@ Eigen:
Misschien niet, maar ik heb toch journalistieke vaardigheden nodig om de vragen op de juiste manier te stellen en te verwerken?
Het gaat mij voornamelijk om wat er omgaat in de wat stillere kinderen. Hebben zij net zoveel aandacht nodig als kinderen die op de voorgrond treden? En hoe uiten zij dat? Hoe gaan ze daarmee om?
Voor nu heb ik er nog geen "journalistieke plannen" mee, maar het kan voor later wel van pas komen. (is het niet voor mij dan wel voor een ander)
Ik wil graag weten wat er in kinderen omgaat namelijk.
Ja FS, maar ik denk dat dat onbegonnen werk is, want ieder kind is anders en ze uiten zich ook zeer verschillend. Volgens mij kom je er wat betreft dit onderwerp met journalistieke vaardigheden niet ver mee, het is meer een kwestie van vertrouwen, deskundigheid, gevoel en enthousiasme. Eerder spelenderwijs dan officieel met zo'n kind praten.
@ Eigen,
Dus jij bedoelt dat je een pedagoog (iemand die je kan vertrouwen, deskundig is, "feeling" heeft en enthousiasme) moet zijn om zulke vragen te kunnen beantwoorden, als dat al mogelijk is? En dan het liefst een pedagoog die ook op een speelse manier met kinderen om kan gaan? Maar dat het eigenlijk niet te doen is?
Begrijp ik het zo goed?
Ja, zoiets. Maar ik begrijp je toch nog steeds niet helemaal. Wil je dat van honderd kinderen weten of van tien of van één? Waarom de stille kinderen? Wat wil je ermee gaan doen? Is het voor het betreffende kind ook een verbetering als je dat aan hem of haar allemaal gaat vragen? Heeft dit iets met schrijven te maken? Enzovoort.
Ik combineer ook de journalistiek (alweer 13 jaar) met het schrijven van kinderboeken (eerste komt in oktober).
In welk blad/krant ga je je artikel schrijven, Helga?
Aha, De Journalist. Op de site van dit vakblad stond afgelopen week een nieuwsbericht dat mijn werkgever in een niet al te fraai daglicht plaatste. Het ging om freelancers die boos zijn omdat ze 10% gekort worden, vanwege de recessie.
Off topic
FS: Kinderen reageren verschillend op eenzelfde situatie. De een wordt vervelend, druk, de ander trekt zich terug, zorgt dat hij niet opval, weer een ander is heel behulpzaam en komt voortdurend iets vertellen. Mijn pupillen konden nooit vertellen wat er aan schortte. Hoe moet je als kind nu weten dat je aandacht te kort komt, of anders behandeld wenst te worden? Je bent toch niet anders gewend? Je moet wel iets kunnen vergelijken om te weten wat er niet klopt, waarom je je rot voelt en dat dat niet normaal is.
Helga, ik heb nog wel een oud-vakbondsbons voor je in de aanbieding die kinderboeken schrijft. Wellicht een leuk artikel hoe dan de 'zeepkisttaal' moet worden aangepast :D
Maar FS, dat heeft toch
@ Eigen: Misschien niet,
Lid sinds
16 jaar 6 maandenRol
Dat weten kinderen zelf niet
Lid sinds
17 jaar 9 maandenRol
Ja FS, maar ik denk dat dat
@ Eigen, Dus jij bedoelt dat
Lid sinds
16 jaar 6 maandenRol
Ja, zoiets. Maar ik begrijp
Eigen, ik heb je een pb'tje
Lid sinds
16 jaar 6 maandenRol
Oke FS, helemaal vergeten
Ik combineer ook de
Leuk, Merel. Heb je een
Lid sinds
16 jaar 3 maandenRol
Aha, De Journalist. Op de
Lid sinds
16 jaarRol
Off topic FS: Kinderen
Lid sinds
19 jaar 11 maandenRol
Helga, ik heb nog wel een
Lid sinds
19 jaar 10 maandenRol
@ Marja, dus vandaar die
Lid sinds
16 jaar 6 maandenRol
Ben wel benieuwd, Zjors.
Lid sinds
16 jaar 3 maandenRol