Is het te erg overdreven?

Bij mensen in winkelwagentjes denk ik gelijk aan lachende of juist jankende kleine kinderen.

Hoe past een volwassene in een winkelwagentje? Is dat realistisch genoeg? Hoe neemt die buurvrouw haar mee naar de winkel? In de auto? Hoe komt ze in die auto als ze verlamd is? Hoezo nieuwsgierig....

De buurvrouw besluit dat je iemand die zich niet kan bewegen tot haar nek niet leen thuis kan laten omdat een wespensteek je dan al fataal kan zijn. Ze neemt haar mee naar de supermarkt en daar zet ze haar in een winkelwagentje en duwt haar door de winkel.

Ja, wees even realistisch. Iemand die tot zijn nek verlamd is, krijg je van z'n levensdagen niet in een winkelkar. Zo iemand wordt thuis met een tillift in zijn bed gelegd en in zijn rolstoel gehesen. Ga eerst eens op bezoek bij zo iemand. Research heet dat. Sorry dat ik pissig klink, maar dit vind ik ZO drieletter.

Tja, iemand die tot de nek verlamd is in een winkelwagentje zetten? Die kan niet eens zitten of zich vast houden, afzetten en til een volwassen dood gewicht maar eens op boven steeds wegrijdend wagentje uit. Bovendien is het risico heel groot dat de persoon dit gesjor niet overleeft, een verschuiving van een wervel is fataal. Iets meer research doen lijkt me hier.

Hai Simotte, ik sluit me aan bij de rest. Vind het idee op zich wel grappig (met een volwassene in een winkelwagen, de winkel doorcrossen), maar ben het met MJ eens, dat het niet zo aardig en geloofwaardig overkomt om daar iemand voor te gebruiken die (ook al is het tijdelijk) verlamd is. Met name omdat je hier dus heel wat mensen mee kan kwetsen. Misschien kun je dit anders beschrijven, verlamming is gewoon een heel 'zwaar' onderwerp. (bv zo dronken als een toeter, doordat ze in dat ziekenhuis per ongeluk het verkeerde drankje heeft gekregen.) Is zomaar een idee hoor. Succes ermee!

Het lijkt me sowieso niet dat die persoon naar huis mag. Met zo'n verlamming wil je in het ziekenhuis toch de patient in de gaten houden of er geen complicaties optreden, of het hart en de longen nog wel goed werken etc...

- en ter preventie van voorkomende wespensteken. Nee, ze zullen je niet het ziekenhuis uit laten gaan. Even een stapje terug. Is het belangrijk voor je verhaal dat ze zich een tijdje niet kan bewegen? Of is het nodig voor je verhaal dat ze bij de buurvrouw moet logeren? In dat geval zou ze ook tijdelijk doof of blind kunnen zijn (en wees voorzichtig, als je gehandicapt bent heb je wel gevoel voor humor maar wil je net zo min bespot worden als iemand anders), of een vreselijke allergische uitslag kunnen hebben (op haar billen bijvoorbeeld). Van een fout dermatologisch zalfje natuurlijk.

ik snap jullie punt. Het boek is sowieso al niet realistisch, maar misschien moet ik inderdaad wat meer dingen uitzoeken/opzoeken. Voor de mensen die willen weten hoe ze daar komt. Ze zijn met de taxie gegaan en de taxie chauffeur heeft haar in het wagentje gezet en daarvoor ook in de taxie getild. Eerder in het boek wordt ook duidelijk dat ze niet zo groot is en niet dik. Dus het leek mij wel realistisch dat een grote sterke man haar op zou kunnen tillen. En nog even voor de duidelijkheid. Ze zit niet in het kinderzitje maar ze ligt/zit in het gedeelte waar je je boodschappen in zet, met haar benen over de rand. Hebben jullie anders nog meer suggesties hoe ik haar toch een 'soort van verlamt' kan laten zijn? Voor het verhaal moet ze namelijk een tijd niet in haar eigen huis zijn en ze moet ook echt niet terug kunnen.

Nogmaals: zoek eerst uit wat het betekent als iemand verlamd is. Verdiep je in waar je over schrijft. Wat je beschrijft is onmogelijk bij een verlamming en bij een dwarslesie dodelijk. Als je verlamd bent kun je niet zo in een karretje zitten en iemand anders kan je er niet zo in krijgen. DOE JE RESEARCH en dat geldt voor elke mogelijke andere variant: lees er boeken over, medische tijdschriften, zoek op sites van patientenverenigingen naar de gevolgen zijn van dat wat je ook maar bedenkt, google, ga naar een revalidatiecentrum, enz. Dat is je eerste cerschil al tussen pulp en literatuur.

