UKV's van de week: Vonken en Kloofje

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid.

---

VONKEN - Mechtilde Meijer

23 September

‘Ik ga je missen,’ roept hij haar na. 
Ze draait zich om, maakt een sierlijke buiging en zegt: ‘Ik ben nooit ver weg.’
Bijna dansend verdwijnt ze over het jaagpad achter de huizen.
Verrast over zijn lef overdenkt hij het gesprek. Een toevallige ontmoeting van nog geen vijf minuten. En toch is het alsof hij iets van haar lichtheid heeft gekregen. 
Monter stapt hij in de auto.
‘Waar bleef je nou?’ Zijn collega kijkt hem onderzoekend aan. ‘Nee, hè? Ja, hoor!’
‘Wat?’
‘Op wie? Wie was dat?
Hij haalt zijn schouders op en glimlacht. ‘Ze is nooit ver weg.’

Kloofje - Elka Le Mair

23 September

Een natuurlijke tuin is me met de paplepel ingegoten. Maar ik wil nóg natuurlijker. Dus lees ik erover, verander dingen en stuiter, omdat het leven in mijn tuin zienderogen toeneemt. Vorig jaar woonde er een egel, dit jaar zelfs drie!
In gesprek met mijn buurman laat ik me meeslepen door mijn passie. ‘Gisteravond zelfs bij de voordeur een egel!’ zeg ik enthousiast. 
‘En’, vraagt hij, ‘was het dezelfde als de avond daarvoor?’
Even raak ik in de war, dan snap ik dat hij niet serieus is.
‘Nee’, grap ik, ‘deze had een strikje om.’
Bóós dat hij werd …

Oost west, thuis is ook niet alles - Jingopuff Auteur

23 September

‘Knibbel knabbel kattenpis, wie knabbelt er aan mijn cannabis?’
Hans en Grietje, zo stoned als een garnaal, lagen dubbel van het lachen toen ze de schrille stem van de heks hoorden.
‘Ouwe, heb je nog wat te eten in huis? Bitterballen of zo?’
‘Kom gezellig binnen.’
Daar was het één groot feest. Sneeuwwitje gaf de waterpijp door aan Roodkapje terwijl de zeven dwergen genoten van een joint ter grootte van een Bolknak en de biggetjes smulden van een levensgrote spacecake.
Hans en Grietje keken elkaar aan en begonnen tegelijk te zingen: ‘En we gaan nog niet naar huis …’

Voor altijd - Tja Huizing

22 September

‘Hallo oma.’
‘Dag knul. Leuk dat je er weer bent. Ik heb je gemist.’
‘Ik jou ook. Vind je het fijn als ik kom?’
‘Jazeker. Je bent een feest in mijn leven.’
‘Echt?’
‘Echt. Geweldig dat de test negatief was.’
‘Ja. Dat heb ik voor jou gedaan. Ik zou me heel schuldig voelen als je door mij het virus krijgt en doodgaat.’
‘Dan wordt het hier minder gezellig,’ merk ik lacherig op.
Hij kan er niet om lachen, kijkt me even bedenkelijk aan en zegt dan: ‘Ik wil je graag klonen, want dan heb ik voor altijd een oma.’

Schrijfkramp - Froukje Postma

18 September

Machteloos kijk ik toe hoe de woorden uitdagend over het lege vel dansen.
Ik zucht, sta op en open het raam.
Vanuit de bosrand stapt een eland. Verbouwereerd kijk ik toe wanneer de woorden vanuit het gras bij haar achterpoten omhoog klimmen en over haar rug marcheren. Ze opent haar muil en hupla, de woordenpolonaise stommelt naar binnen.
“Stop, dat zijn mijn woorden!” roep ik.
De eland kijkt mij aan. “Je moet niet zoveel kruidenthee drinken. Daar ga je rare dingen van zien.”
Ik sluit het raam en op het vel papier staan 99 woorden in keurige rijen opgesteld.