een dialoog onmisbaar?

Het gebruik van dialoog is een manier om (het karakter van) personages beeldend te maken en onderlinge verbanden duidelijk te maken. Ook geeft het vaart aan een verhaal. Ik gebruik het juist graag. Waarom schrijf/lees je liever zonder?

Ik gebruik het ook graag. Het maakt een verhaal levendiger dan beschrijvingen van 'hij vertelde over hoe hij dit-en-dat had gedaan', enzo. Ik gebruik dialogen graag, alleen al om personages in en uit hun spreekwoordelijke put te praten :) Ik heb dezelfde vraag (en bijna dezelfde post :confused: ) als Ing. Waarom schrijf/lees je liever zonder?

Dialogen zijn volgens mij onmisbaar. Tenzij je verhaal maar één personage kent, dan gebruik je monologen ;) Mensen praten met elkaar, ik zou niet weten hoe je dat zonder dialogen in een verhaal goed kunt weergeven.

Ligt aan het soort verhaal. Soms kan het zonder, meestal niet. Er zijn ook films (vaak korte, dat wel) zonder dialoog.

Ja, maar dan beperk je je wel tot een bepaald soort verhaal volgens mij. Met dialoog heb je denk ik veel meer mogelijkheden. Ik vind ook dat het lucht geeft aan het geheel.

Ik ben het eens met Micha: het ligt echt aan het soort verhaal (alleen al kort of lang). Soms gebruik ik geen dialogen, meestal wel. Hangt ook af van het standpunt van waaruit je vertelt.

een boek zonder dialogen lijkt me niks aan. Een kort verhaal is dan weer anders. Maar een boek zonder dialogen? Liever niet.

Dialogen trekken je echt het verhaal binnen, plus je kunt er veel in kwijt wat anders misschien saai zou worden. Het leest lekker en maakt zoals hierboven ook al staat het verhaal vlotter. Ik gebruik heel veel dialoog.

Ik vind dialoog juist lekker om te schrijven en om te lezen!

Zoals anderen hierboven al schreven: het hangt van het soort verhaal af. Als jij liever een verhaal leest "zonder al die dialogen", dan is het waarschijnlijk voor jou het beste om ook zulke dialoog-loze verhalen te schrijven.

Vele korte verhalen kunnen inderdaad zonder dialogen, maar zelfs daar ben ik geen voorstander van. Een roman zonder dialogen lijkt mij haast niet kunnen, het lijkt mij dan erg eentonig worden. Dialogen zijn natuurlijk wel lastig om te schrijven: je moet goed in de gaten houden wie wat zegt en hoe die persoon praat.

hee, bedankt allemaal. waarschijnlijk moet ik nog veel leren over dialogen en mij er dus in gaan verdiepen wat de toevoeging is. dusss, dat doe ik dan vanmiddag in het zonnetje; 'heerlijk, de depressie voorbij'. (figuurlijk gesproken)

Hierbij wil ik graag opmerken dat er (volgens mij) altijd sprake is van een dialoog. Je schrijft namelijk voor een lezer, hoe abstract en ongedefinieerd deze ook moge zijn. Lezen kan gezien worden als een dialogische verhouden van lezer tot tekst en wellicht zelfs schrijver. Hoewel je het natuurlijk hebt over een dialoog in een verhaal, is deze hermeneutische dialoog wel iets waar je als schrijver op in kunt spelen door bezig te zijn met je lezer(s).

@ Kevin: filosofisch :D

Hierbij wil ik graag opmerken dat er (volgens mij) altijd sprake is van een dialoog. Je schrijft namelijk voor een lezer, hoe abstract en ongedefinieerd deze ook moge zijn.

