@Cyd: er is hier een topic over "stationsromans", daar kun je wat info vinden over genreboeken. Verder is er bijvoorbeeld het boek van Bas Van Lierde: Een bestseller schrijven voor dummies. Van Lierde legt uitgebreid uit welke formule hij gebruikt. In het Engels is er nog veel meer.

@ tantebetje. Ik ga er naar op zoek, ben erg nieuwsgierig. Ik hoop dat het iets is als: schep scene introduceer hoofd karakters begin 1e verhaal lijn introduceer bij--karakters enzovoort.

Cyd: het is nog veel erger. :D Bij de methode die ik op het moment gebruik, ga je eerst weken of maanden nadenken over je premise. Daarna maak je een samenvatting van het verhaal in grote lijnen. Dan komen de personages. Die ga je dus opbouwen, met elkaar vergelijken enz. Vervolgens werk je het thema uit. En dan de setting. Daarna de symboliek. Vervolgens het plot. En dan pas maak je een schema van de scènes die je van plan bent te gaan schrijven. Pas als je dit allemaal gedaan hebt - toch wel een paar honderd uur werk schat ik, voor een beetje flinke tekst - ga je scènes schrijven. Maar dat zou dan ook makkelijk moeten gaan, want alle belangrijke beslissingen heb je al genomen. Een methode die hier op lijkt vond ik op het internet. Het is een Engelstalige site; als dat geen bezwaar voor je is, zou je dit kunnen proberen. Ik zoek hem even voor je op. *kijkt op een andere site* Hier is-ie: www.advancedfictionwriting.com/art/snowflake.php

@ tantebetje. Oops, beetje meer werk dan ik dacht (Ik met mijn voorkeur voor lijstjes maken en driftig afstrepen :unibrow: ) Goede website. Dank je wel. Hij heeft mijn humor.

Elke ochtend gaan zitten en niet opstaan voor ik 500 woorden heb. Werkt verbazend goed voor mij. Ben er zo achtergekomen dat ik door discipline stukken schrijf waarvan ik denk 'WAUW' en anderen ook. De rest is opvulsel naar die hoogtepunten toe.

Als ik dit lees, denk ik: 'WAUW'. Dit wil ik ook! Ik ga het uitproberen! Dank, Cyd.

@ tantebetje: Ik ben die methode nu ook aan het gebruiken. Ik loop zelf al jaren rond met het idee om een boek te schrijven en ga nu eindelijk eens aan de slag (nog niks af gechreven of gepubliceerd dus een totale n00b). Als je niet weet waar je moet beginnen, net als ik, is die snowflake methode wel een goede, denk ik. Het dwingt je om in een aantal stappen goed na te denken over WAT je wilt schrijven. Ik heb er namelijk het handje van om als een dolle op het toetsenbord te gaan rammen zonder na te denken waar heen het verhaal moet gaan. Dus voor mij werkt die methode wel. Tenminste, ik zit nu op 'stap 5' en ben al erg enthousiast over mijn personages :-)

verhaalidee conflict hoofdpersonen uitwerken scenes gaan schrijven scenes aan elkaar plakken Dus wel met een voor opgezet idee, maar daar veranderen dingen aan terwijl je aan het schrijven ben. Ik kan de online SO-cursus korte verhalen schrijven hiertoe erg aanraden.

@Alex: ik ben benieuwd hoe het je vergaat met die snowflake methode. Hou me op de hoogte, als je wilt! Ik ben zelf ook even aan de slag geweest op de snowflakemanier en ik moet zeggen, ik werd er ook blij van. Maar er kwam een moment dat het voor mij toch niet grondig genoeg was. Mijn doel is om zo goed voorbereid te zijn, dat ik niet veel hoef te herschrijven. Maar dat betekent dan dus wel, dat er erg veel tijd in de voorbereiding gaat zitten. Ik gebruik een mix van verschillende methodes. En de voor mij passende mix heb ik nog niet helemaal klaar. Wat ik doe, lijkt op de snowflake methode, maar dan met nog andere stappen er tussenin geschoven. Soms vraag ik me af of het ooit nog goed zal komen met dat schrijven van mij. En dan troost ik me weer met de gedachte dat het gewoon een complexe vaardigheid is en dat ik andere dingen ook geleerd heb op de manier waarop ik nu leer schrijven. Ik lees bijvoorbeeld op het moment damesromans. Waarom? Omdat ze op een degelijke traditionele manier geschreven zijn en ze zijn zo kort en simpel dat je de structuur makkelijk kunt analyseren zonder afgeleid te worden door allerlei verrassends. Bovendien vind ik ze hoopgevend: over een tijdje kan ik dit ook wel, denk ik. Een tijdje geleden heb ik een heleboel boeken uit de kast gehaald - allemaal boeken die ik met plezier gelezen had - en heb ik bekeken hoe de auteur het begin had geschreven. Veel beginnende auteurs denken dat je een boek begint bij het begin, maar dat is helemaal niet nodig en ook zeker niet wat ik ga doen. Nou ja, en zo leer ik van iedereen wat. En nou maar hopen dat het op een dag allemaal samenkomt....

schrijven zonder veel herschrijven = illusie

(Telkens als ik dit topic zie schiet mij hetzelfde, eerste antwoord te binnen - ´ik begin aan een boek met de eerste zin´. Zucht. Ik weet dat het een flauwe dooddoener is ... maar ... zo, die is eruit). Ik vroeg me inderdaad af, Tantebetje, waarom heb je van te voren besloten zo weinig mogelijk te willen herschrijven? Geeft dat niet een enorme druk?

