Hoe beginnen jullie aan een boek?

een echte schrijver ontwikkeld een automatisch schrijversbrein.
In een dergelijk brein zit het hele verhaal opgeslagen in het diepere onderbewuste en kan eruit getrokken worden tijdens het schrijfproces, als een eindeloze touw uit een zwarte Blackbox.

schrijven moet geheel op gevoel gaan. je weet nooit wat het volgende woord in een zin is, maar het komt automatisch uit je vingers of uit je pen. als dit gebeurt dan heb je een goed ontwikkeld schrijversbrein. is een kwestie van trainen.

pas na een miljoen woorden krijg je een mooi rijp schrijversbrein, maar dan moet je niet direct met pensioen gaan, maar gewoon lekker doorgaan met je karmische schrijfplichten.

zelf schrijf ik om zuivere of onzuivere kennis te offeren aan Altecrea (zoek met www.google.com hiernaar) en zoek alles dus tot op metafysisch niveau uit. Hierom denk ik totaal anders over mijn teksten. Ook is het in principe voor mij niet belangrijk of een tekst geld oplevert, want geld is de slechtste uitvinding van de mens. Het offeren van kennis is mijn heiligste karmische levensplicht in dit leven en de rest van de wereld is slechts een zinloze illusie.

Dewanand

Interessant hoe iedereen toch op een andere manier tegen schrijven aankijkt.

Een echte schrijver bezit enige grammaticale kennis. :D

Nee, serieus, ik denk niet dat wie dan ook kan bepalen wat een "echte schrijver" is. Dat zou voor iedereen wel eens anders kunnen liggen. Verschillende schrijvers hebben verschillende motivaties. Waarneming is afhankelijk van het standpunt dat je inneemt.

Mede op verzoek van Marriejeanne - maar vooral omdat ik het zelf ook wil - zou ik graag dit topic willen reanimeren... Er zijn sinds 21 september 2005 genoeg mensen bijgekomen. Vandaag heb ik met mezelf afgesproken - tussen het virusvrij maken van mijn pc door :confused: - dat ik nu echt een romanidee moet gaan uitwerken. Ik zit mijn tijd te verspillen, schrijven moet ik! Mijn oma heeft me niet voor niets geleerd dat het verspillen van talent een doodzonde is. Zaterdag heb ik via Marktplaats het boek: Schrijven: Het Begin van Pim Wiersinga gekocht, dat ik vanmiddag uit mijn brievenbus kon halen. Een deel van de theorie ken ik al, maar het lijkt me heel nuttig wat zaken op een rij te krijgen. Ik zou het leuk vinden wanneer forumleden die al een boek gepubliceerd hebben, zouden vertellen over hoe ze aan een bepaald boek begonnen. Ik zit met een hoop vragen. Zoals: - Hoe ontstond het idee? - Wat was het eerste dat je op papier zette en waarom? - Hoe verliep het schrijfproces? - Welke inzichten deed je tijdens het schrijven op en ging het uitwerken van je idee zoals verwacht? Het lijkt me heel nuttig wat ervaringen uit te wisselen en ideeën op te doen.

Dargor, herschrijvers die bezig zijn aan hun eerste/tweede echte boek maar nog niet gepubliceerd zijn, mogen die ook antwoorden? En columnschrijvers? En dichters? Het zijn allemaal schrijvers :P

Ja! :nod: Natuurlijk. Een van de redenen dat ik hier rondhang, als een hangschrijver zeg maar, is om te leren en mezelf te ontwikkelen. Ik had me beter uitgedrukt als ik had geschreven dat ik benieuwd ben naar ervaringen van schrijvers die een boek hebben afgerond. Een publicatie is iets minder relevant, maar ik zie nog wel op tegen mensen die een boek hebben laten uitgeven :o Maar ik wil de discussie over het schrijfproces wel graag over romans laten gaan. Een gedicht is toch iets anders.

