Lid sinds

15 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tijdsprongen.

7 juli 2009 - 13:20
Ik weet niet goed of ik dit nu beter hier of bij kinderboeken kan plaatsen, maar het is ook meer een vraag in het algemeen. Het boek waar ik mee bezig ben is voor ongeveer groep 4. Maar ik kon nu niet goed vinden hoe dat zit met de tijdsprongen, en of er een verschil is bij kinderboeken. Als je tijdsprongen maakt, ga je dan ongeveer even snel met die sprongen in je hele boek? Het eerste hoofdstuk gaat best langzaam, maar het tweede hoofdstuk gaat steeds een stukje verder. Bijvoorbeeld: Eerste alinea: ze zitten sochtends aan het ontbijt en praten wat enz.. Tweede alinea: Het is avond en ze gaan iets doen enz.. Derde alinea: Het is nacht en er gebeurd iets enz.. Is dat storend als in het per hoofdtuk verschilt hoe snel je veranderd van tijd en/of plaats? Ik weet wel dat je voor kinderen de vaart erin moet houden, maar ik vind het dan nog lastig om te bepalen hoe en wat. En hoe zorg je dat die overgang van de ene alinea naar de andere alinea goed gaat als je van tijd veranderd? Als je steeds moet zeggen "Die avond zaten ze op de bank" of "Die ochtend waren ze vroeg wakker" dan wordt het ook een beetje vervelend denk ik. En voor kinderen moet het wel gelijk duidelijk zijn dat de tijd is veranderd. Hopelijk is het een beetje duidelijk wat ik bedoel. Maar verder hoor ik graag hoe jullie het doen met die tijdsprongen (bij kinderboeken).

Lid sinds

16 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 juli 2009 - 14:44
Het lijkt mij niet dat de tijdsprong altijd even groot moet zijn. Dan ga je in een soort keurslijf schrijven. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je variatie aanbrengt. Je kunt dus wel een keer schrijven: 'De volgende ochtend...' Maar niet altijd. Je kunt ook uit je beschrijving laten blijken dat er tijd verstreken is. Als het avond is geworden, staat er misschien wel een maan aan de hemel (die stond er 's middags nog niet). Mijn hoofdpersoon viel een keer overdag in slaap met een bakje met stukjes appel op zijn schoot. Toen hij wakker werd, waren de appelstukjes bruin geworden. Dan weet je dus dat hij echt wel een tijdje heeft liggen slapen.

Lid sinds

17 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 juli 2009 - 14:51
Bij kinderverhalen is het zo dat de overgangen (de lassen) niet te groot (te hard) mogen zijn. Anders verliezen de lezers het overzicht. Bij verhalen voor volwassenen mag het natuurlijk wel, misschien geeft dat het wel meer cachet!

Lid sinds

15 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 juli 2009 - 14:56
Dankje. Dat probeer ik ook te doen, maar het blijft lastig omdat het wel duidelijk moet zijn voor de kinderen. Binnen ongeveer hoeveel regels zou je het duidelijk moeten laten worden dat er een tijdsprong is gemaakt, voor een kinderboek dan? En nog een klein vraagje wat hier ook wel bij hoort.. Ik vind het lastig om dan de alinea ervoor af te sluiten. Is het beter om het dan een soort van af te ronden of kan je ook gewoon stoppen bij het einde van een gesprek bijvoorbeeld? Ik doe het nu gewoon op gevoel zodat het verhaal gewoon lekker leest. Is dat ook de bedoeling of zijn er ook een soort van regeltjes of tips voor? Pff, al die vragen :o

Lid sinds

15 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 juli 2009 - 14:58
@Mara, wat bedoel je precies met niet te groot en hard? Dat de overgang juist duidelijk moet zijn of niet? Of dat het meer vloeiend in elkaar over moet gaan?

Lid sinds

15 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 juli 2009 - 15:14
Wat voor mij een hele eye-opener was (maar ik weet natuurlijk helemaal niet of jou dit helpt, zie maar): Ik dacht altijd eerst over een verhaal in termen van een chronologisch verloop van tijd. Zo was ik dan ook bezig met: welke stukken kan ik overslaan? Hoe eindig ik een stuk? hoe pak ik de draad weer op? Toen ontdekte ik hier dat je in scènes kunt schrijven. Elke scène heeft zijn functie(s). Een verhaal is dan niet meer een verslag van het gebeurde, met af en toe iets overslaan, maar een aaneenschakeling van scènes die allemaal iets bijdragen aan het verhaal. Ik denk dus nu niet meer: "Wat gebeurt er nu?", maar “Wat wil ik op dit moment vertellen?” Iets over verhoudingen tussen personen ,of de actie vooruit helpen (dit is dus het enige waar ik vroeger op lette),of in het hoofd van iemand kijken, of de omgeving beschrijven. Voor mij wordt het nu ook logischer welk moment ik kies om iets te vertellen. De tijdsprongen zijn daardoor voor mij heel logisch, en hebben dus niets te maken met hoe lang het ook al weer geleden is dat er iets gebeurde.

