Geen afbeelding
siska

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ieder personage benoemen werkt verwarrend

 14 januari 2007 - 1:49

Ik ben meerdere keren door mijn proeflezers op de vingers getikt, omdat ik 'ieder beestje een naampje gaf'. Erg irritant, vonden ze dat. Het is, volgens hun, helemaal niet nodig in het verhaal en werkt alleen maar verwarrend. Ik zou graag van jullie weten, wat jullie - uiteraard met betrekking tot kinderboeken - van de volgende stelling vinden:

'Ieder personage benoemen werkt verwarrend'.

En daar aan toegevoegd:
'Ieder personage (en deze hoeven geen naam te hebben) wat je extra in je verhaal 'stopt', hoe zwakker het plot wordt'.

Geen afbeelding
Anne

Lid sinds

18 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 januari 2007 - 8:09

Kun je daar een voorbeeld van geven?
Want ik elk boek/verhaal komen naast de hoofdpersonen ook bijpersonen voor, zeg maar. Pas als je er heel veel mensen bij betrekt wordt het misschien verwarrend?

Ik heb juist begrepen dat het goed is om als er bijv. even over een jonger zusje gesproken wordt, niet te zeggen "het zusje van Pim" maar "Liesje, het zusje van Pim...". Omdat de kinderen zich dan juist inleven in de hele situatie.

Geen afbeelding
siska

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 januari 2007 - 12:58

Ik heb een heel dik boek geschreven, over een andere wereld. Iedere eekhoorn, paard, schaap, man, vrouw, kind, wat ze daar tegenkomen, gaf de hoofdpersoon in eerste instantie een hand en stelde zichzelf voor. Ook al kwam hij/zij in de rest van het boek niet meer voor.
Ik heb er nu voor gekozen, ze 'de man' of 'het eekhoorntje' te noemen.
By the way: ik heb gisterenavond het aantal 'benoemde beestjes' in mijn manu geteld en kwam op 29. Dit lijkt mij toch voldoende?

14 januari 2007 - 16:11

Quote:
Iedere eekhoorn, paard, schaap, man, vrouw, kind, wat ze daar tegenkomen, gaf de hoofdpersoon in eerste instantie een hand en stelde zichzelf voor. Ook al kwam hij/zij in de rest van het boek niet meer voor.

Je hebt voorbijgangers die de sfeer van een verhaal invullen, die hoeven zich niet allemaal voor te stellen (vind ik), het wordt dan informatie die de lezer onwillekeurig onthoudt terwijl hij er in de loop van het verhaal niets mee blijkt te kunnen. Dat kost hem veel moeite, misschien dat je proeflezers het daarom vervelend vinden?
Waarom doe je dat eigenlijk: iedereen zich laten voorstellen?

Geen afbeelding
DeEllis

Lid sinds

18 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 januari 2007 - 16:41

Leuk topic!

Ik heb een verhaal waarbij alle personen van voorbijgaande aart, geen naam hebben. Vaak alleen maar een aanduiding. De man, het jongetje enz. Ze waren vaak zo weer uit beeld.

Het leek me niet nodig kinderen met te veel info te pesten.

Geen afbeelding
siska

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 januari 2007 - 17:38

marriejeanne wrote:
Oké, waarom dééd je het?

Beginnersonkunde, vrees ik. Maar ook, omdat ik in het genre 'Alice in Wonderland' schrijf. Ik leef zó met mijn hoofdpersonages in die vreemde wereld mee, dat ik zélf behoefte had ieder eekhoorntje te kennen. Typisch, hè?

Geen afbeelding
Set

Lid sinds

19 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 15 januari 2007 - 10:00

Ik heb pas het boek 'Over lezen en schrijven' gelezen en daarin stond o.a. de opmerking dat je geen personages moet benoemen die geen duidelijke functie hebben. Ik doe het zelf ook nooit. Beperk me tot degenen die echt iets bijdragen aan het verhaal. Een willekeurige voorbijganger, blijft een willekeurige voorbijganger.

Geen afbeelding
Rapid

Lid sinds

18 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 15 januari 2007 - 10:18

Goh, nooit bij stil gestaan. Maar als ik erover nadenk dan benoem ik alleen de personen die er echt toe doen. Ik schrijf over een jongen die voetbalt, maar van het elftal waar hij in speelt, benoem ik slechts zes jongens. Twee heel uitvoerig (de hoofdpersonen) en de overige vier oppervlakkig, omdat ze toevallig een aandeel hebben in het verhaal.

Geen afbeelding
Rosali

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 15 januari 2007 - 14:56

Ik heb nooit zoveel personages in mijn verhalen. Alhoewel... in een van de hoofdstukken worden alle leden van de bende genoemd.

