UKV's van de week: overgevoelig en zompige liefde

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep. 

---

Maaike van der Stap - Overgevoelig

28 mei

Ze laat het kwastje langzaam omhoogkomen. In de flits die het in werkelijkheid duurt, lijkt het alsof ik het voor mijn ogen zie gebeuren. De chemische walm beukt zich een weg door de frisse lucht richting mijn reukorgaan. Zonder enige vorm van beleefdheid of respect voor mijn neusvleugels, dringt het naar binnen. Daar voelt het alsof een stel carnavalsvierders op de derde feestdag nog even het onderste uit de kan haalt.
‘Mooi mam?’, hoor ik, terwijl ze haar nagels toont. ‘Prachtig meid’, kan ik nog net uitbrengen terwijl ik bij het raam naar lucht sta te happen.

Luc Vos - Terug

30 mei

Ik zie je in de zinderende zomerlucht waar je zo van hield. Opvliegende stofjes in de gloeiende zonnestralen weerspiegelen jouw breed lachende gezicht, terwijl frisgroene lentebladeren jouw klaterende lach weerkaatsen. Vinken roepen jouw naam, lokken jou. Je moet terugkomen, je moet!
Mijn twijfelende mond vertolkt de stem van mijn bloedende hart, toch loer ik hoopvol uit het raam waar de groene grasvlakte een zacht tapijt bereidt voor jouw terugkeer. 
Ik hoop dat je terugkomt, ook al weet ik dat jouw pad maar één richting had. Toch blijf ik luisteren naar de vogels, loeren naar de bladeren. Verlangen naar jou.

Nancy Bastiaans - Impressie

30 mei

Straaljagers, vijf stuks
memorial day, indruk
twee spechten
een hoornaar
hoorde naar aan
zo dichtbij, weer
F16’s
overstemden alles
zelfs mijn beeld
in en uit gedachten
vlinders dansten
eekhoorns van de hak
op de tak naar tak
hoe was jouw dag?

Jingopuff Auteur - Zompige liefde

31 mei

Ze noemden hem zompig gedrocht
Want altijd was hij kleddernat
En als zijn moeder hem al zocht
Zat hij met kleren aan in bad
Ook spelen op straat deed hij niet
Hij vermaakte zich in de sloot
Bij de ratten tussen het riet
Dat was waar hij echt genoot
Op een dag, het kon verkeren
Niemand wist waar zompige was
Men vond alleen nog maar zijn kleren
In een levensgrote plas
Het geheim zo wist meneer pastoor
Hij had zowaar amor gevonden
En was er met zijn meermin vandoor
Nadat ze in de echt waren verbonden

Asko de Vries Robles - De donderpreek

2 juni

Al bij binnenkomst was zijn blik donker.
Pa schudde zijn hoofd...
‘Asko, Asko toch ...’
Hij vouwde zijn armen demonstratief over elkaar en schudde nogmaals zijn hoofd ...
Ik bereidde mij voor op de welbekende donderpreek.
Mijn maximale hartslag was een reeds gepasseerd station.
‘Ik moet het echt ergens met je over hebben ...’ zijn stem klonk vol van ingehouden woede en tegelijkertijd  was het ook alsof hij oprecht om mij gaf, alsof ik het waard was om zijn toorn  te mogen en kunnen ontsteken. Zijn prachtige donkere ogen schitterden als ruwe diamanten.
Ik mis zijn donderpreken nog dagelijks.