boek niet durven uitgeven

kun je niet beter eerst afwachten of een uitgever het wel wil uitgeven? Als die het uit willen geven is het vast en zeker goed genoeg,. En het is 90% fictie, zeg jij, dus je kunt toch gewoon zeggen dat die 10% gewoon toeval is? (als het al opvalt)

Iemand die een thriller schrijft hoeft het toch ook niet meegemaakt te hebben? Als je over een moord schrijft, ben je toch geen moordenaar? Net zoals schrijven over zelf doding, als je dat schrijft, heb je het toch niet gedaan? Over een depressie, over een bevalling, een zwangerschap, een miskraam, over vier kinderen die je ontvoerde allemaal in je fantasie, alles fictie. Mijn god, als je alles autobiografisch zou schrijven nadat je iets hebt meegemaakt, zou er nooit een lekkere dikke roman of wat dan ook op de markt komen. Sgooier, je komt bij mij helemaal niet onzeker over. Dus dat is allemaal maar schijn? Als jij je ziel en zaligheid hebt verloren of gestopt in het schrijfproces, dan mag/kun/moet je daar toch voor durven uit te komen? Kom op meid, laat iedereen maar suggereren wat ze willen en begin jij maar alvast te oefenen met die iedereen uit te lachen. Ik bedoel natuurlijk iedereen die twijfelt en denkt dat het autobiografisch is.

J. Een uitgever? Ik weet het niet. Mijn vriendinnen (proeflezers) adviezeren mij hetzelfde. Ze vinden het 'zonde' als ik er een POD van maak, wel lief :o . Zelf zie ik er tegenop mijn ms naar een uitgever te sturen. Mijn boek is gerelateerd aan een tijdsperiode. Een deel speelt in het nu en is dus mode gevoelig. Als ik twee jaar wacht leert een eenvoudig rekensommetje betreffende leeftijd van de personages, elektronica en evenementen dat bepaalde zaken niet meer conform tijdsbeeld zijn. Een uitgever en positieve reactie betekent hoe dan ook, een fikse herschrijf. Als beginner meen ik me niks in dit opzicht. En ik denk dat de energie zoals ik deze nu in dit project steek geen jaren door moet gaan. xsg De Ellis: Goede oplossing! Mag ik bij jou intrekken? :p xsg Jeri Bedankt voor je PB. Heb gereageerd :nod: Zjors: Nog even terugkomen op jouw stuk. Heb hierover nagedacht. Nee dat klopt niet. Mijn vriendenkring die behoorlijk uitgebreid is, bestaat uit hele fijne en intelligente mensen. Zij houden van mij gewoon on perfect zoals ik ben. Daar verandert een goed of slecht boek helemaal niets aan! :D *terzijde: vrienden als jullie ooit door de etalage van sol naar binnen kijken: I love U! :{} * Daarbij denk ik dat ik in mijn leven veel dingen doe waarmee ik mensen help. Niet alles staat of valt met een goed of slecht boek. In het boek staan zaken belevingen geschreven die ik normaal gesproken niet met Jan en alleman deel. ( Buiten mijn vrienden) Hoewel het verhaal fictie is komen de gevoelens van de personages uit mijn grijze massa. Mijn teksten zullen dit teweeg brengen :eek: Ik denk nu aan familie, collega's, buren enz... Los daarvan de punten die ik eerder beschreef. xsg Ik vind jullie reacties geweldig! Heel erg bedankt voor het meedenken, bevragen en het sturen van PB's! Deze acties maken zaken voor mij inzichtelijk. Dat is mijn K2, maar ik klim door naar boven. ** en blijf nog posten ook, maar ik vind dit belangrijk genoeg tav mijn schrijfproces** **Haha Suma, we leren elkaar wel kennen in mijn auto op weg naar Assepas. Dit is geen stunt of zo!**

Sgoojur, ik ben heel benieuwd hoe en wie je bent. Nou ja, een al te grote verrassing zal het niet zijn, wij twee Limburgers in één auto. :{} Ongetwijfeld een geweldige combi. :nod:

Wat is dit nu voor idiotie? Schrijf je een lekker verhaal en durf je het niet op te sturen? Ben jij nou gek? Zelfs in verhalen waarin ik het over niemand in het bijzonder had, haalden mensen er personen uit die nergens op sloegen. Je bedoelt die of die of mij. Helemaal niet. Oké, soms een beetje. Ik heb mijn kinderen ook verteld over heftige scènes in verhalen zodat ze weten wat hen te wachten stond. Het viel heel erg mee, ze hadden veel erger verwacht. Het maakt me ook niet uit wat mijn familie ervan denkt. Ik schrijf dit verhaal. Punt. Ze hoeven het niet leuk te vinden of het er mee eens te zijn. Maar om een verhaal niet op te sturen omdat je bang bent wat familie of vrienden ervan zeggen, vind ik een verkeerde reden. Morgen ligt je ms in de brievenbus. Het is ook nog niet eens autobigrafisch? Dus? Sgoojur, mensen smullen van zulke stukjes. Versturen die hap. Niemand kijkt nog ergens van op.

Heel herkenbaar Sgoojur. Ik heb zelfs in mijn dromen de tekenen van mijn angst. Bijvoorbeeld: Een hoge flat waar mijn naam op staat. Ik schrik daar dan zo van. Het symbool dat mijn boek (mijn naam) dan voor iedereen te lezen is. Ik vind een beetje angst ook wel gezond, brengt mij met de benen op de grond. Zonder angst geen vrijheid denk ik, dus... volg je hart!