Een schrijver schrijft voor de lezer zoals de schilder schildert voor de kijker. Daar is geen verschil tussen, alhoewel de dialoog tussen schrijver en lezer directer en makkelijker aan te duiden zal zijn, omdat die zich verhoudt 1:1 en bij een kunstwerk niet perse. Op toneel bestaat er iets als "de vierde muur", dat is de (natuurlijk) fictieve muur tussen de spelers en het publiek. De spelers doen alsof het publiek er niet is, maar dragen alles aan hen op. Heel soms wordt het publiek toegesproken. Naar mijn idee is schrijven te vergelijken met het toneel waarbij de auteur kiest voor een vierde muur, of niet.

Ik denk dat een auctoriale verteller juist tegen de vierde muur praat. Alle andere negeren die muur en dat zie ik dus juist niet als een dialoog.

Ik denk dat een auctoriale verteller juist tegen de vierde muur praat. Alle andere negeren die muur en dat zie ik dus juist niet als een dialoog.

Je kunt niet negeren da een schrijver voor een publiek schrijft (uitzonderingen als dagboeken en boodschappenlijstjes daargelaten).

Hierbij wil ik graag opmerken dat er (volgens mij) altijd sprake is van een dialoog. Je schrijft namelijk voor een lezer, hoe abstract en ongedefinieerd deze ook moge zijn. Lezen kan gezien worden als een dialogische verhouden van lezer tot tekst en wellicht zelfs schrijver. Hoewel je het natuurlijk hebt over een dialoog in een verhaal, is deze hermeneutische dialoog wel iets waar je als schrijver op in kunt spelen door bezig te zijn met je lezer(s).

Is het dan juist geen monoloog? Waarbij je als schrijver natuurlijk technieken gebruiken kunt om de lezer te laten luisteren naar de monoloog die je laat lezen. Maar een zuivere dialoog vereist voor mij de mogelijkheid tot actie en reactie. Ik wil het begrip dialoog niet te plastisch maken. Lezen is voor mij de monoloog van een schrijver aanschouwen. Omdat hij niet kan reageren op de lezers, is de interactie beperkt. Maar de discussie ging natuurlijk over dialogen tussen personages.

Toch is dit wel belangrijk, ik zag het in het andere dialogen topic ook terug, de dialoog met de lezer (de vierde muur). Ook voor mij veronderstelt een dialoog wederkerigheid. Ik kan in mijn teksten lagen verwerken die voor meerdere uitleg vatbaar zijn, en zo mijn lezer uitdagen om te kiezen, actief te zijn, maar ik krijg geen reactie (hooguit een recensie). Daarbij blijft het voor mij een monoloog richting de lezer. Anderzijds hoor ik het ook bij televisieprogramma´s, we moeten de dialoog met de kijker aangaan. Ook daar vraag ik me af wat men dan precies voor ogen heeft, en of er iets speelt waarvan ik het bestaan niet ken. Blijft een feit dat deze vraag ging over de dialogen tussen personages. Ik ben nog steeds heel benieuwd wat Mira als storend ervaart aan dialogen, ik heb dat nog niet eerder gehoord en het maakt me heel nieuwsgierig. Ik denk dat ze onmisbaar zijn, omdat communicatie zo´n groot deel is van ons dagelijks leven, van ons mens zijn. Maar misschien kan het ook wel zonder, of alleen met een ´dialoog´richting lezer. Ik weet het niet, maar blijf nieuwsgierig.

@MichaM Ik heb een tijdje terug de originele Thaise versie van Bangkok Dangerous gezien en het verbaasde me met how weinig dialoog ze het in die film deden. Er werd stukken minder gepraat dan in Westerse films.

Inderdaad ging de discussie over de dialoog - intern - tussen personages. Volgens mij krijgt een tekst pas betekenis door de interpretatie van de lezer, die de tekst leest. Betekenis ontstaat dan in medias res, in het midden tussen schrijver en lezer, dóór begrippen die wij met zijn allen delen. Misschien is dialoog hier echter niet het goede woord. Mijn excuses voor deze off topic uitwijding.

