Beginincident

Ik denk dat dat volledig afhangt van het soort verhaal en voor beide dingen wel iets te zeggen is. Bij een character-driven verhaal zal het verrassingselement ondergeschikt zijn aan de manier waarop de hoofdpersoon ermee omgaat en bij een plot-driven verhaal is het juist belangrijker.

Ik sluit mij aan bij wat Micha zegt. Je moet het zelf bepalen, er is geen standaard regel voor.

Voortbordurend op wat Micha en Carduelis zeiden: het moet voor de lezer duidelijk zijn dat het om een voor de hoofdpersoon belangrijke gebeurtenis gaat. Bij een plot-driven verhaal zal dat vaak duidelijker zijn (ontploffingen, ontvoeringen, moord, etc). Maar in een character-driven verhaal kan het beginincident een schijnbaar gewone gebeurtenis zijn (eg: moeder zegt: ruim je kamer op). In zulke gevallen zal je de lezer moeten voorbereiden op waarom dit zo significant is voor de hoofdpersoon.

Ha Gjaja_z, Leuke vraag. Het lijkt me dat het op zich niet zo belangrijk is of je het wel of niet aankondigt. Hoe je er verder mee omgaat, is veel belangrijker. Bovendien: in fictie is alles mogelijk, als het maar past in het verhaal dat je vertellen wilt. Iemand kan een aanslag meemaken en er volkomen onbewogen uitkomen. De vraag hoe dat komt, wordt dan interessant. Wat is hier aan de hand? (Ian McEwan, Zaterdag). Ook kan er nauwelijks iets gebeuren in iemands leven, terwijl hij dan toch opeens zijn hele leven omgooit (Pascal Mercier, Nachttrein naar Lissabon). Beide moet je verantwoorden in de rest van je verhaal. (Dit zijn character driven plots overigens: het verhaal draait om de ontwikkeling van iemands karakter, een psychologisch thema dus.) Alleen als je een roman schrijft vol avonturen (plot driven), hoef je qua karakterontwikkeling van je personage niet veel te doen als je dat niet wilt. Kijk naar de Harry Potter-boeken. Harry wordt ouder, maar verandert hij werkelijk? Nee, hij blijft dezelfde persoon. Je kunt het combineren: veel avonturen én karakterontwikkeling: In de ban van de ring, waar Frodo van een onschuldige jonge hobbit een volwassen, rijpe, wijze maar ietwat levensmoede 'elfachtige' figuur wordt. groetjes, Ariadne

Bij een kinderverhaal mag het in ieder geval niet zomaar uit de lucht komen vallen, dan moet je een soort voorcrisis gebruiken. Bij de oudere jeugd kan het volgens mij wel.

Mijn beginincident is in het echte leven gewoon een voorvalletje, maar omdat dit een boek is en net als in een film weet je als lezer dat het een begin is van iets groters zeg maar. Dat heeft dan al meteen iets onheilspellends.

Bij een kinderverhaal mag het in ieder geval niet zomaar uit de lucht komen vallen, dan moet je een soort voorcrisis gebruiken. Bij de oudere jeugd kan het volgens mij wel.

Daar sluit ik me bij aan. Toen we als leerlingen in het lager onderwijs kortverhalen moesten lezen in de klas, dan was een voorcrisis inderdaad nodig. Het bouwt de spanning op en zorgt dat kinderen het verhaal begrijpen. Jong volwassenen en oudere mensen houden er (volgens mij) wel van dat er een plotse ommekeer is zonder waarschuwing. Het hangt ook een beetje af in welk gengre je dit plaats, maar dat is enkel mijn persoonlijke mening.