Het begin!

Het was zo’n dag waarop alles mis gaat. Je kent ze. Honend begroeten ze je na een nacht vol rusteloze slaap, waarna je met gebonden armen, in de reeds verloren strijd stapt. In de avond stampte ik huiswaarts, met een vurig hoofd van frustratie, en honderd gedachten over wat ik beter, anders, of gewoon niet had moeten doen. Buren brachten mij een voorzichtig ‘hallo’. Mijn bejaarde vader, in het appartement boven mij woonachtig, sloot voor deze dochter demonstratief zijn gordijnen. De voordeur opende ik zo hard, dat de kalk van de muur spatte. Ik schonk een Cava in, plofte neer op de bank, en opende mijn privémail, voorbereid op meer gedoe. Maar daar was het; het eind der lijden, en het begin van geluk.

Ik was geselecteerd voor de Topklas van de SKVR!

De Topklas is een uniek initiatief van de stichting kunstzinnige vorming Rotterdam. Een stichting die een professionele schrijfschool kent met docenten als Carrie Jansen, Elfie Tromp en Pim Wiersinga. En deze laatste gigant, die de AKO literatuurprijs won en vergeleken wordt met Couperus en Vestdijk, zou mijn schrijfdocent worden. In de maanden die voor mij lagen zou ik met acht startende schrijvers de bundel VERS 3 samenstellen. Allen ons begeerlijkst verhaal leveren en daarna de publiciteit in; radio, TV, krant en digitaal. Voorgesteld worden bij uitgevers, literaire podia bestijgen en bloggen voor sites als Schrijven Online. De Topklas is de absolute kans om door te breken, om professioneel aan de slag te gaan met schrijven. Eerdere deelnemers sloten contracten met uitgevers. Het ultieme doel van elke pennenridder.

Maar zover was het nog niet. En ik wist, en weet, niet eens of ik dat wil. Ik heb altijd maar één boek willen schrijven. Één ei willen leggen. Één keer in boekvorm het verhaal willen vertellen dat nu nog door mijn aderen stroomt. Korte verhalen en columns schreef ik al wel. Dat werk is altijd sterk autobiografisch. Niet zozeer het verhaal, maar de rauwe emotie. Wat zich roert in mijn hart, waaiert zich uit over papier, zodat het zich ongerept ook in jouw hart kan nestelen. Dat zegt alles over de mens, en over de schrijver die ik ben. Complimenteer mij met een kunstige zin, en ik verheug me. Maar weet ik je te raken, dan heb ik het hoogste behaald; verbinding maken en elkaar begrijpen. Mijn helden zijn dan ook schrijvers die ik om meer bewonder dan hun schrijfkunst. Cremer die een lange neus trok naar de heersende elite, Van Royen die niet zwicht en haar vrouwelijkheid trots inzet voor succes, en Wolkers, die elke zin bezwangerde met de passie, die ook mij zo eigen is.

In oktober 2014 ging de derde editie van de Topklas van start. We maakten kennis; negen totaal verschillende (dit keer) vrouwen, bruusk verenigd door eenzelfde opdracht. Naast het schrijfproces, dat uitdagender bleek dan gedacht, stuitte ik op intrigerende groepskrachten, ontwikkelde ik identiteit door de relatie tussen leerling en meester, en maakte ik kennis met alle mogelijkheden, maar ook begrenzingen, die de SKVR bood. Het begin van een intens proces was een feit, waarin ik mijzelf als schrijver, en als mens, zou tegen komen.

Nieuwsgierig? Meer informatie over de Topklas kun je hier vinden. 

Belinda Voorkamp (Rotterdam, 1973) leeft haar leven met passie. Ze schrijft columns en verhalen waarbij ze de lezer meesleurt in avonturen vol vergankelijkheid, ‘bijzonder’ menselijk gedrag, en zaken waar men in de regel, liever over zwijgt. In 2014 deed zij auditie voor de Topklas van de SKVR, en werd geselecteerd! Met een groep beginnende schrijvers werkt zij toe naar het lanceren van de bundel VERS 3! De komende maanden blogt zij hierover op Schrijven Online.