ik, hij of zij

Ik begrijp het niet helemaal. Is de vrouwelijke personage de ik-persoon, of is het het manlijke personage de ik-persoon? Of allebei? Het is mij een keer overkomen dat ik bijna hopeloos verliefd werd op een manlijk romanpersonage. Dat verhaal werd verteld vanuit de ik-persoon, een vrouw. Het was het boek Twilight van Stephenie Meyer, misschien is dat leuk voor je om te lezen? Zelf schrijf ik ook vanuit de ik-persoon. Maar verhalen in de derde persoon hoeven niet per se oppervlakkig te zijn, hoor ;).

Ik haal eruit dat je als man wilt schrijven over een man in de ik-vorm en dat je dat graag zó goed zou willen doen dat de lezeres (of lezer, laten we niemand buitensluiten :) ) verliefd wordt op die ik-persoon. Een mooi idee. Is het alleen nog een idee of heb je ook al wat op papier staan?

Ajstinad, De ik-persoon is een mannelijk personage. Natuurlijk is het makkelijker om in de derde persoon te schrijven, want dan heb je alle vrijheden: je beslist als schrijver wie op wie verliefd wordt :-) Maar aangezien een ik-persoon meer kracht en diepgang heeft, wou ik daarvoor kiezen. Het zou dan de vrouwelijke lezer zijn die zich zou moeten laten leiden door de ik-persoon: Bijv. : "Ik zoen haar in de hals, terwijl mijn vingers door haar blonde krullen schuiven". Zal een vrouwelijke lezer het aanvoelen alsof de ik-persoon haar in de hals kust, ook al leest zij die zin? Ik heb er mijn hoofd al over gebroken. Neen, ik heb er nog niks van op papier. Just in my mind!

Zeos, juist de op dromerige romantiek geschoeide zinnen maken het denk ik perfect! Niet de rechtstreeks op de seks gerichte handelingen maar de tederheid in de alledaagse dingen.

Dat soort zinnen in de ik-vorm vind ik juist ongeloofwaardig. Als je daarmee bezig bent, denk je toch aan iets anders? Meestal "hoe lang gaat het deze keer duren voor ik erbovenop mag en waar zit die clitoris ook alweer" 8) Overigens hoeft een derde persoon helemaal niet afstandelijk en oppervlakkig te zijn, als je maar kan schrijven.

Het ligt niet in mijn bedoeling om sex gerichte verhalen te gaan schrijven. Verder dan een tedere kus gaat het niet en hoeft het ook niet te gaan. Het is juist de bedoeling om gevoelsmatig te schrijven. Oei oei, ik hoop dat deze discussie niet de verkeerde richting uitgaat :nod: Misschien wat experimenteren en eens laten lezen door een vrouw zal mijn eerste stap zijn. Alvast dank voor de reacties!

De ik-vorm is uitermate geschikt om juist de trekjes te laten zien die anders verborgen blijven. En dat zijn meestal niet de trekjes die sympathie opwekken... Verder is het beschrijven van uiterlijk via de ik-vorm vrijwel altijd kunstmatig dus dat schiet ook niet erg op.

Dat soort zinnen in de ik-vorm vind ik juist ongeloofwaardig. Als je daarmee bezig bent, denk je toch aan iets anders? Meestal "hoe lang gaat het deze keer duren voor ik erbovenop mag en waar zit die clitoris ook alweer" 8)

Gaat dat echt zo, je denkt toch niet altijd aan seks? Tederheid is toch niet hetzelfde als bijna-seks-hebben? :retard: Ik weet wel dat jij gelijk altijd hebt ( :P ) maar toch, ik vraag het me af. Zeos, of het kan wat jij wil weet ik niet. Maar ik ben het wel met Mara eens. Je gaat wel meevoelen met die personages :nod:

MichaM heeft gelijk. Je kunt je alleen identificeren met en spiegelen aan een 'ik' als hij persoonlijk is. Dus ga eens na bij jezelf wat je zou doen of denken of wat er bij je gebeurt wanneer je iemand in de hals zoent en met je handen door diens blonde haren schuift.

Gaat dat echt zo, je denkt toch niet altijd aan seks? Tederheid is toch niet hetzelfde als bijna-seks-hebben? :retard: Ik weet wel dat jij gelijk altijd hebt ( :P ) maar toch, ik vraag het me af. Zeos, of het kan wat jij wil weet ik niet. Maar ik ben het wel met Mara eens. Je gaat wel meevoelen met die personages :nod:

Natuurlijk gaat het niet ALTIJD zo, maar voor veel mannen is het tedere "verplicht" en een opmaat naar het echte werk waar ze niet op kunnen wachten ;) Maar tijdens de seks lijkt het me wel handig dat je ook aan seks denkt, anders is het lang zo lekker niet ;)

Maar tijdens de seks lijkt het me wel handig dat je ook aan seks denkt, anders is het lang zo lekker niet ;)

:lol: :lol: :lol:

De ik-vorm is uitermate geschikt om juist de trekjes te laten zien die anders verborgen blijven. En dat zijn meestal niet de trekjes die sympathie opwekken...

Je kunt een persoon dan juist ook meer diepgang geven. Je vindt een ander toch niet alleen maar lief om de positieve dingen. Yegh, dat zou saai worden zeg. Het zijn juist tegenstrijdigheden die een persoon verrassend en aantrekkelijk maken. Zoals een moordenaar die een kat heeft en daar heel erg aan gehecht is. (dat beschrijft Wim Daniels in Spanning in verhalen).