Afbeelding
Beeld: Pixabay.com
Beeld: Pixabay.com
Op 25 maart 2017 schreef Paulien Cornelisse in haar column: “Ik weet niet of u dat wilt.” In de comments onder de column ontstond direct een discussie: was die vervoeging van het werkwoord willen nou juist of niet?
Ik ben niet gek op het woordje wilt. Die t klinkt mij te hard in de oren. Het is echter wél juist. Je wilt en u wilt is goed geschreven. Ik vind het alleen geen gezicht. Gelukkig hóéf je het niet zo te schrijven, al is dat wel wat informeel. In een informele setting mag je het gerust schrijven zoals je wil.
Persoonlijk gebruik ik bij het vervoegen van het werkwoord willen alleen de t wanneer er u achter de persoonsvorm staat. Hiertoe ben ik helaas verplicht. Ik mag bij de uitspraak dan graag de t aan de u verbinden, zodat het de pijn van die harde t wat verzacht. Ik zeg dan dus wil tu in plaats van wilt u; het geeft de uitspraak iets Frans, iets zangerigs. Maar let wel: we schrijven wilt u en niet wil u of wil tu. Dat mag niet. Dat mogen we alleen maar denken. En stiekem zeggen wanneer wij ons in een informele setting bevinden.
Ik pleit ervoor het gebruik van het woordje wilt tot het minimum te beperken. Ik stel voor dat we er nu direct mee beginnen, zonder dat we de jongens en meisjes van Het Groene Boekje tegen de borst stuiten. Sommige mensen kunnen zonder nadenken direct die t wegstrepen achter de vervoeging van willen in de derde persoon enkelvoud. Hoe je het ook wendt of keert: het wilt, hij wilt, zij wilt, mijn moeder wilt, mijn zusje wilt, de grootmoeder van de koningin haar zuster wilt zijn allemaal fout. Dat is geen mening, maar een feit.
Schrijf je nu vrijblijvend in en krijg iedere dinsdag:
✅ Schrijfoefeningen en inspiratie
✅ Tips voor beginnende & gevorderde schrijvers
✅ Taaltips om beter te leren schrijven
✅ Het laatste nieuws over uitgeverijen
✅ De nieuwste schrijfwedstrijden
Ja, ik ontvang graag de nieuwsbrief!
Zoals ik al zei is het enige moment waarop ik verplicht ben het woord wilt te gebruiken wanneer er u achter de persoonsvorm van het werkwoord willen staat. Alleen bij je/jij achter de persoonsvorm komt de t te vervallen, maar bij u kom ik er niet onderuit. Mijn voorstel is om dan maar direct het hele woord te vervangen door het mooie maar ondertussen verouderde werkwoord blieven. Blieven betekent iets lusten, iets lekker vinden of iets wensen. Daarmee is het misschien beperkter te gebruiken dan willen, maar het biedt zeker perspectief inzake het vermijden van het woordje wilt. ‘Blieft u een koekje bij de thee?’ Prachtig. Ik ben nog steeds genoodzaakt een t toe te voegen, maar bij het woord blieven stoort mij dat niet.
Dus wanneer u mij zou vragen: ‘Wilt u een t achter deze persoonsvorm?’ Dan zou ik vriendelijk lachen. ‘Sorry, ik blief geen t - al ontkom zelfs ik er soms niet aan.’
Marina Stobbelaar is proeflezer en editor bij De Professionele Proeflezer. Ze geeft met respect voor de auteur en zijn werk feedback op manuscripten. Een door De Professionele Proeflezer opgesteld leesrapport bevat zowel feedback op de inhoud en de beleving van het verhaal als een toelichting op veel in het verhaal voorkomende taal- en spelfouten. Benieuwd naar wat Marina voor jouw (e)boek kan betekenen? Neem dan eens een kijkje op haar website.
Elk nummer een nieuw schrijfthema.
55% korting voor abonnees van Schrijven Magazine!
Door ervaren, professionele redacteuren. Goed én betaalbaar!
Abonnees profiteren van extra voordelen.