Proeflezers zijn echt onmisbaar. Alleen is het lastig om je lezers zo ver te krijgen dat ze je hele verhaal (de vernieuwde versie) opnieuw willen lezen.
Mijn derde versie heeft niemand gelezen, ze willen liever iets nieuws.

Rosali

15 januari 2007 - 16:23

Ik ben een ramp met namen bedenken. Ze moeten altijd perfect passen en ik ben niet zo goed met bedenken :lol: Dat is ook gelijk een goed punt, zo worden bijna geen mensen benoemd. De maïsman die mijn hoofdpersoon overal tegenkomt blijft gewoon een maïsman, want de man zélf heegft geen aandeel, enkel de gedachten die door hem in Jemairo's hoofd aan het rollen worden gebracht.

Bij een ander manuscript het ik anagrammen als namen. Heb voor 1/10 van een stad namen bedacht, alleen zullen zij zo weinig erin voorkomen, dat hooguit hun namen in een dialoog naar voren komen.
('Hé, Wes,' lacht de andere stadsbewaker. 'Laat die arme jongens nou door, ze zitten heus niet op een hele geschiedenis van de stad te wachten.'

Zoiets.)

Ik vind het persoonlijk nogal irritant om vele namen te onthouden.

Geen afbeelding
Waus

Lid sinds

17 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 15 januari 2007 - 18:14

Ellis wrote:
Ik heb een verhaal waarbij alle personen van voorbijgaande aart, geen naam hebben. Vaak alleen maar een aanduiding. De man, het jongetje enz. Ze waren vaak zo weer uit beeld.

Doe ik ook, heb in dat kinderverhaal dat ik schrijf maar vier bijpersonen een naam gegeven; er zijn er nog twee, hele belangrijke maar die heten "Mikels vader" en "Diandra's moeder". In m'n lange verhaal komt één van de belangrijkste personages eerst alleen naamloos voor, pas bij de tweede ontmoeting krijgt hij een naam.
PS: aart moet aard zijn :wink:

Tigergirl wrote:
'Hé, Wes,'

Leuke naam! :)

Geen afbeelding
Onwetendheid

Lid sinds

18 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 22 januari 2007 - 1:42

Personages die niets bijdragen aan het verhaal hoeven van mijn part geen naam te hebben. Als iemand benoemd wordt, krijg ik toch al snel het idee dat het gaat om een persoon die later in het verhaal nog voor gaat komen en dat ik de naam moet onthouden.

Geen afbeelding
zendium

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 maart 2009 - 19:34
Ontzettend interessant onderwerp. Het meest vreemde is toch wel dat dit. Gisteren was ik op Walhalla (voor schrijvers.) De Jury met o.a. Susan Smit en Jeroen Vulling spraken tegen de kandidaten constant over te veel benoemen en te weinig benoemen. Het ligt volgens mij ook aan het soort manuscript dat je schrijft. Als je de Bijbel leest. daar komt Jan en alleman in voor. Er zijn wel meer boeken die heel expliciet alle typjes omschrijven cq benoemen. Ik denk dat de proeflezers voornamelijk bedoelen de mate van functie van (bij)personages. Als deze persoon een duidelike functie heeft in de richting van je hoofdpersonage(s) dan benoemen en anders weglaten, denk ik. Wie heeft er nog meer tips?

Geen afbeelding
Jans

Lid sinds

19 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 april 2009 - 23:34
Interessant onderwerp. Ik heb redelijk veel belangrijke personages in mijn MS. Daarnaast zijn er veel 'voorbijgangers' met een zeer kleine rol en die ook niet meer terugkeren in het verhaal. Die noem ik dan 'de man' of de vrouw'. Probleem is dat er soms wel heel vaak 'de man' staat. Soms maak ik ervan: de oude man, of de dikke man, maar het blijft lastig. Hoe lossen jullie dat op?

Geen afbeelding
Ceridwen

Lid sinds

18 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 april 2009 - 0:38
Ik begin met heel weinig personages, één, twee, misschien drie. Langzamerhand komen er meer bij. Voor ik een nieuw persoon introduceer bedenk ik me zes keer. Kan een van de reeds aanwezigen misschien die rol spelen? Wat voor rol speelt deze persoon in de rest van het verhaal, wat voegt hij toe, wat neemt hij mee, wat heeft hij dat geen van de anderen heeft. Kan ik het magisch oplossen (een duif die steeds meevliegt, een programma op de televisie wat zes winkels lang te volgen valt), kan ik het voorbijkomende karakter iets meegeven waardoor hij blijft hangen. (De oude man keek me lang aan, alsof hij nog iets wilde zeggen, of wilde dat ik iets begreep. En ik staarde naar de dikke rimpel tussen zijn borstelige wenkbrauwen en wist dat ik niets wilde zeggen, en ook niets wilde begrijpen. Toen liepen we allebei door.). Met andere woorden, ik probeer zuinig te zijn. Natuurlijk kan een moeder zeven kinderen hebben, dat maakt van haar een bepaald type moeder. Maar ik stuur ik er zo zes op uitzending naar Verwegistan, als die zes geen duidelijke rol op zich willen, kunnen of hoeven te nemen. (Pieter had zeven broers en zussen, waarvan er op ieder gegeven moment minstens vijf werkten voor artsen zonder grenzen. Deze zomer was alleen Alice daar. Zij sliep in het tuinhuis.)

