moet je toch op een normale manier met mensen kunnen praten, dacht ik nog.

Ik heb alleen de recensie in Trouw gelezen, die was niet best. Ik wil het in ieder geval lezen, wacht wel tot het in de bieb ligt.

Ik heb een stukje ervan gezien bij DWDD. Het klonk allemaal erg verantwoord (=sáái!) en ik doe echt heel, heel erg mijn best niet bevooroordeeld te zijn. :confused:

Ik vond het stukje bij DWDD wel aardig, ze gaf veel credits aan Sieb. Verder ook geen flauw idee waar het boek over gaat verder :')

Ik dacht onmiddellijk: Ja, als je een bekend iemand bent, dan wordt je boek wel uitgegeven, want dan kopen mensen het wel! Maar goed, daar is geloof ik al een topic over en het is dus off-topic.

Lastige kwestie is dat. Ik heb die gedachte ook vaak, maar dat zou betekenen dat een bekend persoon nooit iets zou kunnen schrijven. Ik had dat aanvankelijk ook bij de kinderboeken van Maureen du Toit (zij presenteert Hart van Nederland). Die aarzelde eerst ook, omdat ze een zekere bekendheid heeft, maar nam toch de stap, want ze had gewoon een leuk boek geschreven. Ik ken het boek van prinses Laurentien (nog) niet. De aandacht in de media is mij eerlijk gezegd ontgaan. Ik vind het wel jammer dat er een Engelse naam in de titel voorkomt. Waarom niet gewoon iets Nederlands? Of hangt dit met de inhoud van het boek samen? Prinses Laurentien betekent wel heel veel voor het lezen in Nederland en misschien brengt dit boek het belang van(voor)lezen opnieuw positief in het nieuws. Dat is dan mooi meegenomen.

Ik ben na het zien van DWDD ook nieuwsgierig naar het boek en vraag me af hoe ze het thema, het verhaal op kinderniveau verwoordt. Ik vond haar aan tafel bij Martijn erg enthousiast, al vond ik dat ze weinig zei met heel veel woorden. Waar het boek nu precies over gaat heb ik niet helemaal opgepikt. De illustraties lijken me mooi. Recenties lees ik niet of nauwelijks, dus ik ben onbevooroordeeld. @Trenke, Ze heeft het zelf geschreven. Ze was op zoek naar een illustrator. :)

Mr. Finney was een figuurtje van de illustrator, niet van de prinses. Andere namen zijin ook Engels, voelt als: gericht op wereldverkoop.

@Marja. Ja precies. Maar de prinses heeft wel het verhaal geschreven. Dat bedoelde ik. :)

Ik heb een redacteur van een zekere uitgeverij weleens horen zeggen dat ze intern het boek van de bekende mevrouw X echt helemaal bagger vonden, maar ja... bekende naam = grote kans op hoge verkoopcijfers. Een bekend persoon is gewoon marketingtechnisch aantrekkelijk. Dat weegt zwaar mee in de beslissing een boek van zo'n celebrity uit te geven.

Helga: je hebt hartstikke gelijk en dat is waar ik dus tegen vecht. Je komt er zo moeilijk tussen. Er zijn allemaal kleine, vaste kliekjes.

Dan zit er maar een ding op: beroemd worden op een ander vlak en dan daarna doorbreken met een boek :unibrow: Kom op, Mara, ze krijgen ons niet klein, als we dat niet willen.

Ik heb besloten dat ik gewoon een boekencelebrity word... ;)

Je bent aardig op weg, Helga. Veel beter toch? Ik ben inmiddels in drie boekwinkels geweest, in mijn woonplaats en tien km. verderop, maar niemand heeft Mr. Finney liggen. Mijn eigen boekhandel vond het niet goed genoeg om in te kopen, hij wil wel een exemplaar bestellen. Maar dat deze man het niet goed genoeg vindt voor zijn winkel zegt eigenlijk genoeg, ik vond hem nooit erg kritisch. Natuurlijk wil ik toch zelf een oordeel kunnen vormen. Heeft iemand het boek inmiddels al gelezen?

Ik wacht wel tot het in de bieb ligt.

Ik ook.

Same here.