Okee :) Dan hier mijn antwoorden, van mijn herschrijfboek, een jeugdboek, iets meer dan een zesde (iets meer dan 10.000 woorden geloof ik) is herschreven. - Hoe ontstond het idee? weet niet meer zo goed. het was iets wat al wat langer in mijn hoofd speelde, en geloof ik iets met iets echts waardoor ik opeens het idee voor dat verhaal kreeg - Wat was het eerste dat je op papier zette en waarom? de allereerste aantekeningen, ook de titel die het nu nog heeft, de titel omdat die me gewoon inviel en een paar aantekeningen omdat je toch een beetje moet weten waar het over gaat. daarna de allereerste scène, die ik ook al in mijn hoofd had, en toen ontrolde de rest van het verhaal zich - Hoe verliep het schrijfproces? goed, uiteindelijk soms een paar 1000 woorden per dag, tot ik het verhaal 'kwijt' was en het einde niet kon ontdekken :P - Welke inzichten deed je tijdens het schrijven op dat er in mensenlevens, en dus ook in dat van de hoofdpersonen, meer rust hoort dan alleen het grote probleem van het verhaal - dat is de voornaamste. een echt steunpunt zeg maar en ging het uitwerken van je idee zoals verwacht? ik had geen idee hoe het zou uitwerken, het was de marathon van ZZ van vorig jaar dat ik het schreef, en dat was voor mij meer freewriting-achtig

Ik zou het leuk vinden wanneer forumleden die al een boek gepubliceerd hebben, zouden vertellen over hoe ze aan een bepaald boek begonnen.

Ik antwoord met mijn boek Waterspiegel in mijn gedachten.

Ik zit met een hoop vragen. Zoals: - Hoe ontstond het idee?

Ik wilde proberen een kort verhaal te schrijven. Ik begon vanuit een scène zoals die zich hier elke zomer in mijn stad afspeelt: kinderen die van de brug af de singel in duiken. Toen ik die scène had geschreven, merkte ik dat het verhaal niet af was, dat de tekst allerlei dingetjes in zich had om op voort te borduren. Dus dat ben ik toen gaan doen, voortborduren.

Wat was het eerste dat je op papier zette en waarom?

Zie mijn antwoord op de eerste vraag.

Hoe verliep het schrijfproces?

Een tikje moeizaam. Ik werkte van de ene scène naar de andere. Het was één grote associatieoefening. Een plan had ik amper. Ik dacht een paar hoofdstukken vooruit. Ik had ook moeite met het bedenken van het einde.

Welke inzichten deed je tijdens het schrijven op en ging het uitwerken van je idee zoals verwacht?

Ik kreeg het inzicht dat het handig is van tevoren te bedenken waar je verhaal over gaat. Sindsdien werk ik met een plan.

Tot nog toe begon ik altijd uit de losse pols te schrijven, had van tevoren geen idee van verhaallijnen, personages, gebeurtenissen etc. De verhalen ontstonden "gewoon". Pas als ik behoorlijk wat op de pc had gerammeld (achteraf bleek dat ongeveer 2/3 te zijn) , kreeg ik de behoefte om in kaart te brengen welke lijnen ik uit had gezet en waar ze heen zouden kunnen leiden. Dan maakte ik een samenvatting van de hoofdstukken tot dan toe en bedacht wat er in volgende hoofdstukken zou kunnen komen. Dat handvat vond ik dan prettig werken, hoewel ik er net zo gemakkelijk van afweek. Op deze manier ben ik nu ook begonnen aan het vervolg op het kinderboek dat is verschenen, maar ik merk dat het nu moeizamer gaat. Ik heb nog steeds niet helder wat ik er precies mee wil en het lukt nu ook nog niet om het plan voor het verhaal rond te krijgen. Erg frustrerend en een erg moeilijke fase, ik heb voor het eerst het gevoel dat ik vastzit met een verhaal.

Dank jullie wel! Ik wil nog even dieper nadenken over wat jullie gezegd hebben. Mijn idee is in elk geval om een soort schema op te zetten tijdens het schrijven. Analyses maken kan ik sowieso wel, dus dat komt wel goed.