Ik heb eens flink zitten googlen en behalve medische feiten vind je niet zo makkelijk de echte persoonlijke dingen (logisch) Zo belangrijk is het ook neit dat ze verlamd raakt misschien moet ik het hele laatste stuk over de verlamming wissen. Ik weet er zelf eigenlijk totaal niks van. jullie waarschijnlijk al meer. (alleen snap ik niet waarom je een 'slap' persoon niet in een winkelwagentje zou kunnen tillen, maar dat zal wel mijn niet zo medisch ingestelde brein zijn.) maar ja. killing your darlings zo heet dat, en het is zo. Het is een best lang stuk. Ik vind het moeilijk om dingen weg te doen. Heeft er iemand een idee/oplossing om zo veel mogelijk te kunnen behouden? en nog bedankt iedereen om me te wijzen op zo'n eigenlijk ongelofelijk domme fout. :o

Is het niet logischer als ze dan in een rolstoel uit het ziekenhuis komt? Ik til niet snel een volwassen persoon in een winkelwagentje, en als die zich slap houdt, lijkt het me nog lastiger (dit is iets om uit te proberen bij de plaatselijke super; kan het?). Zelf zou ik zo iemand in een ziekenhuis houden of een thuiszorgorganisatie inhuren, want hoe moet ze naar de wc als ze verlamd is? Heeft ze dan haar blaas wel onder controle of krijgt ze van het ziekenhuis een stoma mee? Hoe moet ze eten, douchen enz? Wil ze in zo'n toestand eigenlijk wel naar de supermarkt? (al die blikken van starende mensen, yek!). Sowieso komt het denk ik niet vaak voor dat mensen verlamd raken van een ziekenhuisprik en daarna ook nog naar huis mogen (en gelijk naar de supermarkt gaan ;) ).

Als ik eerlijk ben, vind ik het niet zo geschikt thema voor een chicklit. Nog afgezien van het feit dat het medisch niet klopt. Mensen die juist niet kunnen meebewegen zijn zwaarder, omdat ze niet kunnen meebewegen om de tiller te helpen.

Als je vanaf je nek verlamd bent dan voel je dus niets meer. Als je jezelf stoot kan je geen auw roepen, en niet in een reflex terugtrekken. Met andere woorden, je verwond jezelf eenvoudig, je zou zelfs van alles kunnen breken. En waarom kan je iemand die slap is niet tillen - heb je wel eens een zak zand opgetilt? Probeer het maar eens. Zo´n zak weeg misschien vijftien kilo maar het is niet te tillen. Een grote zak met suiker, zo´n anderhalve kilo zak in de supermarkt tilt al lastig. En vraag het maar eens aan een moeder, hoe zwaar een slapende peuter is. Normaal geeft een mens(je) mee, hij spant zijn spieren en doet zijn best om in je armen te blijven liggen. Dat doen kinderen als baby al, ze klemmen zich als een aapje aan je vast. Daarom kan je wel een kleuter van 15 kilo tillen en een zak zand van 15 kilo niet (goed, grote sterke kerels kunnen dat wel, ik weet het, maar dat meisje uit je boek is minstens drie keer zo zwaar). Als dat mensje niet langer meegeeft dan wil de hele boel maar een ding, en dat is naar beneden glijden. Je probleem is dus dat je Caramella voor enige tijd uit haar huis wil houden, en dat het aannemelijk is dat ze niet 1 2 3 terug naar huis gaat maar bij de buurvrouw blijft. Waarschijnlijk wil je daar in de tussentijd van alles laten gebeuren. Ze zou dus idd tijdelijk blind kunnen zijn, ze weet dat het maar een paar weken duurt, dan komt haar zicht vanzelf terug, maar in de tussentijd zit ze er mooi mee. Kan ze ook gewoon mee boodschappen doen en van mijn part nog in t wagentje zitten ook, omdat ze anders overal tegenaan loopt.

Waarom moet ze met alle geweld mee die supermarkt in???? Ik zou daar in die toestand geen zin in hebben, geen kracht voor hebben, niks. En ik zie het een taxichauffeur ook niet doen; een verlamde in een boodschappenkarretje tillen. Als er iets mis gaat, is hij wie weet nog wel (mede)verantwoordelijk maar dat weet ik niet. Kijk goed uit dat je mensen met een ziekte of handicap niet voor het hoofd stoot!

Ik zie hier al heel veel reacties waar ik mee eens ben en daarom mij afvraag: Kun je niet beter alles nog eens goed overdenken zodat het inderdaad geloofwaardig blijft? En is het echt nodig om een grote handicap te hebben er zal vast nog wel wat te bedenken zijn. Met één arm of been die niet werkt ben je als je alleen bent ook al behoorlijk gehandicapt. Kun je zelf ook even testen wat je wel en niet kunt doen. Kook maar eens eten als je maar één hand kunt gebruiken.

