Bang voor reactie, helemaal niet opsturen!

Nee heb je, ja kun je krijgen! Daar heb ik dus geen last van, en ik geloof in mijn eigen werk.

Nee hoor. Alles went.

Nee, dat lijkt mij nogal raar, of je moet je verhaal voor altijd op je pc willen houden...

Hm, ik zeg ook niet dat ik het nooit zal doen, maar ik heb ook nog niet zo heel veel geschreven. Ik heb ook geen idee hoe zoiets uberhaupt gaat. Doe je er een briefje bij: Lees dit alsjeblieft! ;)

Nee hoor. Alles went.

:D Soms beland ik bijna onder de tafel. Die humor!

Hm, ik zeg ook niet dat ik het nooit zal doen, maar ik heb ook nog niet zo heel veel geschreven. Ik heb ook geen idee hoe zoiets uberhaupt gaat. Doe je er een briefje bij: Lees dit alsjeblieft! ;)

Lees het Handboek voor Schrijvers eens. Daar staat alles in, dan weet je wat je verwachten kunt en wat je zelf moet doen om meer succes te hebben. Een synopsis bijsluiten bijvoorbeeld. Het boek is te bestellen via deze site.

Mupje, het kan nog veel erger. Toen ik een jaar of 30 was, heb ik een keer een paar gedichten ingestuurd voor een wedstrijd. Ik won en er werd gepraat over een bundeltje. Ik ben daar zo van geschrokken dat ik de volgende 25 jaar geen gedicht meer geschreven heb.

Allereerst, welkom! Heb je al een manuscript wat je kan opsturen? Of moet er eerst nog meer geschreven en herschreven worden? Je kunt als je wilt een deel plaatsen bij Proeflezen. Kun je zien hoe hier de reacties en tips zijn. Veel schrijf plezier, Klavertje4

Zonde Betje! Je hier tegenkomen is dan gelukkig een goed teken. :)

Zeker zonde Klavertje. Maar het is nooit te laat, dat zie je nu maar weer. Ik schrijf er weer lustig op los.

Ik doe alles wat ik graag wil, ook als ik het spannend vind. Waarom zou je bang zijn? Ik zou zeggen: werk aan je ontwikkeling en probeer in te schatten waar je staat. Maak een plan en groei. @tantebetje Inderdaad. Het is nooit te laat. :thumbsup:

Het lijkt mij niks om zoveel te schrijven, maar niks naar een uitgever te sturen... Ik stuur zeker wat op (ben nog niet zover). En: niet geschoten is altijd mis. Je kan het denk ik vergelijken met verkering vragen, als je 't niet vraagt weet je nooit of 't wat wordt.

Oeps... verkeerde topic. @Waus Prima vergelijking.

Ik durfde ook nooit verkering te vragen... :o In het begin vond ik het ook lastig een uitgeverij iets van mezelf op te sturen, Mupje. Dan stond ik biddend en met bonzend hart naast de brievenbus. Toch die envelop door die brievenbusbalijnen geduwd, en deze week had ik de presentatie van mijn derde kinderboek. Dus negeer je bonzende hart, Mupje, en zet 'm op: duwen, die envelop!

Bedankt voor alle reacties! Ik heb een aantal kinderverhalen die ik heb geschreven (en herschreven...) die ik denk ik maar ga opsturen. Het is ook meer van, stel, het wordt ooit uitgegeven....ik helemaal blij....en dan verkoopt het niet! Heb ik toch liever die afwijzing van de uitgeverij dan een publieke afwijzing, zeg maar...;/ Misschien moet ik een pseudoniem bedenken voor als het niks wordt ;)

Waarom? Een afwijzing is nog altijd beter dan een hartoperatie.

Mupje, misschien helpt het een goede proeflezer te zoeken, iemand die je verhaal objectief leest en ook zegt wat er niet goed aan zou zijn. Hoe meer anderen het lezen hoe beter beslagen ten ijs je bij de uitgever aankomt.

@Tja: en zelfs een hartoperatie overleef je. Nou ja, meestal. :D Er kunnen verschillende motieven zijn om de uitgever te mijden. Als ik het goed begrijp is Mupje niet zozeer bang om uitgegeven te worden. Mupje is bang dat het niet verkoopt. De publieke afwijzing. En dat is mogelijk ook als de tekst uitstekend is. Het omgekeerde kan ook: een tekst die niet veel lijkt te beloven en die een bestseller wordt. Het is moeilijk te voorspellen - daar zitten uitgevers ook mee. Remedie: schrijf een tekst waar je zelf achter kunt staan ongeacht wat anderen er van vinden.

Twee docenten van mijn universiteit hebben de verhalen gelezen en waren er enthousiast over. Ja, en mijn zus, maar die tel ik niet mee :) Ik heb nu 5 kinderverhalen van rond de 4000 (per verhaal dus) woorden voor oudere kinderen. Het zijn dus losse verhalen. Is dat genoeg om op te sturen denken jullie?

Wie niet waagt... Gewoon opsturen. Mensch, durf te leven!