Wat een ontzettend leuke discussie. Heel leuk om te lezen hoe verschillend schrijvers hun werk aanpakken. Ik heb zelf nog geen fictie gepubliceerd, maar wel non-fictie. En dat is toch anders. Wat hetzelfde is, is mijn neiging om eerst heel veel met de hand op te schrijven, losse ideeën, overzichtjes, tijdlijnen, feitjes, invallen en daarnaast heel veel te lezen en op te zoeken. Pas als ik als een spons heel veel info in mijn hoofd heb opgenomen (het opschrijven in een schrift is niet meer dan een soort vastlegging in mijn hoofd, vaak kan ik het niet eens meer lezen achteraf), dan ga ik achterelkaar schrijven. Zo ging het met mijn kastelenboek en zo gaat het nu ook weer. Ik ben nu in die eerste fase van verzamelen, broeden en krabbelen. Ik heb daarna wel behoefte aan een duidelijk overzicht, een soort synopsis, tijdlijn, plotlijn. Pas dan kan ik echt schrijven. En zover ben ik nu nog niet. Dus: aan het schrijfproces van mijn roman ben ik nog niet toe.

Interessant topic. Als ik mag reageren, heb nog niks af waar ik nu specifiek iets over kan/wil vertellen, maar ben bezig. De twee vragen die ik in staat acht te beantwoorden:

Hoe ontstond het idee?

Ik weet het niet precies, een aantal verhaalelementen zwierven door mijn hoofd en vielen op den duur samen. Nu tast ik nog steeds in het donker wat betreft sommige dingen, maar het wordt steeds helderder.

Wat was het eerste dat je op papier zette en waarom?

Een soort opzet: wie zijn de (hoofd)personen, wat is het perspectief, locatie etc. Al snel komt er ook een document met zinnen en scènes die er later misschien in komen. En er komt een document met ideeën: wat moet erin, hoe kan dat erin, andere invallen, verhoudingen van personages tot elkaar. Ik noem het zelf geordend en ik wil vrij veel van tevoren weten, maar ik merk dat ik toch vrij veel niet weet.

Ik vind het wel leuk om het te vertellen( schrijven) Ik vertel natuurlijk al jaren de meest sterke verhalen, altijd leuk op verjaardagen en feestjes, Vaak hoorje: je zou er een boek over kunnen schrijven... enfin, dat ben ik nu aan het doen, Ik maakte iets mee, en dat was zo ongeloofelijk bizar toeval, ik dacht nu MOET ik dat opschrijven, dat eerste verhaal heb ik intussen al 50 maal herschreven, maar wie het van me las vond het leuk. wilde ik eerst een aaneensluitende verhaallijn in een boek, blijkt dat (voor mij) toch onmogelijk te zijn, heb ik nu een verzameling van ( intussen al zo'n 80) losse verhalen, die in een bepaalde volgorde aan elkaar passen, maar los ook goed te lezen zijn. En ik ben nog niet eens op de helft van wat ik allemaal nog in mijn hoofd heb. ach dan misschien in twee delen :D Ook zocht ik eerst naar de vorm, begon erg in de verleden tijd te schrijven, toen las ik 'de Coassistent', alles in de tegenwoordige tijd, ook een beetje opgebouwd in losse verhalen, met een groeilijn erin van de hoofdpersoon, ik zocht het evenwicht tussen grappig en ontroering, dood en leven, en ook niet onbelangrijk: ik leerde 10 vingerig blind 8) typen, en dat is werkelijk een heerlijk gegeven. Ik schrijf trouwens ook wel eens over wat anders hoor, voor een wedstrijd ofzo, als oefening. :p