Ik ben het eens met al het bovenstaande, maar mijn research opmerkingen beginnen al eerder: waarom krijgt iemand in godesnaam in het ziekenhuis een spuit die haar verlamt? Is dat met opzet of een medische blunder? Het lijkt me niet het eerste, dus wat is er gebeurd, dat er zoiets heeft kunnen gebeuren? Als een ziekenhuis een blunder begaat, zullen de daarna proberen om het weer 'goed te maken'. dus zeker niet iemand naar huis sturen. Enfin, ik kom misschien wat hard over, maar ik vind het verhaal coor geen centimeter geloofwaardig. Je zegt dat je misschien iets meer research moet doen, je moet ALTIJD research doen. Als er ook maar iets in je verhaal zit wat misschien zou kunnen, moet je checken of het echt kan. Ik doe dat gewoon al voor korte verhalen!

Simotte, hoe oud ben je? Daar ligt het ook weleens aan. Jonge mensen denken nog te ondoordacht. Komt goed.

M.i kan dit alleen Mr. Bean overkomen.

En waarom kan je iemand die slap is niet tillen - heb je wel eens een zak zand opgetilt? Probeer het maar eens. Zo´n zak weeg misschien vijftien kilo maar het is niet te tillen. Een grote zak met suiker, zo´n anderhalve kilo zak in de supermarkt tilt al lastig. En vraag het maar eens aan een moeder, hoe zwaar een slapende peuter is.

Dat een mens niet te tillen is, zal niet het grootste probleem zijn. Mijn schooltas woog al vaak 22 kilo en die kon ik als 11 jarig brugklassertje gewoon optillen. zelfs met 1 hand aan het lusje. (ja, toen moest ik even krachtmeten met mijn broer.) Een zak van 15 kilo is dus al te tillen door een 11 jarige, een volwassen man moet een lichte vrouw ook wel kunnen tillen. Mijn vader kan mijn moeder toch ook op tillen en die is al geen lichte vrouw meer. ----------------------------------------------------------------------------------------- de spuit die ze kreeg was niet zomaar een fout. Ze werd aangezien als iemand anders toen ze van haar kamer ging om te kunne bellen omdat ze zich daar nogal apart gedroeg terwijl ze klem zat tussen het raampje van het receptiehokje. Ze werd verward met iemand die geestelijk niet helemaal normaal is. Ze kreeg gelijk kalmeringsmiddelen en een ruggenprik omdat de persoon waarmee ze verwisseld is medicijnen kreeg die niet samen gaan met andere verdovingen. ---------------------------------------------------------------------------------------- Waarom het ziekenhuis het niet goed wil maken: Sommige artsen geven niet graag hun fouten toe (uit ervaring) en zullen er alles aan doen om ze te verbergen en zeker niet toegeven. Ze krijgt geen liften of andere dingen mee omdat het over een paar uur al uitgewerkt is en dus niet meer nodig. Ze had de keuze om gewoon in het ziekenhuis te blijven, maar ze heeft een rothekel aan zieknhuizen en wil zo snel snel mogelijk weg. Ze praat alsware zelf de artsen om die onderhand ook wel van haar af willen. ----------------------------------------------------------------------------------------- Waarom ze zo nodig naar de winkel moet... Zoals eerder gezegd wil de buurvrouw haar niet alleen achter laten. Zelf protesteert ze wel, aar de buurvrouw is al niet zo intelligent en zet gewoon haar wil door. °°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°° Maar inderdaad mensen medisch gezien klopt er niets van. Maar aangezien het hele boek al onwaarschijnlijk is en het helemaal al niet realistisch is. Denk ik dat ik misschien een paar kleine details aanpas, maar het voor de rest zo laat. Het is niet storend dat het niet klopt, daar lees je dit boek ook niet voor. Je moet gewoon smullen van allerlei dingen die in jouw leven niet voor (kunnen) komen. Verlamming zou een zwaar onderwerp zijn. Het is maar net hoe je het opvat, ik ken veel mensen die ook ´zware dingen´ meemaken maar die zien het niet zwaar maar meer van .. ´Ik ben een overwinnaar´ En in het boek zelf wordt er ook totaal niet zwaar over gedaan. dit is voor nu even wat ik eigenlijk meteen al dacht toen ik jullie reacties las. Het is nu een beetje laat nu ik dit typ. Misschien komt het wel een beetje over van ´ik weet het allemaal beter´ Dat wil ik totaal niet zijn. Ik ben juist blij met al jullie reacties en tips. Maar dit is even heel eerlijk wat ik dacht.

