UKV's van de week: Verroest en Barbecue

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep. 

---

Bart Vlasblom - Verroest

17 september

'Waar blijf je nou!', vroeg ze.
'Treinvertraging. Je weet wel, de NS.'
'Waarom bel je niet even vanuit de trein? Ik zit hier met eten.'
'Niet aan gedacht.'
'Waarom niet?'
'Ik was in een interessant gesprek verwikkeld met een coupé-genote. Dat kon ik niet onderbreken.'
'Toe maar. En waarom niet?'
'Dat zou onbeleefd zijn.'
'Nee, mij met eten laten zitten. Waar ging dat interessante gesprek trouwens over?'
'Over relaties. Dat je daarin kunt vastroesten.'
'Laat me raden: zij zat vastgeroest.'
'Nee, ik. En zij heeft me uitgelegd hoe je dat tactisch bespreekbaar maakt.'
 

Mieke van der Sanden - Morgen is een nieuwe dag

17 september

Ik lig in bed te wachten op wat komen gaat. Wie is vandaag aan de beurt?
Wat later hoor ik hem strompelend de trap op komen, stomdronken als hij is. Hij loopt de gang door en houdt halt aan mijn slaapkamerdeur. Ik verstijf van angst en bereid me voor op het onvermijdelijke. Tegenspruttelen heeft geen zin, hij neemt toch waarop hij recht meent te hebben. Ik slaak een zucht van verlichting als hij doorloopt om de volgende slaapkamer binnen te gaan. Ik trek het hoofdkussen over mijn hoofd om elk geluid buiten te sluiten. Echter opluchting maakt al snel plaats voor schuldgevoel omdat ik te laf ben mijn zus te beschermen. Ik tast naar het mes dat ik al weken onder mijn kussen bewaar maar vooralsnog niet heb durven gebruiken.
'Morgen', beloof ik mezelf. 'Ja, morgen'.
 

Yvonne Sonke - Kostuumdrama

20 september

'Mam, als ze hier geen kostuum hebben dat past én bij de trouwjurk van Esmee kleurt, dan geef ik het op. Dit is de zesde winkel die we bezoeken, ik heb twintig kostuums gepast. Wat een drama. 
Kan ik niet een goedzittende jeans en wit overhemd kopen en daarin trouwen? Ik draag nooit een kostuum.'
'Jongen, maak er nou niet nog een groter drama van. Je trouwt maar één keer. Toch? Of is dit het begin van een drama zonder einde? 
 

Annelies van Bloois - Kostuumdrama

20 september

Hou je buik nou gewoon even in! Je bent alwéér aangekomen. Is het nou zoveel gevraagd om in deze jurk te passen? Ik zeg er al nooit wat van dat je altijd en eeuwig in joggingbroeken en flodderige T-shirts loopt. En ik zou dat best kunnen doen, want ik wil ook wel weer eens denken: goh wat zie je er lekker uit. Kijk nou uit, je scheurt het kant bijna! Ga maar voorzichtig zitten, dan kan ik je haar doen. O, daar is de taxi al, hier is je mantel. Wel aandoen hoor! 
En vergeet je mijter niet.
 

Ferry Segers - Barbecue

22 september

Wereldwijd wordt geen vlees meer gegeten, geen levend wezen meer geslacht ter consumptie. Willem vindt het maar niks. Hij zou best een stukje vlees lusten.
‘Kom op Willem! Courgettes op de barbecue, aardappelen in zilverfolie.’
Mopperend gooit Willem wat groente op het vuur. Hij pakt zijn fles bier om die in één teug leeg te drinken.
Als niemand kijkt, legt hij zijn hand op het rooster. Het doet niet eens pijn, mogelijk heeft de alcohol het gevoel uitgeschakeld.
Na een tiental minuten en een paar keer draaien, neemt Willem een hap uit zijn hand. Het smaakt naar meer.