Hoe ontstond het idee? Ik liep ergens en zag iets. Wat was het eerste dat je op papier zette en waarom? Dat ik ergens liep - ik schreef op waar dat was - en wat ik zag. Hoe verliep het schrijfproces? Ik schreef alles op wat ik zag tijdens het lopen, wat ik naar aanleiding daarvan dacht, en wat ik vervolgens ging doen. Toen kwam er een conflictje - iemand dacht iets anders dan ik, en wilde ook dat ik iets anders ging doen dan ik wilde - dat beschreef ik ook, en na acht pagina's was het een hoofdstuk. Welke inzichten deed je tijdens het schrijven op en ging het uitwerken van je idee zoals verwacht? Dat je gewoon moet schrijven wat je ziet wanneer je ergens loopt en op welke gedachten je dat brengt, en welke gevolgen dat heeft - want een mens is Godzijdank niet alleen en krijgt tegengas. Zo krijg je verhalen. Doe niet te ingewikkeld, lees niet te veel boeken over hoe het moet, want niemand weet hoe het moet. Vertrouw op je woordkunst, je waarneming, je vaardigheid, en lees het topic http://www.schrijvenonline.org/forum/13382 nog eens door, over je zelfbewustzijn als schrijver.

Waar gaat je boek over, MJ? :?

Over dat ik ergens liep en iets zag, maar dan verpakt in een andere persoon, en toch was het mijn eigen beleving en waarneming - het ging dus eigenlijk helemaal niet echt ergens over.

Over dat ik ergens liep en iets zag, maar dan verpakt in een andere persoon, en toch was het mijn eigen beleving en waarneming - het ging dus eigenlijk helemaal niet echt ergens over, maar iedereen luisterde en las ademloos en de hele Nederlandse pers vond het fantastisch! Jaja.

Ik moest enorm lachen om je antwoorden. Als dat niet je opzet was, sorry :p Strak, zonder omwegen, niet te moeilijk. Echt MJ. Een boek schrijven is het koken van een eitje. Dat zeg je niet, maar dat zeg je wel. Maar ik ben niet serieus op zoek naar antwoorden op mijn vraag hoe je een boek schrijft, die antwoorden zijn er inderdaad niet. De titel van het topic komt niet van mij. Ik ben vooral benieuwd naar ervaringen en gedetailleerde voorbeelden. Over hoe je ideeën vormgeeft. Hoe je start. Ja, de theorie ken ik. Maar hoe werkt de praktijk? Het leek me goed en leuk met die gedachte een zuiver schrijftopic boven water te halen, en over de details van het schrijfproces te praten. Dat idee had jij me mede ingegeven. Denken en praten over schrijven. Precies dat maakt je antwoord nu zo grappig. Je zegt: Doe niet zo ingewikkeld en ga schrijven :lol: Al wil ik je gelijk niet betwisten.

Ga schrijven klinkt heel logisch als je wilt beginnen. Maar in mijn geval - en ik zie dat er meer zijn als ik - is dat niet de eerste logische stap. Broeden als een kieviet op haar ei, dat is bij mij de eerste stap. Waar de verhaal ideeën vandaan komen is een raadsel: een mengeling van herinneringen, associaties en observaties. Ik merk wel dat ik voor mijn locatie een dorp heb bedacht dat een uitvergrote versie is van het dorp waar ik geboren ben. Mijn werkwijze nu is als volgt: ik heb een lijst met personages die ik allemaal aan het beschrijven ben. ik geef ze namen, een geboortedatum, ouders, familie, eigenaardigheden, uiterlijke kenmerken. Ik ben zelfs stambomen aan het tekenen (wordt het toch nog een streekroman :confused: ). Al denkend en schrijvend (nog niet aan het verhaal zelf) begint het verhaal te groeien. Vallen ideetjes op hun plaats en krijgen de personages vorm. En dringen nieuwe personages zich aan mij op: ik heb er nu al twee die veel belangrijker lijken te worden dat mijn oorspronkelijke hoofdpersoon. Het is een boeiend proces, dat zeker!

