UKV's van de week: Vindloos en Rouwproces

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid. 

---

Levens - Anna-Martine Banga

4 februari
Ze leest mensen, door hun woorden, zegt ze, en weet dan wat voor leven iemand heeft.
Ik vraag haar hoe ze dat doet. ‘Gewoon’ zegt ze en pakt haar IPad, opent Twitter en zwiept een film van berichten over het scherm. Vervolgens schuift ze een aantal berichten terug, ‘deze’ zegt ze stellig terwijl ze het profiel opent. ‘Dit is iemand die alleen maar oude koeien uit de sloot vist en anderen bekritiseert. Die leeft in het verleden en heeft geen eigen leven.’
‘Houd dit je veel bezig?’
‘Ja, de hele dag door.’

Oorlog en vrede - Robert van der Meulen

5 februari

‘De mens zoekt altijd naar een soort evenwicht. Als er iets extremeert naar de ene kant, zie je ook iets buitensporigs aan de andere kant.' De muziekhistoricus sprak rustig, je kon zien dat hij gewend was dat er naar hem geluisterd werd. ‘Neem de tweede wereldoorlog,’ vervolgde hij. 'De meest gewelddadige periode van de afgelopen honderd jaar. Toch was het opvallend dat er geen luide muziek gemaakt werd. Eén en al Hawaii ensembles met zoetjengelende klanken, palmwuiving, zacht en weemoedig. Gisteren zag ik een concert van Rammstein op TV. Ik denk dat we de vrede nog wel even behouden.’

Rouwproces - Marloes Schel

3 februari

Er is niemand dood.
Er is iemand nooit geboren.
Vroeger had zij nooit een sterke kinderwens en tegenwoordig geen langdurige relaties.
Genoeg leuke avonturen, met evenzoveel leuke mannen, maar niets blijvends.
Soms ben ik jaloers op dat vrije bestaan. De spontane wijntjes en avondwandelingen met wie dan ook naar waar dan ook.
Vroeger fantaseerde ik ons leven later. Op vakantie met onze kinderen, die met elkaar zouden spelen, net als wij.
Nu is het later. Mijn beste vriendin is geen moeder geworden.
Ik rouw niet om wat er niet meer is, maar om alles wat nooit zal zijn.
 

Vindloos - Marike van der Raadt

2 februari 

‘Ik wou dat ik vindloos was’, zucht hij.
‘Je bedoelt onzichtbaar?’; vraagt ze.
‘Nee, gewoon vindloos.’
‘Je bedoelt dat anderen niet weten waar je bent?’
‘Nee, dat ik het zelf niet nodig vind iets te willen vinden. Geen mening, geen voorkeur, geen gevoel en dat ik geen prikkel krijg van wat dan ook!’
‘Neem dat jezelf dan gewoon voor!’
‘Kan niet. Heb ik geprobeerd’, zegt hij zuchtend. ‘Vindt mijn lichaam niet goed.’

Risico nemen - Janneke Offergelt

2 februari

Zou ik het doen?
Je weet nooit wanneer hij weer toeslaat.
Mijn zusje had het niet overleefd, hij was veel te snel voor haar.
Hij kwam onverwacht en geluidloos aangeslopen en viel haar zomaar aan.
En dat alleen omdat ze eten wilde gaan halen.
Ik luister en kijk goed om me heen. Niks te zien of te horen.
Vliegensvlug ga ik naar het eten dat op het tafeltje ligt.
Daar is ie!
Met zijn enorme klauwen haalt hij naar me uit.
Razendsnel vlieg ik terug naar mijn nest.
Straks nog maar eens proberen.
Misschien dat die rotkat dan binnen is.