Soms kom je via een omweg / uitwijding toch waar je wilt zijn. Want als de uiteindelijke tekst pas ontstaat bij gratie van de lezer, dan geeft dat een waarde aan de dialoog tussen de personages - want daarin ontstaat de uiteindelijke tekst volgens deze invalshoek ook pas achter het oor van de ontvanger (ook een personage) en daarop wordt de voortgang van beide karakters dan weer geent. Dan heeft de dialoog een hele duidelijke functie en kan je daarop toetsen of deze gewenst is of niet.

Ik geloof dat er ook (korte) verhalen zijn waarin geen directe dialoog voorkomt, maar wel gesproken wordt over een dialoog. Heb geen voorbeeld, maar kan er wel een paar verzinnen om dit te verduidelijken: Thomas vroeg of ik zin had om te sporten. Leek me niks na al die oliebollen, dus ik sloeg zijn aanbod af. of Toen hij met het schaamrood op zijn kaken vertelde dat de uitslag positief was, ging ze door het lint. Ze schreeuwde dat hij een smerig, stinkend zwijn was, dat hij op moest rotten, dat ze hem never nooit meer wilde zien. Maar natuurlijk meende ze er niets van. Nou ja, zoiets dus. Als je dialoog storend vindt, is het een optie, maar ik zie er het voordeel niet van.

Ik moet lachen om het tweede voorbeeld :o

Ik geloof dat er ook (korte) verhalen zijn waarin geen directe dialoog voorkomt, maar wel gesproken wordt over een dialoog. Heb geen voorbeeld, maar kan er wel een paar verzinnen om dit te verduidelijken: Thomas vroeg of ik zin had om te sporten. Leek me niks na al die oliebollen, dus ik sloeg zijn aanbod af. of Toen hij met het schaamrood op zijn kaken vertelde dat de uitslag positief was, ging ze door het lint. Ze schreeuwde dat hij een smerig, stinkend zwijn was, dat hij op moest rotten, dat ze hem never nooit meer wilde zien. Maar natuurlijk meende ze er niets van. Nou ja, zoiets dus. Als je dialoog storend vindt, is het een optie, maar ik zie er het voordeel niet van.

Heet dit niet indirecte rede? Volgens mij is dat nog steeds dialoog. Ik denk wel dat er een tijd en plaats is voor indirecte rede. Als je bepaalde gebeurtenissen kort wilt samenvatten, zonder er een hele scene over te schrijven. Het werd december. Jan vroeg herhaaldelijk of het geen tijd was om te stoppen met werken, maar Rita zei dat ze het zich niet konden permitteren, dat ze het geld te hard nodig hadden. Nou zoiets dus en dan weer een scene waarin de crisis plaatsvindt. De baby wordt geboren op het werk. :D

Ik zou dat geen dialoog noemen, denk ik. Misschien een afgeleide van een dialoog?

@Carduelis: "indirecte dialoog", lijkt je dat wat?

O ja, dat klinkt wel heel logisch, tantebetje. Ik gebruik het zelf eigenlijk nooit maar voor een tijdsprong is het goed te doen. Alleen wordt het dan nog indirecter dan in de voorbeelden die ik gaf.

Kwam dit vandaag tegen in een schrijfboek. Het boek is in het Engels; ik weet niet hoe het in het Nederlands heet. Misschien iemand anders hier? In het Engels noemen ze directe dialoog 'dialogue' en indirecte dialoog 'indirect discourse' of 'summarized dialogue'. Het boek schrijft indirecte dialoog inderdaad voor bij tijdsprongen, net als in mijn voorbeeld.

een boek zonder dialogen lijkt me niks aan. Een kort verhaal is dan weer anders. Maar een boek zonder dialogen? Liever niet.

Voorlopig sluit ik me hierbij aan. op dit moment lees ik het boek 'Kalme chaos' van weet ik even niet. Ik ben al minstens een centimeter dik gevorderd en ben nog geen dialoog of alinea tegen gekomen. Ik vind het niet prettig lezen. In gedachten maak ik dan dialogen waar ze horen en ook alinea's waar ze volgens mij kunnen. Het stoort, het houdt de tijd op dus het boek lezen gaat stroef en langzaam.