Lid sinds

15 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 juli 2009 - 21:24
@ jacobjanvoerman. Dat eerdere probleem herken ik ook. Maar als je naar de meeste verhalen kijkt dan zie je dat deze idd uit scenes bestaan die vaak vloeiend of minder vloeiend in elkaar overlopen. Dit kan op bijv. op alineaniveau of hoofdstukniveau gebeuren. Een abrupte overgang is dan denk ik ook helemaal niet erg: heel snel erna 'zit' je toch weer in de nieuwe scene. Hoe het met kinderboeken zit weet ik niet, maar ik merk op dat mensen graag 'lineair' (willen) schrijven, zonder verschillende uitwijkingen die een verhaal juist zo vaak de moeite waard maken. Misschien een soort angst om van het gebaande pad te geraken.

M

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 juli 2009 - 9:55
Charlene: leen eens een paar boeken voor die leeftijdsgroep en kijk hoe het in die boeken gedaan is. Heel leerzaam.

Lid sinds

15 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 juli 2009 - 10:23
Bedankt jacobjanvoerman, daar kan ik wel wat mee ja. Ik heb al tussen de boeken van mijn oma gezocht maar de boeken met (bijna) alleen tekst voor die leeftijd zijn heel oud en dus met een heel ander taalgebruik. Ik zou geen idee hebben of ik nog lid van de bieb ben, ik denk van niet. Maar ik kan ook zo goed als niet niet de straat op vanwege straatvrees, dus zou dat al niet gaan. Ik ga nog eens goeb bij mijn opa en oma zoeken, er hangen twee planken zo lang als de muur met boeken en grotendeels zijn dat kinderboeken, dus misschien vind ik nog iets waar ik wat aan heb. Op internet zijn ook wel stukjes tekst te vinden uit boeken, ook handig.

Lid sinds

17 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 juli 2009 - 13:54
@Charlene: De alinea's moeten vloeiend in elkaar doorlopen. Niet van de hak op de tak springen. Nieuwe hoofdstukken niet te abrupt laten beginnen. Zoiets. Maar ik doe het soms juist wel expres omdat er dan meer benadrukt wordt.

Lid sinds

15 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 juli 2009 - 10:52
Dankje. Het verhaal speelt zich het meeste op dezelfde plaats af dus de sprongen naar de andere alinea zijn meer van sochtends naar smiddags bijvoorbeeld of een paar uur verder, maar dat is wel goed duidelijk. Misschien heb ik ook wel het voordeel dat ik zelf snel de draad kwijt raak in een boek, ik kan ook nooit goed mijn concentratie erbij houden. En zo is het ook bij de meeste kinderen, dus als ik het schrijf zoals ik het goed kan volgen dan moet het ook goed te volgen zijn voor kinderen neem ik aan. Ik zal morgen oma's boeken is gaan doorzoeken naar boeken waar ik iets aan heb. Heb je eigenlijk ook nog iets aan de hele oude boeken zoals pinkeltje? of was schrijven voor kinderen toen heel anders? Ik heb hier wel 'De spin sebastiaan' van annie mg smidt. Een hele oude uitgave, het boekje valt ook al half uit elkaar. Voor kinderen vanaf 8jaar. En de woorden die er in voorkomen, nou sommige weet ik de betekenis niet eens van ;) Dan zijn de kinderboeken van tegenwoordig wat makkelijker denk ik?

Lid sinds

17 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 juli 2009 - 21:33
Om die overgangen mooi te krijgen is een van de lastigste zaken voor mij. Om dit te leren heb ik boeken in een schrijfstijl die me aansprak gelezen en alle overgangen die mooi of origineel waren opgeschreven. Als ik nu om een overgang verlegen zit blader ik daar doorheen. Heel inspirerend kan ik wel zeggen.

Lid sinds

15 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 juli 2009 - 11:30
Dat is ook een hele goede ja :) Schrijf je dan alleen de laatste en eerste zin van de alinea's op of echt de hele alinea's?