Dargor, je wilt de diepte in? Die is peilloos, natuurlijk. Ieder denkt op zijn manier. Zoals jeanne thamar al zegt: ideetjes vallen op hun plaats, personages krijgen vorm. Maar dan: twee personages worden al belangrijker dan de hoofdpersoon - dat kan natuurlijk niet. En het uittekenen van de stamboom brengt haar op de gedachte dat ze met een streekroman bezig is - en dat was niet de bedoeling.

Waar de verhaal ideeën vandaan komen is een raadsel: een mengeling van herinneringen, associaties en observaties. Ik merk wel dat ik voor mijn locatie een dorp heb bedacht dat een uitvergrote versie is van het dorp waar ik geboren ben.

Dit geeft mij het idee, en ook de bevestiging, dat niemand kan schrijven over iets waar hij niet mee bekend is. Zelfs denk ik dat het nog erger is: je schrijft uitsluitend over wat in jou leeft - ook al verpak je het in honderd vellen krantenpapier waarvan op elk een ander verhaal geschreven staat, en al doe je er tig strikken omheen, zodat je denkt dat het een feestelijk verhaal is: de waarheid, dat ben jij met jouw verhaal. En dat is het leuke. Aan de lezer - ook - om dat erin te zien en eruit te halen: jouw echte verhaal. Ook aan de recensent. Die krijgt vaak veel meer voer voor zijn voeten gestrooid dan hij op kan. Daarom neemt hij de doppen en de schillen. Hij heeft vaak ook geen tijd om het verhaal echt in te duiken, en daarbij is hij geen psycholoog. Maar een beetje misschien toch wel. Dat is naar mijn idee een onderdeel van het literaire schrijven: dat de kern, de pit, van binnen zit, maar dat de mensen graag de schillen eten. Nu, die schil kan ook interessant zijn, maar het is niet je ware, niet de essentie. De lectuur, dat zijn die schillen en doppen. Vreemd, dat die zo veel meer en gemakkelijker geconsumeerd worden. Kant-en-klare happen zijn gemakkelijker naar binnen te werken, maar van een goed gepofte aardappel is zowel de schil als de inhoud én lekker én voedzaam. Een beetje zout en peper erover ... heerlijk. Literatuur is niet onsmakelijk of onverteerbaar, en ook niet moeilijk te bereiden. Maar de ene aardappel is de andere ook weer niet. Daar heeft de boer dan weer verstand van, snap je. Of wordt het nu te metaforisch.

al talloze malen ben ik begonnen. Beginnen is niet mijn probleem. Net zoals voor velen het stoppen met roken niet het probleem is, dat doen ze zo vaak. Mijn eigen ongelooflijke verhaal wilde ik opschrijven. Tot ik bedacht dat het voor enkele betrokkenen toch wel vervelend is, ze komen er niet best vanaf omdat ze zich waarlijk hebben misdragen. In een nieuwe versie schreef ik met omgewerkte feiten. Het bedrijf van mijn overleden man en mij in een heel andere branche. Andere namen (dat is best nog lastig om daaraan vertrouwd te raken) maar de gebeurtenissen zoals ze zijn gebeurd. Andere versie is weer in een ander perspectief, ook gek en onwennig. Maar wel goed, omdat ik het stadium van schrijven als therapie voorbij leek te zijn. Nu wacht ik tot ik tijd heb om research te gaan doen. Een andere branche vereist ander vakjargon en dergelijke. Leuk en dat lijkt me alweer een nieuw begin op te leveren. Helaas kan ik al die beginnetjes niet achter elkaar plakken om zo een heel boek te vullen. Hoewel? Is er nou weer een nieuwe mogelijkheid...? Oh nee toch....

