een snelle actie omschrijven

Ik ben geen 'spanningsdeskundige'. Korte, krachtige zinnen. Uitroepen van mensen. Actie, geen bespiegelingen. Staccato schrijven, Astrid. Maar er zijn vast mensen die je verder kunnen helpen.

Ik zou zo min mogelijk van de dingen die je hierboven opschrijft gebruiken. Korte zinnen, actie. (is een manier hoor, er zijn er meerdere waarschijnlijk, er kan ook sprake zijn van een sluimerende spanning die heel lang aanhoudt, maar je hebt het over een snelle actie) Ik doe een poging. Als het niet spannend is, of spannender kan probeer dan te bedenken waarom niet en hoe. Achter haar, voetstappen. Klik klak, klik klak. Ze draait zich om en ziet een man. Lange regenjas en hij draagt een hoed. (lekker cliché :D ) Verdorie, hij is nog geen honderd meter van me vandaan! Ze begint te rennen. Dit kan helemaal fout aflopen. De voetstappen versnellen. Annelies slaat linksaf een steegje in. De grond is glibberig. Haar voeten glijden weg en ze valt. Haar knie bloed en doet pijn. Ze hoort hoe de man het steegje nadert. Ze krabbelt overeind en rent verder. Tweede poging: Als een bezetene ren ik door het bos. Dicht struikgewas, overal om me heen. En boomstammen. Dikke en dunne, kris kras door elkaar. Ik moet grote sprongen maken om niet verstrikt te raken tussen de taaie struiktakken. Nu struikelen betekent het einde. Mijn hart klopt zo hard in mijn keel dat het bij iedere sprong voelt of er van binnenuit een mes langs mijn strottenhoofd snijdt. Ik hoor een klap. Pang!

Schrijven zonder 'opeens' en varianten. Donker, de tuin van het landhuis. Ze rent. Hijgend. Moe, uitgeput. Achter haar raast iets, komt op haar af. Een harige hand grijpt haar schouder. Ze gilt haar laatste gil, terwijl het ding haar keel doorbijt. Zoiets, kort, krachtig (hoop ik :P) en snel. Wat Claudia en Bamse eigenlijk al zeggen.

Dit is meer schrijfproces dan research..

Ik heb er persoonlijk ook moeite mee. Maar ik denk dat je inderdaad plotseling en soortgelijke woorden moet vermijden. Tevens het woordje 'en'. Hij pakte haar vast en sneed haar keel door. Niet echt spannend klinkend vind ik zelf. Denk dat de zinnen inderdaad kort moeten zijn. Niet te veel omschrijven. Angst in woord en gebaar beschrijven. En natuurlijk de omgevingsfactoren. Een vage man die haar achtervolgd. Een donkere steegje. Etc.

In een Thriller van een Nederlandse schrijfster las ik bijvoorbeeld deze zin Ik ruk mijn ogen los van het stuur, Ik dacht AUW! xas

Ik ruk mijn ogen los van het stuur, Ik dacht AUW! xas

Wat een afschuwelijke zin! :puke: Ten eerste: zit ze in de auto naar haar stuur te turen, ipv naar de weg? :confused: En verder hoor ik bijna de plop als haar ogen van het stuur loskomen. Nee, snelle actie of spanning zit hier niet in. Ik krijg er eerder de lachkriebels van. En dan daarna nog "ik dacht AUW". Zoiets denk je niet, zoiets voel je. Dus zou dat "ik dacht" weg moeten. (trouwens, ruk is tt en dacht is vt - ook dat nog!. Brrr)

Tegenwoordige tijd is ook spannender dan verleden tijd.

Tegenwoordige tijd is ook spannender dan verleden tijd.

Huh? :confused:

Ik heb veel gehad aan het boekje 'Spanning in verhalen" van Rene Appel. Zoals Dries zegt, het zit in het schrijfproces. Onder andere tijdlimieten inbouwen, levensbedreigende situaties inbrengen, direct taalgebruik, conflicten inbrengen maar dan wel goed beschrijven, ik-vorm gebruiken en tt, enz.

"Spanning in verhalen" van Rene Appel is inderdaad een goed boek. Verder zou ik, zoals eerder vermeld, korte zinnen gebruiken.

Suggestie doet het ook altijd goed. Laat de lezer de gruwelijkheden maar zelf verzinnen. Drie dagen later werd ze wakker in het ziekenhuis. Ze ziet niets. Voorzichtig tast ze haar gezicht af. Er zit een verband over haar linkeroog. Waarom ziet ze dan niets door het rechter? Ademen doet zeer, haar zijn ribben strak ingepakt. Zodra ze tracht te gaan verliggen voelt ze dat er een maandverband in haar slip zit. Ze was toch net ongesteld geweest?

Interessante tips! Ik vind het zelf ook altijd moelijk om de juiste sfeer en gebeurtenis in zulke korte beschrijvingen weer te geven. Maar kun je als je het hele verhaal in vt schrijft, een belangrijke gebeurtenis in een andere tijd, of zelfs vanuit de 1e persoon beschrijven?

Gooi een stukje in proeflezen ;)

Ik ruk mijn ogen los van het stuur, Ik dacht AUW! xas

Wat een afschuwelijke zin! :puke: Ten eerste: zit ze in de auto naar haar stuur te turen, ipv naar de weg? :confused: En verder hoor ik bijna de plop als haar ogen van het stuur loskomen. Nee, snelle actie of spanning zit hier niet in. Ik krijg er eerder de lachkriebels van. En dan daarna nog "ik dacht AUW". Zoiets denk je niet, zoiets voel je. Dus zou dat "ik dacht" weg moeten. (trouwens, ruk is tt en dacht is vt - ook dat nog!. Brrr)

Even voor de goede orde.Ik ruk mijn ogen van het stuur , deze zin stond in het boek. Het ik dacht Auw! dat dacht ik zelf toen ik het las. ok? Vond het een raar idee om je ogen van het stuur te rukken. xas

@astridxas - aha, nu begrijp ik het! Je had dus een vergelijkbare reactie als ik: dat het een hele rare zin is. Alsof haar ogen aan het stuur vastgekleefd waren. Inderdaad: AU! als je ze dan moet losrukken.

'Een vage man die haar achtervolgd. Haar knie bloed en doet pijn.' :o Denk ik het nou alleen maar, of is het zo dat er sinds gisteren veel meer gewone taalfouten hier op het forum staan? :ninja:

@Sumo, mijn d's, t's en andere grammaticale kennis zijn niet erg goed. Als ik serieus een tekst schrijf dan let ik er op om zo min mogelijk fouten te maken. Maar in andere reacties heb ik daar iets minder oog voor, kost zoveel tijd ;-)

Ach, ik herken iets soortgelijks. Ik heb hier minder oog voor hoofdletters en dubbele ee's. Om de een of andere reden lukt dat maar heel weinig met succes. Tikfoutjes zullen we het maar op houden.

Ja, laten we het op tikfoutjes houden. Ik kan me trouwens wel voorstellen dat het in sommige ogen een doorn is, die foutjes, mijn oma stoorde zich er vreselijk aan.