UKV's van de week: Vuurwerkangst en Raket

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Marianne Schenderling – Het herinneringenvangnet

17 december

Sloffend gaat ze door huis, de verwarming op 24, de enge buitenwereld achter slot en grendel. Aan tafel herkauwt ze eindeloos een dobbelsteentje kip, een stronkje broccoli, twee gebakken aardappeltjes.

Ze lijkt een haperende langspeelplaat; vraagt om de twee minuten welke dag het is, vertelt elk kwartier hetzelfde verhaal en verzucht twintig keer per dag: ‘wanneer gaan we met vakantie?’

Ik ben haar wandelende agenda, haar kalender en adressenboek. Wat ze meemaakt en wil onthouden, noteer ik om te voorkomen dat alles verdwaalt in de mist van vergeten tijd. Langzaam maar zeker neem ik haar leven over.

Luc Vos - Oei

18 december

Dat woord van de dokter als jouw lijfje mijn buik verliet, zal ik nooit vergeten. Ik keek en werd razend. Op hem. Dat hij het mooiste wat ooit in mijn leven kwam, zo onnadenkend veroordeelde. Jij was perfect. 

'Er zijn opvangmogelijkheden.’

Net kon ik me inhouden om de verpleger een klap te verkopen. 

Jij blijft bij mij. Ook al ben je beperkt in sommige dingen, je staat zoveel meer open voor de wereld dan al die bekrompen mensen. 

'Oei,’ zeg ik als ik de dokter weerzie. ‘U bent nog altijd niet genezen.’

Hij begreep het niet. Natuurlijk niet.

Annemieke Kerstens-Taffijn - Vuurwerkangst

19 december 

Ik ril, leg mijn oren plat. Weer klinken er knallen. Zachte handen kriebelen me, ik word niet rustig. Een flits en weer oorverdovende geluiden. Voor mijn ogen beweegt de kamer, ik kruip weg onder een tafel, mijn staart zit tussen mijn poten. Ook hier geluiden. Ik schiet overeind, maak me klaar om te vluchten. Bevend kijk ik rond naar mijn vertrouwde mand, de bank en mijn etensbak … 

Ik wil springen, maar kan niet weg, dan word ik op schoot getild. Het vrouwtje zegt dat we samen gaan aftellen naar nieuwjaar. Nog twaalf dagen, elf dagen…

Carolijn Selten - Raket

20 december

Toen z’n vrouw zei:
ik ga naar bed,
klom hij in de tuin
in zijn raket. 
Hij lanceerde zichzelf 
in de donkerte omhoog 
en net voor zijn baan
weer naar beneden boog,
hing hij maretakken 
aan een ster.
En ook al hingen ze 
misschien wat ver,
hij wist dat hij 
iets belangrijks deed:
er hing weer liefde 
boven de planeet.

Cora van B – Elke nacht

21 december

Verbaasd slaat ze onze goedheid gade: het snoepgoed
in alle hoeken, de berg cadeautjes, de lieflijke kerststal

’s Nachts, als met het licht ook de goedheiligman en
het kind in de kribbe zijn verdwenen, schiet ze overeind

angst borrelt in haar buik, worstelt zich een weg
naar buiten in een kakofonie waarin sirenes
weerklinken en donderende inslagen, waarin
gekrijs van gewonden echoot

Ik hou haar vast, huil onhoorbaar met haar mee en vraag
me af wat erger is: creperen of overleven met haar herinneringen

ik zoek woorden voor vrede voor vergeving
vind ze niet