Bij mij zijn verschillende boeken op totaal verschillende manieren begonnen. Mijn eerste boek begon ik vanuit ergernis over iets wat niet uitgebreid genoeg was in mijn ogen. Dat zou ik wel eens beter doen. Inmiddels tien jaar verder, nog steeds niet af, een veel te grote klus. Mijn tweede boek begon over een onderwerp waar ik over wilde schrijven, maar ik liep vast omdat ik niet wist hoe ik verder moest. Ik nam het mee naar een schrijfcursus en begon daar aan een nieuw boek, over mijn grootmoeder, dat begon goed, maar is nog niet af. Het vierde boek begon vanuit een herinnering aan een moment in Nieuw-Zeeland, waar ik over sprak met vriendinnen. De volgende morgen bij de ontspanning na een yoga-les kwam een verhaal in me op en daar schrijf ik nog aan. Daarvan weet ik het hele verhaal al wel, maar het moet nog opgeschreven worden. Bijzonder vind ik dat. Het schrijft zichzelf. Dan komt er opeens een nieuw personage de hoek om en stelt zich voor: 'Hallo, ik ben die en die..'. Zo ervaar ik het echt. Het vijfde boek begon doordat ik mijn bevallingsverhaal vertelde aan een paar mensen en die zeiden dat ik dat op moest schrijven. De dag erna meteen begonnen en dat ligt nu bij een aantal uitgevers. Het zesde boek is een vervolg erop. Het zevende boek is vanuit een behoefte aan meer kennis over de aarde en daar schrijf ik af en toe aan, het zijn een soort doorgevingen. Het achtste boek begon vanuit een beeld en ik ben gewoon begonnen, het zit vooral nog in mijn hoofd. Ik heb alleen het beginbeeld en verder moet het hele verhaal nog helder worden. Boek 9, 10 en 11 zitten als idee in mijn hoofd.. Goh, best veel eigenlijk. En nou nog een keertje in boekvorm in mijn handen krijgen. Het zijn dus verschillende manieren van schrijven. Bij het ene boek is een stukje research nodig en kan ik het schrijven makkelijk plannen. Het ander, roman, gaat goed in de sauna, of vanuit rust in de natuur bijvoorbeeld. Thuis vind ik het lastiger. En een ander boek kan ik schrijven vanuit een heel goed afgestemd zijn op het onderwerp en op mezelf.

Het begin en het einde zijn voor mij essentieel. Je kunt het goed vergelijken met een begin van een brug en het einde van een brug. De brug zelf daartussenin kun je zo ingewikkeld, zo mooi, zo simpel, zo groot maken als je zelf wilt - als het je maar bij het einde brengt.

- Hoe ontstond het idee? Al langere tijd wilde ik een boek over mijn hond schrijven, een beetje à la Snuf de hond. Een misdaad oplossen, smokkelaars ontmaskeren oid. Het idee kreeg ik pas helder toen mijn hond over een sloot naar een kerkhof sprong en niet meer terug durfde te komen, waardoor ik het kerkhof op moest. Gezien ik ook al langere tijd iets over vampiers wilde schrijven, nam ik de hint van mijn hond aan om kerkhoven een grote rol in mijn hondenverhaal te laten spelen. - Wat was het eerste dat je op papier zette en waarom? Ik ben gaan zitten en gaan schrijven. Gestart met hoe hoofdpersonage de hond kreeg, hoe ze erachter kwam dat hij bijzonder was en daarna aangezwengeld tot het vampierverhaal wat ik wilde schrijven. Het enige wat vaststond was het eind waar ik naartoe wilde. - Hoe verliep het schrijfproces? 200.000 woorden in 4 maanden. Werd het saai, dan gebeurde er iets onverwachts (ook voor mij), wat nieuwe ideeën opleverde hoe het zou lopen. - Welke inzichten deed je tijdens het schrijven op en ging het uitwerken van je idee zoals verwacht? Mijn grootste inzicht is dat mijn manier van werken (typen als een idioot ;) ) erg inspirerend is, maar dat, als je niet nadenkt over de zinnen die je op je toetsenbord ramt, het herschrijven heel veel tijd in beslag neemt. Ik ben nu al bijna 2 jaar verder en heb besloten het verhaal in delen op te delen, zodat het herschrijven overzichtelijker is. Wel heb ik in die 2 jaar ontzettend veel bijgeleerd door feedback van andere schrijvers en dit forum, waardoor het herschrijven nooit leek te eindigen. Maar binnenkort hoop ik mijn eerste deel uitgeefklaar te hebben, en ik weet dat het technisch veel beter is dan de eerste versie (die ik eigenlijk al naar uitgevers wilde sturen, wat me waarschijnlijk alleen maar afwijzingen zou hebben opgeleverd). Ik hoop dus dat ik nu op een acceptabel niveau zit, want als schrijver ben je nooit uitgeleerd.