Ja hoor. Zo niet, dan vraagt de uitgever wel of je nog meer wilt schrijven. Niet langer twijfelen. Go for it!

Ik begrijp wat je bedoelt. Ik ervaar het zo: zolang ik mijn tekst niet publiceer voel ik me ook succesvol auteur. Zodra ik ermee naar buiten treed kan het afgelopen zijn met mijn ego en met mijn wens succesvol en goedbetaald auteur te zijn. Het is net alsof je een staatslot koopt. Je koopt het omdat je denkt de winnaar te worden. Zolang de trekking nog niet is geweest kun je fantaseren over de rijkdom die kan komen. Als je de uitslag krijgt, is dat meestal (en eenieder die dat anders ervaart omdat ze hebben gewonnen zal dit heus niet lezen, liggend in zijn/haar jaccusi - ik weet niet hoe ik dat moet spellen omdat ik zo'n ding niet heb! En, bovenal, heb ik geen zin om de juiste spelling ervan op te zoeken, omdat ik zo'n ding waarschijnlijk nooit zal bezitten) eveneens het einde van je dromen (en ja: deze zin loopt niet erg lekker). Gelukkig kun je de maand daarop weer een staatslot kopen. Net zozeer als dat je na een afwijzing weer opnieuw kan proberen een manuscript te slijten aan publiek.

Je moet niet bang zijn, Mupje86. Ik was vroeger ook bang en onzeker over mijn eigen werk en weet je wat? Het is zo jammer van die verloren tijd geweest... Gewoon doorgaan, schrijven, schrijven en schrijven!

Zolang je zelf niet overtuigd bent van de kwaliteit van je werk is het beter er een ander niet mee lastig te vallen. Hoe moet een ander in jouw werk geloven als je er zelf aan twijfelt?

Dat is wat ik bedoel. Niet twijfelen aan jezelf!

Daar heb je helemaal gelijk in, Zjors. Als jij al niet in jezelf gelooft, wie dan wel?

Niet geschoten is altijd mis. Trouwens zelfs schrijvers die gepubliceerd zijn krijgen de nodige kritiek voor hun kiezen. Natuurlijk is kritiek niet leuk, maar vaak kan je er ook wat van leren. Als je er niks van kan leren, dan leg je naast je neer. Iedereen is wel eens onzeker. Misschien is dat een troost ;)

3 dingetjes: * Angst vind ik een signaal om serieus te nemen. Niet om elk risico te vermijden en je erdoor te laten tegenhouden, maar het betekent wel dat je op het punt van kritiek/succes e.d. gevoelig, kwetsbaar bent. Dat is iets om voorzichtig mee te zijn. En je 'moet' niet publiceren nu, toch? * Ik vind twee proeflezers uit dezelfde hoek niet zo veel, het zou voor mij niet genoeg zijn om al naar een uitgever te stappen (ik zit voor een boek waar ik mee bezig ben op dit moment op 10). Meer proeflezers van divers pluimage geven je een beter beeld van hoe je verhalen liggen, en je kunt veel hebben aan hun feedback. * Het al dan niet goed verkopen van een boek hangt meer af van de marketing dan van de kwaliteit van de schrijver. Het is zaak om daar als auteur goed 'bovenop' te zitten - niet alle uitgeverijen marketen even goed. Louise

Dit topic heb ik zo en zo kwaad als het gaat doorgelezen en ik moest om de één of andere reden denken aan de Online snelscan. Zelf heb ik er geen ervaring mee, maar misschien is er iemand anders die je er wat meer over kan vertellen? http://www.schrijvenonline.org/snelscan Het lijkt me heel goed voor je zelfbewustzijn op schrijversvlak.

Ik vind de reactie van LouiseSchrijft erg treffend. Natuurlijk moet je niet zo bang zijn dat het je blokkeert, je kansen grijpen, ervoor gaan etc. Maar aan de andere kant moet je ook kritisch zijn op jezelf en op je "product". Uitgevers worden overstelpt met manuscripten die niet goed genoeg zijn (in welk opzicht dan ook) en auteurs die hun schrijfsels geweldig vinden terwijl ze dat (nog) niet zijn. Vaak is het dan ook nog zo dat die auteurs dat niet (willen) inzien. Als je daar bovenuit wilt stijgen, moet je schrijfsel zo perfect mogelijk zijn, zo goed als jij het kunt. En om dat te bereiken moet je leren, oefenen, uitproberen, slijpen, schaven, openstaan voor kritiek etc. Twee proeflezers is weinig en om jeugdverhalen te toetsen, heb je ook zeker jeugdige proeflezers nodig. Dus ik zou zeggen: perfectioneer je verhalen, gebruik commentaar van proeflezers, schrijf, herschrijf, leer, herschrijf en herschrijf tot je weet: dit kan ik momenteel niet beter! En stuur ze dan pas op. En natuurlijk doet een afwijzing even zeer, maar als je een goed product inlevert, is de kans groter dat het serieus wordt bekeken en is ook de mogelijkheid tot publicatie realistischer. Succes!