Van fulltime rechercheur naar fulltime schrijfster

Drank, drugs, moord en ontvoeringen. Deze onderwerpen waren voor Helen Vreeswijk (54) jarenlang dagelijkse kost. Ze werkte 34 jaar lang bij de recherche, waar ze iedere dag met uiteenlopende zaken bezig was. In 2005 kwam Loverboys uit. Haar eerste boek waarin ze haar ervaringen als rechercheur beschreef. Nu heeft ze inmiddels dertien succesvolle misdaadthrillers voor jongeren op haar naam staan en heeft ze haar beroep van rechercheur ingeruild voor dat van fulltime schrijfster.

Vroeger op de middelbare school vond ik het vooral leuk om verhalen te vertellen. Schrijven vond ik toen helemaal niet leuk, want ik heb dyslexie. Ik had zelfs een hekel aan lezen en schrijven. Op een bepaalde leeftijd denk je dan: ‘Ik kan het niet, ik ben gewoon dom.’ Ik lette toen ook niet meer op in de les. Het boeide me gewoon niet.’

‘Later moest ik een stuk schrijven voor een politieblad, waar ik veel complimenten op kreeg. Ik besloot om opnieuw Nederlands te gaan studeren op advies van mijn man. Pas tijdens die opleiding kwam ik erachter dat ik schrijven toch wel erg leuk vond.’

En toen?

‘Mijn eerste boek dat werd uitgegeven, was voor kinderen van zes tot elf jaar: Het geheim van brute Han. De uitgever was direct heel enthousiast, maar uiteindelijk werd het helaas geen succes.’

‘In 2005 probeerde ik het voor de tweede en laatste keer; er ging zo veel tijd in zitten. Dit boek ging over loverboys. Een zaak waar ik op dat moment mee bezig was. Het fenomeen ‘loverboys’ was toen net nieuw. Ik vond het daarom een interessant onderwerp. Ik koos bij dit boek ook voor een totaal andere doelgroep, namelijk jongeren. ‘Young adults’ noemen ze dat tegenwoordig.

Loverboys is uiteindelijk uitgegeven en het werd een groot succes. Hoe heb je het proces met de uitgever ervaren?

‘Nou, dat was echt heel spannend. Ik ging samen met mijn man naar de uitgever in België. In eerste instantie spraken ze alleen maar over cijfers en percentages, maar dat interesseerde mij eigenlijk vrij weinig. Ik wilde gewoon dat contract tekenen.’

‘Ik kreeg er weinig voor, omdat ze eerst wilden zien of het succesvol zou worden. Mijn boek werd mondjesmaat uitgegeven, terwijl je zelf denkt: ‘Waarom heeft niet iedereen mijn boek in de winkel liggen?!’ Dat komt omdat je nog geen naam hebt en dat is heel moeilijk. Bij Loverboys begon ik daarom ook met het geven van presentaties op middelbare scholen. Zo’n presentatie is bedoeld om je boek in de schijnwerpers te zetten. Je wilt lezers creëren voor je boek en dat gebeurt alleen als je iets interessants te vertellen hebt. Ik vertelde verhalen over de praktijk, want de recherche is best wel stoer. En indirect verwees ik naar mijn boek.’

‘Een schrijver moet tegenwoordig kunnen entertainen, want jongeren hebben weinig concentratie. Ze moeten geboeid worden, want voorlezen doet het niet meer. Ik ben ermee begonnen en nu zie je steeds meer schrijvers attributen meenemen om hun boek te presenteren en er wat smeu aan te geven. Want dat is wat jongeren willen: actie.’

Het gehele interview lezen? Lees hier verder.