Hallo Dargor. Terug van reünie en ziekzijn. Niet dat dit verder van belang is. Wat mij trouwens bij de reúnie opviel, was dat vrouwen veel minder zijn veranderd dan mannen na zoveel jaren. Ik herkende de vrouwen gelijk maar de mannen niet allemaal. De mannen zijn zowel qua uiterlijk als houding/gebaren heel anders geworden. Niet dat dit iets met schrijven heeft te maken, hoewel... Ik merk dat je alle aanwijzingen tot je door hebt laten dringen en nu druk aan het schrijven bent. Mijn eerste verhaal. Ik wilde iets schrijven over mensen die verplicht waren met elkaar op te trekken in een vreemde omgeving en vertellen wat ze daar meemaakten. Ik heb voor Nigeria gekozen. Waarom weet ik niet meer. Ik heb boeken over Nigeria gelezen en veel dingen via internet opgezocht. De dingen moeten wel kloppen. En hoe mensen met elkaar in moeilijke omstandigheden met elkaar omgaan moet je zelf verzinnen.

- Hoe ontstond het idee? Met een droom - Wat was het eerste dat je op papier zette en waarom? de droom - Hoe verliep het schrijfproces? Elke ochtend gaan zitten en niet opstaan voor ik 500 woorden heb. Werkt verbazend goed voor mij. Ben er zo achtergekomen dat ik door discipline stukken schrijf waarvan ik denk 'WAUW' en anderen ook. De rest is opvulsel naar die hoogtepunten toe. - Welke inzichten deed je tijdens het schrijven op en ging het uitwerken van je idee zoals verwacht? De droom is alleen het beginpunt. Het verhaal omvouwt zich tijdens het schrijven. Van het een komt het ander.

Reuze bedankt voor jullie inbreng. De afgelopen dagen heb ik geschreven aan een verhaal dat enorm moeilijk was, en veel nagedacht. Daardoor was ik hier nog niet toegekomen aan een nieuwe reactie. Maar het verhaal wordt nu voorbereid voor publicatie, zodat ik weer tijd heb voor dit topic. Ik kom vrijdag of zaterdag op een aantal reacties terug. Ik ben het boekje van Pim Wiersinga aan het lezen. In Schrijven: het begin staan een hoop zaken die ik onbewust al wist, of in elk geval volkomen logisch aanvoelen. Over ritme bijvoorbeeld, en over het puzzelen dat aan een verhaal voorafgaat. Het verbaast me wel een beetje, dat ik eigenlijk al zoveel weet. Ja, zo werkt dat, hoor ik mezelf bijna denken, en dat geeft vertrouwen. Ik heb nog net niet de vlinders in mijn buik, maar het geeft me wel een heel voldaan gevoel dat ik op de goede weg ben! :D In het weekeinde wil ik me ook aanmelden hier als Plus-lid, en deel gaan nemen aan een cursus. Uiteindelijk kan ik mezelf alleen verbeteren door te schrijven.