Ik heb even Mr Finney weer boven water gevist. Het boek is binnen. Erg mooi: het is een boek van letterlijk zware kwaliteit, ongeveer ter grootte van een A-4, het heeft 96 bladzijden, en is daarmee een volumineus prenten-/voorleesboek. Voor in het boek ligt een bladwijzer met aan de ene zijde voorleestips, en aan de andere kant enkele gespreksaanknopingspuntjes. De uitgave zelf is zeer verzorgd: harde, kartonnen kaft, binnenwerk van stevig papier, mooie kleuren, scherp, duidelijk font. De illustraties zijn vaak pentekeningen op een aquarelachtergrond. Het lijkt alsof iedereen met een klein beetje oefening ook wel zo kan tekenen – en dan weet je dat het een grote kunst is. Het verhaal begint als volgt: 'Eerst ging zijn ene oog open. Toen zijn andere.' En het eindigt met: 'Hij viel in een diepe slaap.' Tussendoor gebeurt er van alles: Mr Finney krijgt bezoek van Slak, zijn vriend, en ze maken kennis met Pinky Pepper die kan glimpsen en een SuperBiBi heeft. De stijl van het verhaal doet me enerzijds een beetje denken aan Toon Tellegen: ‘Meestal had hij (Slak) wel iets leuks te vertellen, al duurde het soms even voordat Mr Finney de verhalen van Slak begreep. Dat kwam doordat Slak zo langzaam praatte: aan het einde was Mr Finney dan al bijna vergeten wat er aan het begin was gebeurd. Maar zo was Slak nu eenmaal.’ Hoewel lange zinnen worden gebruikt (en worden afgewisseld door heel korte), is er niets onbegrijpelijks aan voor een kleuter. Anderzijds kreeg ik door de sfeer van het verhaal soms een Pluk van de Petteflet-gevoel: Mr Finney weet de mooie wereld om zich heen op waarde te schatten, en wil deze waar nodig beschermen. Ook qua formaat is het boek à la Pluk, maar Pluk heeft bijna twee keer zo veel bladzijden. Geen kritiek? Jawel. Mr Finney heeft zowel vinnen als voeten, dus hij kan zwemmen en lopen. Dat is niet zo raar. Maar: ‘Regen, regen, en nog eens regen. De bloemen probeerden hun kopjes boven water te houden.’ Dat is wel héél veel regen. Een zondvloed? In elk geval handig als je dan vinnen hebt. Op bladzij 32 is een aanhalingsteken sluiten vergeten te zetten. Nu ja. Kan gebeuren. Ik ben benieuwd hoe kinderen c.q. kleuters op het verhaal reageren. Als iemand dat eens zou willen/kunnen vertellen, graag.

Thérèse, dank je voor je beschrijving. Interessant om te lezen. Ik heb zelf het boek niet gelezen dus ik kan er niets over zeggen. Ik ben wel benieuwd, maar ik wacht tot het in de bieb ligt. Wel wil ik het volgende opmerken: ik vind dat er op dit moment teveel boeken van Sieb Posthuma in de winkel liggen. Hij maakt prachtige illustraties, de kleuren, de vormen, echt prachtig, maar voor mijn gevoel zit er te weinig variatie in. De boeken lijken teveel op elkaar. Zonde!

Ik dacht onmiddellijk: Ja, als je een bekend iemand bent, dan wordt je boek wel uitgegeven, want dan kopen mensen het wel!

Ja, bekendheid opent deuren. Ik denk niet als ik Sieb bel met de mededeling dat ik een leuk plan heb, dat hij dan een paar maanden later een schitterend geillustreerd boek heeft gemaakt van mijn idee.

Andere namen zijin ook Engels, voelt als: gericht op wereldverkoop.

Ik las net dat Mr Finney aan Querido verkocht is door Paul Sebes.

Jack van Gelder in een musical. Frans Bauer die een tv-programma presenteert. Soapsterren die gaan zingen en meteen een platencontract krijgen. Zo werkt het tegenwoordig. Publiciteit is belangrijker dan kwaliteit. Een prinses die een boek schrijft levert honderd procent zeker publiciteit op. En veel publiciteit zorgt vrijwel altijd voor een goede verkoop. En daar moeten de mensen van Querido en Sieb Posthuma toch van leven. Dus ik neem het ze niet kwalijk dat ze hierop eerder toehappen dan wanner hetzelfde boek door Pietje Puck zou zijn geschreven. Het zou me niet verbazen als de prinses alleen de basis heeft bedacht en de RVD een erkende schrijver heeft ingehuurd om het uit te werken. Ze zullen een prinses die vernietigende kritieken krijgt op forums, kranten en tijdschrijften wel willen voorkomen.

Aan de andere kant staat ze als prinses toch meer in het voetlicht, dus ze heeft ook wel lef. Ze zal er zich ongetwijfeld van bewust zijn dat er extra kritisch naar haar boek zal worden gekeken. Ik ben goed van vertrouwen en ga er van uit dat Laurentien iemand is die van schrijven houdt en dat dus ook gewoon doet. Haar goed recht.

... veel publiciteit zorgt vrijwel altijd voor een goede verkoop. En daar moeten de mensen van Querido en Sieb Posthuma toch van leven.

Daarom schreef ik: het is via Paul Sebes gegaan. Querido heeft er waarschijnlijk (veel) voor moeten betalen.