Afbeelding
Bron Pixabay
Bron Pixabay
Een week geleden had ik een gekke droom. Ik stond op een druk perron, en wachtte op een trein. Er kwam geen trein, maar wel een luchtballon in alle kleuren van de regenboog. Het ging allemaal razendsnel: ik kon me nog net vastklampen aan de touwen van de rieten mand en daar ging ik, de lucht in, steeds hoger, met de luchtballon mee. Het was niet echt fijn hangen zo, aan de buitenkant van de mand en ik voelde hoe de wind aan de touwen en aan mijn armen rukte.
Ik probeerde te genieten van de hele vlucht, maar door de inspanning (vasthouden!) lukte me dat niet echt. Toen gebeurde er iets vreselijks: de luchtballon knapte, en ik tuimelde naar beneden. Enkele seconden lang voelde ik pure DOODSANGST.
'Ontspan!' hoorde ik mezelf zeggen. 'Als ik helemaal en volledig ontspan, zal ik niet neerstorten!' Mijn armen, benen, rug, nek, hoofd, handen, voeten ... mijn hele lijf ontspande en precies voordat ik de grond zou raken, en in tienduizend stukjes uit elkaar zou spatten, gebeurde het meest ongelooflijke: ik bleef zweven boven de grond, gedragen door de lucht! Alsof een net van tienduizend onzichtbare handen me opving, en weer hoog de lucht ingooide. Ik kon vrijelijk dansen en bewegen in het luchtruim! Als een volleerd luchtdanser zette ik daarna mijn voeten neer. Ik werd wakker met een grote glimlach op mijn gezicht.
De droom gaf me een duidelijk signaal - en bracht me de oplossing - voor de moeilijke periode die ik nu doormaak. Ik heb een boek in de maak. Eind mei diende ik mijn manuscript in, drie weken later kreeg ik positief antwoord en startten de eerste afspraken en onderhandelingen. Cijfers, contractvoorwaarden ... het was allemaal nieuw en ik verstijfde. Niet zozeer van de cijfers, maar van een onverklaarbare ANGST. Ik WANTROUWDE de uitgever, en bij elke nieuwe e-mail die ik uitwisselde voelde ik de angst en de stress stijgen.
Ik snapte er niks van. Hoezo wantrouwen? Ik had ze toch zélf gekozen? Ik wilde toch graag samenwerken? Het was nota bene mijn gedroomde uitgever! Ik voelde al snel: dit heeft niks te maken met wie de uitgever is, of waarvoor die staat. Ik had geen enkele aanwijsbare reden om hen te wantrouwen, en ik voelde ook dat dit niet mijn intuïtie was die me kwam waarschuwen. Het was iets anders, iets groters, iets in MIJ wilde gezien worden.
Ik nam mijn tijd: met schrijven en met opstellingswerk, werkte ik rond dit wantrouwen. De kern van mijn 'probleem' was CONTROLE. Ik durfde de controle niet uit handen te geven, ik durfde mijn boek niet toe te vertrouwen aan iets of iemand buiten mezelf. Ik durfde niet te vertrouwen op hun expertise, hun professionaliteit, hun bereidheid om mijn boek met de allerbeste zorgen te omringen. Kortom: ik durfde niet te vertrouwen dat het wel goed zou komen, en dat het hele universum me daarbij zou steunen.
De droom gaf me een duidelijk signaal: laat je controle los en ONTSPAN. Durf te vertrouwen op krachten die groter zijn dan jou. Waar controle is, kan liefde niet stromen. Waar controle is, kan geen liefdevolle samenwerking ontstaan. Zolang ik blijf vasthouden aan controle, en niets anders dan mijn eigen kracht durf te vertrouwen, kan mijn boek niet in beweging komen. Ik voelde me angstig precies omdat ik niet durfde te vertrouwen op de liefdevolle aanwezigheid van het universum, op de veiligheid, zekerheid en begeleiding die altijd en overal beschikbaar en aanwezig is. Als je verbonden bent met de energie van het universum, kan je dat vergelijken met mijn fantastische dans in de lucht, waarbij je je helemaal overgeeft aan het ritme van de wolken, de muziek van de wind. Dan kan je leven stromen, dan word je overladen met creatieve mogelijkheden en ervaar je vrijheid en verbinding. Dat soort verbinding wilde ik ook kunnen voelen bij het maken van mijn boek. Maar daarvoor moest ik dus de controle loslaten, en ook de ‘aardse’ verbintenis kunnen toelaten: het uitgeefcontract.
Enkele dagen later contacteerde ik de uitgever: ‘Ik ben er klaar voor. Laten we samenzitten en een handtekening zetten onder dat uitgeefcontract. Laten we van dit manuscript een fantastisch boek maken!’
Joey Brown is schrijf- en expressiecoach en organiseert retraites in Griekenland en België; unieke combinaties van schrijven, stilte en meditatie. Met haar inspirerende, stimulerende aanwezigheid creëert ze voor jou telkens een veilige ruimte waarin je helemaal met jezelf en met je schrijven kan zijn. Joey woont driekwart jaar in Griekenland, op het eiland Ikaria.
Topauteur Herman Koch geeft naar aanleiding van het verschijnen van zijn nieuwe boek advies aan jonge schrijvers. Meld je aan!
Meld je aan voor de Schrijven Nieuwsbrief.
Ervaren redacteur Maria Genova deed voor Schrijven Online meer dan dertig manuscriptbeoordelingen. Lees haar tips in het komende nummer!
Mariken Heitman geeft tips! Meld je aan en ontvang dit nummer.
Dit nummer niet missen? Neem vóór 24 januari 23:59 u. een abonnement dan ontvang je dit nummer!