Verwachtingen van een boek publiceren: kloppen ze?

‘Je was vast heel blij toen jij je boek voor het eerst vasthield?’
Natuurlijk was ik wel trots dat het er was, maar nee, de wereld stopte niet met draaien en er verscheen ook geen magische wolk van geluk. Is publiceren dan echt niet de droom die veel mensen ervan verwachten?

---

Publicatie is overschat

Zoals Anne Lamott het mooi verwoordde in haar Ted Talk: ‘van iedere publicatie moet je bijkomen.’ Publicatie is geen droom die je leven beter zal maken, zegt ze. Het is een onderdeel van schrijven en niet per se het leukste. Het horen van haar Ted Talk kwam voor mij als een openbaring. Ik was dus niet de enige die absoluut niet van de publicatie genoot. 
Waarom zo negatief? Publicatie klinkt als een magisch doel in het leven van een schrijver, maar die verwachtingen komen niet altijd met de realiteit overeen.

Verwachting: als je eenmaal uitgegeven wordt, zijn je zorgen weg

Omdat de uitgever voor mij het meeste werk deed, hoefde ik niet veel te regelen. Toch was het heftiger dan ik had verwacht om een boek te publiceren. Ook als je het niet zelf doet, komt er heel veel op je af. Voor je weet, is je boek er en dan besef je ineens: iedereen gaat er een mening over hebben. Eng, spannend en toch ook wel leuk. Je hebt geen controle meer over wie het leest en je zal zowel positieve reacties als negatieve reacties krijgen. Smaken verschillen en dat is iets moois, maar als je beseft dat mensen je nu ook kunnen vertellen dat ze het niets vonden, is dat wel even slikken.

Verwachting: publicatie verandert je wereld

‘Ik had verwacht dat het allemaal wel beter zou gaan nu ik mijn boek heb,’ zei iemand tegen me. ‘Ik ben heel blij met mijn boek, maar ik zit nog steeds niet lekker in mijn vel.’ Misschien verwachten we te veel. Het klinkt als een droom om je eigen boek te hebben, maar dan? Je leven blijft meestal hetzelfde. Het uitkomen is zeker iets om trots op te zijn. Maar omdat ‘een boek schrijven’ vaak zo gewichtig klinkt, zijn we geneigd om het te zien als een keerpunt in je schrijverscarrière. Dat is het niet.

Verwachting: je bent nu echt schrijver

Niet waar. Je was al schrijver. Dat ‘keerpunt in je carrière’ maakt niet dat je ineens meer of minder schrijver bent. Rondom en na de publicatie ging ik gewoon verder met schrijven zoals ik altijd had gedaan: schrijven omdat ik het wilde en verhalen in mijn hoofd had. Het enige wat voor mij veranderde is dat ik me nu meer bewust ben dat er echt reacties op de tekst zullen komen. Hierdoor voel ik me niet ‘meer schrijver’ dan eerst.

Dus?

Je vraagt je misschien af: Nanouk, wat wil je nu precies met deze blog bereiken? Mensen demotiveren om te publiceren? 
Absoluut niet.
Ik denk alleen dat publicatie wordt overschat. Je kan net zoveel voldoening uit schrijven halen als je nooit iets publiceert en niet die intentie hebt. Het gevaar van ‘de publicatie droom’ is dat de magie ervan tegen kan vallen. Zoals Anne Lamott zei: ‘publicatie zal je niet helen, maar schrijven zelf kan dat wel.’ Het liefst koester ik dus het schrijven en niet de publicatie.

Over de auteur

Nanouk Kromhout van der Meer (1995) studeert letterkunde in Nijmegen. Geheel bijpassend schrijft ze zelf ook, onder haar eerste en tweede naam: Nanouk Kira. Haar debuut Drakenhart kwam in december 2020 uit bij Uitgeverij Macc. Op het moment wacht ze de redactie af van haar volgende boeken in het fantasygenre en schrijft ze ondertussen verder.