UKV's van de week: Rust en Toverballen

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

Marijcke Cauwe - Rust

10 december

De boom staat voor mijn raam,
maar ik zie hem niet.
De mist heeft hem gekust,
en toegedekt.
Er waait geen wind.
Zijn kale takken vinden rust.

Zoals de boom voor mijn raam,
sta ik in de mist.
Eenzaam heeft me gekust,
en toegedekt. 
Er waait geen wind.
Mijn altijd malend brein vindt rust.

Straks, als de zon weer daar is,
en de flarden van de mist kust,
is door de rust
De onrust in mijn brein gesust.
De boom en ik zien elkaar tevreden aan.
Het even stil in de mist staan,
heeft ons beiden goed gedaan.

Hein de Kamper – Arachnotopia

11 december

Vanaf de kast had ze met al haar acht ogen gadegeslagen hoe die grote vierbenige de krant pakte en deze op gelijke hoogte hield naast die kleine zespotige op de vensterbank. Deze stapte er vervolgens met zijn rood-zwart gestipte schild op, en werd aldus naar buiten gedragen. Naadloos stapte hij daar over op een blad van een struik. Een groet.

Zij wilde ook naar buiten en begaf zich naar de halte. De vierbenige was op de terugweg en had haar duidelijk geregistreerd. Grote ogen oogcontact. 

De opgerolde krant bracht haar op gelijke hoogte met de vensterbank.

Maaike Van Der Stap - Sorry

11 december

Ik denk dat de doden mijn gedachten kunnen horen. En dus maak ik vaak een excuusje naar boven. Ook naar jou, vaak naar jou. Niet omdat het altijd over jou gaat, maar wel omdat ik meen je gekend te hebben.

Het maakt ook eigenlijk niets uit, het is gewoon een ritueel. Omdat het zo hoort. Zo ben ik, doen wat hoort, zelfs in mijn binnenwereld blijkbaar. Weet je dat, mam, dat ik zo ben?

Verdomme mam, ik moest nog zoveel zeggen. En jij moest nog zoveel zeggen!

Sorry, zo bedoel ik het natuurlijk niet.

Marie-louise Hellemons – Tovertruc

13 december

‘Vertel eens wat speelt er?’ vraagt de dokter.
‘Ik wilde een euro toveren!’
‘Opa tovert altijd een cent om tot een euro met zijn oor,’ zucht zijn moeder.
‘Ah. Bijzondere truc. Laten we eens kijken dan.’
‘Auw! Stop!’
‘Sorry Lucas. Je moet heel stil blijven zitten.’
‘Nee! Dat doet pijn!’
‘Liefje…’
‘Nee. Ik wil niet!’
‘Als je netjes blijft zitten mag je iets lekkers kiezen. Oké?’ glimlacht zijn moeder.
Met natte oogjes stemt hij in.
‘Hebbes. Hier is je cent terug.’
Bij de winkel aangekomen ruilt hij snel de cent in voor een donut,
de roze van één euro

Erik Uniken – Toverballen

14 december

De wc-eend ruikt zo scherp dat het voelt of het mij bedwelmt. Ik durf nauwelijks te ademen. Maar wat moet dat moet. Dus sluit ik de deur en vraag mij, in die split second waarin ik het licht aanklik, af of de vonk een ontsteking zou kunnen veroorzaken. Doch het enige opgeblazene blijft mijn blaas. Ik ledig die ferm van straal, een beetje tegen de zijkant mikkend om niet al te hard te klateren. Zoals buurman ‘s nachts.
Het water in de pot kleurt langzaam groen. Na het doorspoelen blijft een schuimlaag achter. En de gore geur van asperges.