Elke ochtend gaan zitten en niet opstaan voor ik 500 woorden heb. Werkt verbazend goed voor mij. Ben er zo achtergekomen dat ik door discipline stukken schrijf waarvan ik denk 'WAUW' en anderen ook. De rest is opvulsel naar die hoogtepunten toe.

Inderdaad een goede tip, bedankt! OT, ik begin met een idee dat ik op papier zet, een paar keer herschrijf totdat er een totaal ander verhaal ontstaat. Ik ben ontzettend slecht in het aanbrengen van structuur tijdens het schrijven. Schrijf het einde, een scène, het begin, verander de scène wat, schrijf een stukje verder...

@tante betje: ik heb dezelfde vraag aan jou als Ceridwen. Waarom wil jij niet herschrijven, of zo weinig mogelijk? Ik weet dat er schrijvers zijn die hun heel roman meerdere keren opnieuw schrijven en dat lijkt mij eerlijk gezegd nogal omslachtig. Zou niet mijn ding zijn. Maar ik weet wel van mijn gewone journalistieke werk dat het er beter op wordt als ik de rust en de tijd heb om een stuk in ieder geval een of twee keer grondig te herzien. Doorlezen, stukken verplaatsen, zinnen herschikken. Dat kan niet altijd (JT, we hebben over een uur je stuk nodig!!!!) en dat vind ik jammer. Omdat mijn fictie echt mijn eigen ding is en niemand er op zit te wachten (letterlijk bedoel ik dan, want zonder het te weten zit de wereld uiteraard te wachten op het debuut van JT ;) ;) say no more) lijkt het me heerlijk om straks na de eerste versie te gaan schaven en hakken en snijden en dan weer schuren en polijsten... Geloof me: je werk kan er alleen maar beter van worden! Maar jij denkt daar duidelijk anders over. Kun je vertellen waarom?

Hakken, snijden, schuren en polijsten... ja! Ik herken het. Schrijvers zijn net doe-het-zelvers soms ;) Ik kan trouwens best genieten van het herschrijven. Het geeft voldoening en het loont. Soms kom ik er in mijn journalistieke werk aan toe. De inhoud staat, maar het verhaal wordt door stilistische aanpassingen beter. Vaak blijk ik zinnen onnodig iets te lang te maken. Zonder de essentie te verliezen, kom ik tijdens het herschrijven tot een fraaier en kernachtiger verhaal. Voor journalisten die gebonden zijn aan het aantal karakters of woorden is dit wel herkenbaar. Herschrijven is voor mij een noodzaak, en ik kan me moeilijk voorstellen dat er schrijvers zijn die weinig tijd investeren in het herschrijven.

hallo iedereen, mijn eerste bericht hier... ik ben ook net begonnen aan een verhaal, en ik weet ongeveer wat er de volgende 10 blz zal gebeuren en wat de toon en sfeer moet zijn, maar het einde staat eigenlijk nog niet echt vast. Ik hoop dat ik er geraak... Grtz

Iemand klikte vanaf dit topic naar mijn blog, zodoende ben ik er nu ook weer en ik zie dat er een paar mensen iets aan me gevraagd hebben hier, en dat ik niet geantwoord heb. Blijkbaar ben ik gestopt met volgen, of is het topic op een andere manier uit mijn blikveld verdwenen. OK. Op het moment schrijf ik helemaal geen verhalend proza, geen lange teksten in ieder geval. Ik heb me met gepaste passie gestort op de sonnetten, ben er een paar weken geleden ook een blog over begonnen. De vraag was: waarom wil ik liever zo weinig mogelijk herschrijven? Nou, ik ben er gewoon niet zo goed in. Met mijn sonnetten ook. Als ik ze ga herschrijven omdat er zwakke plekken in zitten - en er zitten altijd zwakke plekken in, kan niet missen - dan worden ze er niet altijd beter op. De eerste dag helpt het nog wel een beetje. Maar daarna vervang ik meestal de oude zwakke plekken door nieuwe. Als een tekst niet binnen een paar dagen goed is, dan gooi ik hem gewoon weg. Dan schrijf ik wat nieuws. Inderdaad zijn er veel schrijvers die veel herschrijven. Maar dat geldt niet voor iedereen. Dus als ik een lange tekst zou gaan schrijven, dan zou ik hem van tevoren in hapklare brokken willen verdelen zodat ik kan werken op de manier die bij mij past. En dan moet je dus vooraf vrij precies weten wat je gaat doen.