De laatste paar jaar leg ik mezelf op om iedere dag te schrijven, dat hoeft niet persé het werken aan een roman te zijn, het kunnen ook losse gedachten zijn. Een soort vingeroefeningen, raar ouderwets woord volgens mij. Ik heb nu ook een mapje observaties gemaakt: dat zijn losse flodders over wat ik zie en hoor als ik buiten ben. Ik verzamel ook kleine opmerkelijke berichtjes uit de krant maar daar doe ik nog niet zoveel mee. Ik heb geen moeite met het schrijven, daarmee bedoel ik dat ik gemakkelijk een verhaaltje op papier zet maar een coherent stuk schrijven met een kop en een staart blijft een worsteling. Ik maak geen schema's want ik weet dat dat op een mislukking uitdraait. Dat zit niet in mijn aard als super chaoot. Ik begin dus en weet niet waar het eindigt. Tijdens het herschrijven verandert dat proces omdat ik inmiddels de hoofdpersonen ken en ook weet hoe het met ze afloopt. Zelfs dan heb ik de neiging om de structuur die ontstaan is om te gooien en ik zie dan pas dat ik als ik zaken ga schrappen in de problemen kom omdat ik daar verderop in het verhaal op terug kom. Verder bedenk ik een groot deel van hoe het verder gaat in bed. Ik sta niet op om het op te schrijven, dat doe ik de volgende dag. Het is soms wel nadelig voor mijn nachtrust want dan spookt het verhaal tussen waken en dromen door maar ik doe dit al mijn hele leven en ik weet niet beter. Ik vraag me wel vaak of of er veel mensen zijn zoals ik die altijd een verhaal in hun hoofd hebben en dus ook regelmatig dagdromen en bij een verkeerslicht zinnen staan te componeren en optrekken als het licht op rood springt. (Ik rijd geen auto hoor!)

@Ludieke: Ik werk precies zo. 's Nachts bedenk ik de mooist zinnen, herhaal ze een paar keer en wil ze de volgende morgen opschrijven. Weg zinnen. Eigenlijk zou ik moeten opstaan om ze op te schrijven. Maar ik ga al zo laat naar bed. Gelukkig kan ik overdag de schade inhalen. Ook ik kan niet volgens een vast patroon werken. Ik begin zomaar en zie wel hoe het verhaal zich ontwikkelt. Soms sla ik halverwge een ander pad in en moet dan inderdaad ook het begin weer veranderen. Fantasie ontstaat tijdens het schrijven. Je ziet dat je niet de enige bent.

Heb getwijfeld of ik hier ook mijn eurocentje in het zakje zou doen. Ja dus. Nee, ik heb nog niet een langere tekst gepubliceerd. Maar, wonder boven wonder, komt dat doel toch wel steeds dichterbij. De methode die MJ aanbeveelt: gewoon beginnen met schrijven, het wordt vanzelf een verhaal, wordt door diverse schrijfboeken aangeraden. In een van die boeken las ik dat een auteur vaak pas na 5 of 6 versies weet waar het boek eigenlijk over gaat, de premise dus. Het advies is vervolgens om deze premise in gedachten te houden bij de volgende versies. Dit is de manier waarop de grote volksverhalen zijn ontstaan. Ze zijn verteld en weer verteld en nog eens verteld en van al dat doorvertellen werden ze steeds beter. Het verhaal ontstaat en groeit op een organische manier. Een prima methode dus - alleen nogal omslachtig. Ik voor mij ben dan ook op zoek gegaan naar kortere routes. En die bestaan. Vooral in de wereld van scriptwriting (filmscripts) worden formules gebruikt. Over stripverhalen weet ik minder, maar daar is het vermoedelijk ook zo. En je hebt van die genre-boeken, die lopen ook volgens een formule. Nadeel van schrijven volgens een formule kan zijn, dat het hele verhaal iets mechanisch krijgt. Dus ik maak voor mezelf een mix. Eerst droom ik het verhaal zo'n beetje bij elkaar. Dan kijk ik of of er een formule is waar het min of meer in past. En dan ga ik die op een losse manier toepassen, waarbij de formule een steun is en geen keurslijf. Deze werkwijze geeft mij wat structuur. Anders word ik moedeloos.

@tantebetje Wat bedoel je precies met formules? Ik was al aan het googlen maar vind alleen reclame voor boeken die het vermelden. Kan je er iets meer over vertellen? Klinkt erg interessant. Ik weet wel dat mensen die muziek schrijven zoiets gebruiken.