UKV's van de week: Vasthouden & Wachttijden

Vasthouden – Marijcke Cauwe
2 mei 2023

Houd mij vast,

laat me niet los.

Jij bent mijn anker

in het woelig water

van mijn brein.

Houd mij vast

al ben ik een last,

a total loss

in jouw rustig brein.

Laat mij nog even deinen

in de golfslag van jouw zijn,

zodat je, strakjes, later

voelt mijn verdwijnen.

Houd me vast tot ik zeg:

‘Ga nu maar weg.

Ik ben mijn eigen anker.'

Wachttijden – Hans Oud
2 mei 2023

Wachttijden zijn geworden tot periodes van bezinning en daarom, voor mij, tot periodes van reflectie. Wachttijden bij de bushalte en wachttijden op het perron van het treinstation.

Wachttijden aan de telefoon zijn nog méér geworden tot periodes van bezinning en daarom tot periodes van reflectie, soms zelfs filosofisch van aard, met als onderliggende vraag: wat zal ik tijdens de telefonische wachttijden 'even' gaan doen?

Wachttijden. Ze zijn van alle tijden en kúnnen zinnig zijn, mits ik voldoende geduld opbreng, dan wel betracht.

Luc Vos – Doen
2 mei 2023

‘Hé.’

‘Hallo.’

‘Hoe is het?’

‘Goed. Met jou?’

‘Oké.’

‘Warm hè.’

‘Ja, fijn. Eindelijk lente. Al iets geplant?’

‘Sla. Groeit al goed.’

‘Lekker.’

‘Jij?’

‘Nog geen tijd gehad. Druk. Je weet wel. Werk, gezin. TV kijken. Even niets doen. Ken je zeker ook wel.’

‘Zeker. Maar ik ga gewoon mijn hoofd leegmaken. Aan niets denken. Ken je dat?’

‘Zeker. Moet je doen.’

‘Ga ik doen.’

’Goed idee. Wanneer is dat?’

'Weet niet. Als ik tijd heb. Misschien volgende week. Maar zal het laten weten.’

'Is goed. Dan doe ik mee.’

‘Oké, nog een fijne dag.’

‘Dank je. Jij ook.’

Handige Harry – Nel Goudriaan
3 mei 2023

Met een gereedschapskist staat hij voor mijn deur. Hij draagt een zwart T-shirt met daarop “Harry’s klusjes”.

‘Dat shirt moet, ik werk ook voor kinderdagverblijven. Dan zien de ouders dat ik geen enge man ben.’

Welgemoed gaat hij aan de slag om mijn kapstok op te hangen. Met zijn nieuwe boor -hij kostte vierhonderd euro- drilt hij er vrolijk op los. Het laatste gat gaat moeizaam. ‘Hij blijft steken.’

Mijn verontruste blik ontgaat hem niet. ‘Komt allemaal goed, mevrouw’.

‘De jassen zijn zwaar,’ zeg ik.

‘Ik ook’ Met een zwaai hangt hij aan de kapstok en trekt zich op.

De Verhalenverteller – Asko De Vries Robles
3 mei 2023

Ze blijft in de deuropening staan.

‘Fijn je te zien, lang geleden.’

Ik knik.

Ik probeer mijn blik af te wenden.

‘En hoe gaat het nu met jou?’ fluistert ze.

In de gauwigheid probeer ik wat te verzinnen.

‘Ik schrijf, korte verhalen, soms ook gedichten,’ bast mijn stem. Gelijk al heb ik al een hekel aan mijn eigen stemgeluid. Hoe oppervlakkig kan je zijn?

Carien knikt, schraapt haar keel.

‘Dat weet ik, je verhalen hebben mij er doorheen geholpen.’