UKV's van de week: Vlaflip en Morgendauw

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep. 

---

Harmke Roestenburg – Kattenkwaad

3 juni

Terwijl zijn ogen kijken naar de trap,
zint hij op zijn favoriete grap.
Hij fopt me met een stap naar rechts, 
springt dan snel naar links,
ontwijkt mijn hand
en rent slinks
langs me heen.
Ik denk meteen 
aan modderpoten op het bed
en grijp hem bij zijn stoute kladden.
In zijn oogjes fonkelt nog de pret,
die we, volgens hem, toch hadden.
Ik til hem naar beneden,
zielsgelukkig spinnend en tevreden.

Keesjan Roeland – Lopen zonder klagen

6 juni

Over de rug van de heuvels lopen ze naar Utrecht. 
Ze zijn moe, ze zien de ultieme schoonheid van de natuur niet meer, maar ze klagen niet. Ze hebben nooit ergens over geklaagd. Als er iets te klagen is moet je er iets aan doen, is hun gezonde motto, vinden ze zelf. 
In diep stilzwijgen lopen ze over de heuvels door het bos.
In Utrecht gaan ze naar het centraal station. Dat enorme centrale station, een stad op zichzelf, een vervoersknooppunt.
Ze zitten in de trein en denken aan de heuvels en het bos.

Margo Hulleman – Morgendauw

8 juni

Regendruppels vallen
Als parels van een blad
Het heeft niet eens geregend 
Maar toch is alles nat

Rustig vervolgen ze hun weg
Van blad naar blad
Ieder op zijn eigen manier
En volgens zijn eigen pad

Dan heel rustig komt de zon omhoog 
En werpt haar stralen helder als kristal
Een nieuwe dag is begonnen
Met zonlicht overal

Gino Dekeyzer – Voor de lieve vrede

8 juni

Pijlsnel slaat hij de verdomde vlieg morsdood. De luide knal dendert door het restaurant.
‘Zeg sorry tegen Boeddha,’ zegt zijn vrouw vol wrok.
‘Waarom zou ik dat doen?’
‘Boeddha vraagt om geen levende wezens dood te slaan, is dat zo moeilijk?’
‘Hij werkte op mijn zenuwen.’
‘En als ik op je zenuwen begin te werken, ga je mij dan ook doodslaan?’
‘Ben je nu niet aan het overdrijven? Trouwens, ik ken Boeddha niet. En die vlieg al helemaal niet. Het is toch geen familie van jou?’
Ze rolt met haar ogen en zwijgt, net als de voorbije veertig jaar.

Maaike van der Stap - Vlaflip

9 juni

Hij laat zijn lepel langzaam in het glas zakken, helemaal tot aan de bodem, maakt een scheppende beweging en haalt hem daarna, licht draaiend, weer naar boven. Hij ziet de rode gloed door het, voorheen strikt gescheiden, geel en wit trekken en laat zijn tong langs zijn lippen gaan. De eerste hap smelt langzaam in zijn mond, de zoetigheid glijdt in zijn keel.
Hij laat zijn vingers langs de randen gaan en laat niets verloren gaan. ‘Mmmm.’
‘Geniet je nog wel eens ergens van’, had ze gezegd. Pfff, wat denkt ze wel niet.