Geen afbeelding
Waus

Lid sinds

17 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 april 2009 - 10:56
Probleem is dat er soms wel heel vaak 'de man' staat. Soms maak ik ervan: de oude man, of de dikke man, maar het blijft lastig. Hoe lossen jullie dat op?
De politieman. Die man. De man achter de marktkraam. Of gewoon minder voorbijgangers in het verhaal laten komen :)

Geen afbeelding
Rosali

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 april 2009 - 15:54
De kunst is om de personages te verdelen over het hele verhaal. Als je in het begin al iedereen aan bod laat komen, dan weet de lezer na drie hoofdstukken echt niet meer wie wie is.

Geen afbeelding
Jans

Lid sinds

19 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 april 2009 - 16:45
@ Rosali & Ceridwin: Dat ben ik met jullie eens, ik verdeel de introductie van personages over het verhaal. Ik word zelf ook altijd duizelig van teveel personages tegelijk. @ Waus: ja, ik probeer zo nu en dan voorbijgangers te schrappen, maar heb ze vaak nodig om een hoofdpersonage iets duidelijk te maken. Maar de politieman, de marktkoopman, ik had nog niet aan beroepen gedacht. Lekker slim. Thanks.

Geen afbeelding
Carduelis

Lid sinds

16 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 april 2009 - 17:36
Wat Rosali zegt, is denk ik waar. Aan de andere kant moet je natuurlijk wel alle belangrijke personages van te voren voorgesteld hebben. Op de helft kan niet ineens iemand naar voren treden die een cruciale rol speelt.

Profile picture for user Marjan B.
Marjan B.

Lid sinds

17 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 april 2009 - 19:15
Ik zit middenin het proces van personages bedenken. Ik heb ze nu verdeeld in hoofdpersonen, secundaire personen en bijfiguren. Tot nu toe probeer ik ze allemaal een soort biografie mee te geven en namen, maar dat doe ik voor de hoofdpersonen veel uitgebreider dan voor de rest. Ik ben nog niet echt aan het schrijven, maar door zo met de personages bezig te zijn en ze wel te benoemen vormt het verhaal zich in mijn hoofd. Ik weet nu al dat Ria waarschijnlijk nergens in het boek zal voorkomen, hoogstens als een niet nader benoemde tante van een van de hoofdspersonen, maar ik weet wel wie ze is en ze vormt een deel van de verhaalwereld. Ik begin dus juist heel breed met een gigantische lijst personages en kies daar de belangrijkste voor het verhaal uit.

Geen afbeelding
AndreaClimbing

Lid sinds

15 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 april 2009 - 19:22
Aan de andere kant moet je natuurlijk wel alle belangrijke personages van te voren voorgesteld hebben. Op de helft kan niet ineens iemand naar voren treden die een cruciale rol speelt.
Tenzij je het aannemelijk kan maken dat dat belangrijke personage niet eerder in het verhaal kón verschijnen. Iemand kan in de gevangenis zitten, gevlucht zijn, geëmigreerd... Zoiets

Geen afbeelding
Carduelis

Lid sinds

16 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 april 2009 - 19:58
Aan de andere kant moet je natuurlijk wel alle belangrijke personages van te voren voorgesteld hebben. Op de helft kan niet ineens iemand naar voren treden die een cruciale rol speelt.
Tenzij je het aannemelijk kan maken dat dat belangrijke personage niet eerder in het verhaal kón verschijnen. Iemand kan in de gevangenis zitten, gevlucht zijn, geëmigreerd... Zoiets
Klopt, klopt. Maar als je zoiets in hoofdstuk één vermeld, is het niet meer verwonderlijk dat zo'n personage later opeens terugkeert. Het is misschien niet ideaal, maar goed.

Geen afbeelding
AndreaClimbing

Lid sinds

15 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 april 2009 - 20:43
Dat is ook weer waar. Sorry dat ik weer met Harry Potter aankom - ik lees echt ook andere boeken en andere (sub)genres en HP is voor mij niet de bijbel- maar toen ik boek 1 herlas na boek 3 gelezen te hebben, vond ik het leuk om te ontdekken dat Sirius Black al in het begin van boek 1 genoemd wordt. Hoewel andere belangrijke personages pas bijvoorbeeld voor het eerst in boek vier geïntroduceerd worden.