Tja, ik vrees toch dat het een raar boek wordt :confused:

Nou succes dan maar, het is tenslotte jouw boek/verhaal!

Rare ruggenprik als je vanaf de nek af verlamd raakt. Lijkt me niet de bedoeling... Sterkte met het vinden van een uitgever, als de rest ook zo gaat, denk ik niet dat er eentje intrapt.

Hebben jullie anders nog meer suggesties hoe ik haar toch een 'soort van verlamt' kan laten zijn? Voor het verhaal moet ze namelijk een tijd niet in haar eigen huis zijn en ze moet ook echt niet terug kunnen.

Kan haar huis niet afbranden? Of het huis van de (boven/onder)buren waardoor ze echt niet terug naar huis kan.

Eh, Simotte, je topictitel is: 'Is het te erg overdreven?', eigenlijk antwoordt iedereen: 'Ja,' en jouw reactie is: 'Ach, ik ga het toch maar gewoon zo schrijven.' Dat vat ik niet helemaal. :confused: En wat ik bedoelde met research in dit geval, is dat je bijvoorbeeld met artsen praat, of het wel klopt wat je schrijft. Ondanks wat je in films ziet worden mensen niet snel platgespoten en krijgen ze al helemaal geen ruggenprik. Maar goed, eigenlijk onzin dat ik dit nog post, want je gaat voor een surrealistisch boek, begrijp ik.

Simotte, zorg ervoor dat je het duidelijk op de kaft neerzet: dat het echt absurd is bedoeld. In een ondertitel of zo. 'Misstanden in de zorg' (ik noem maar wat) zou een beetje kort door de bocht zijn, bijvoorbeeld. Want die misstanden zijn er echt. Maar niet in een winkelkarretje, snap je wat ik bedoel?

Waarom vraag je hier om advies als je niet van plan bent er iets mee te doen. Het kost ons tijd en energie om te denken, je te antwoorden, andere mogelijkheden aan te dragen... Blijf dan alleen op je kamertje zitten schrijven, als je applaus wilt hebben voor je werk ga dan voor de spiegel staan zit je hier verkeerd. Er wordt hier gewerkt aan de ontwikkeling in ons vak. Als je zelfs een perfecte uitleg van een mechanisch principe, wat je ook zelf met een formule zou kunnen uitrekenen, nog zegt dat jij een dood gewicht kunt tillen boven je macht, zonder de persoon erger te verwonden, vraag ik me af waar je verstand zit? Ga eens helpen in een verpleeghuis, of liever niet, de arme patienten. Ik zal tegen mijn man zeggen dat hij zich niet moet aanstellen en mij rustig op bed moet kunnen tillen als ik weer eens de kracht kwijt ben in armen en benen. Kom maar ondervinden wat het verschil is tussen een been dat wel meewerkt een dat niet meewerkt.

Wie neem je nu eigenlijk niet serieus, simotte: jezelf, ons, je lezers, eventuele uitgevers of de gehandicapte mensen die in realiteit met dit soort moeilijke dingen te maken hebben? Of neem je ze allemaal niet serieus? Al de dingen die je opnoemt, zijn volslagen ondenkbaar, om niet te zeggen: getuigend van een volkomen gebrek aan inzicht. Daarom heeft het ook niets van slapstick of anderszins humor. Waarom doe je dit eigenlijk? Verder sluit ik me aan bij Trenke.

Verlamming zou een zwaar onderwerp zijn. Het is maar net hoe je het opvat, ik ken veel mensen die ook ´zware dingen´ meemaken maar die zien het niet zwaar maar meer van .. ´Ik ben een overwinnaar´

Hoe het ook zij met het boek dat ze wil schrijven, hierin heeft Simotte wel gelijk. Het kan enorm per persoon verschillen. Ook afhankelijk van de veerkracht van iemand. Laat haar toch schrijven wat ze wil. Ze heeft er genoeg reden voor, lees ik in haar post. Ze merkt zelf wel of een uitgever het accepteert.

Waus, ze mag schrijven wat ze wil, maar moet dan niet hier om kritiek vragen.

Volgens mij vroeg ze alleen kritiek over dit stukje:

Ik vroeg me af of ik hier in de winkel iets bizars moet laten mee maken, dat ze elkaar kwijtraken ofzo, of dat de grond niet recht loopt en ze wegrijd en zo weer in een nog bizardere situatie terecht komt. Of dat ik het hier bij moet laten omdat in een winkelwagentje rondrijden door de supermarkt al bizar genoeg is en het anders te veel ocver de top wordt.

Kritiek over iets anders kan ik niet zien dat ze vraag.