Afbeelding

UKV's van de week: Trein en Onvoorwaardelijk

Pexels.com

UKV's van de week: Trein en Onvoorwaardelijk

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid.


Onvoorwaardelijk – Andra Bakker

‘Mama, mag ik bij je liggen?’ Ik kijk op de wekkerradio: 5:55. Ik zucht en sla de deken opzij. ‘Kom maar’. Hij kruipt tegen me aan, pakt mijn gezicht en streelt mijn wangen. Aait over mijn haar. Een nat kusje op mijn wang. Ik onderga het glimlachend met smeltend hart. ‘Mama, ik hou van jou,’ fluistert hij. Ik open mijn ogen en zie glimmende bruine ogen. ‘Ik hou ook van jou.’

‘Mam, knuf!’ Zijn armen om mij heen. Dankbaar doe ik hetzelfde. Ooit waren er tijden dat ik geen knuffels kreeg en ze wel nodig had. Voelt hij dat?

Mijn volgende leven – Maurits Rinders

‘Deze computer laat je volgende leven op aarde zien.’ zegt Petrus ‘En de hemel dan?’ vraag ik. Petrus haalt zijn schouders op. ‘Recycling, we moeten met onze tijd mee.’ Ik kijk naar het scherm en zie een jongeman op een accountantskantoor. ‘Heb je niks spannender?’ Petrus drukt op 'enter'. Ik zie een blote vrouw in bed en een ellenlange rij naakte mannen. ‘Ben ik... de vrouw?’ Petrus knikt. Ik druk snel op 'enter' Ik zie...mezelf! Mijn vrouw! Mijn kinderen! Petrus vloekt. ‘Die hadden ze moeten deleten!’ ‘Ja! Dát wil ik!’ ‘Nou, snel dan!’ sist Petrus ‘Voordat iemand het ziet!’

Verdrietig – Daan Bos

Elke avond voor het slapen gaan vraag ik aan mijn zoon wat het leukste van de dag was. Vanavond ging het als volgt:

‘Wat was het leukste van vandaag?’

‘Uhmm, ik ben met Felix wezen fietsen, we hadden veel lol.’

‘Ah ja, leuk.’

‘En jij?’

‘ ... ’

‘Nou zeg, je hebt toch wel wat gedaan vandaag?’

‘Drie wassen, de badkamer, de keuken, boodschappen.’

‘Niet leuk.’

‘Nee, geen verhaaltje geschreven.’

‘Verzin iets’

‘Ik hoefde niet te koken, van je vader, omdat het vrouwendag was.’

‘Was dat het leukste? Dat was een verdrietige dag.’

Hij moest eens weten over andere dagen.

Geen titel – Marike Wienbelt

Hij zat al een week voor mijn huis. Soms lag hij te slapen, soms stond hij aan de overkant indringend te kijken. Als ik vroeg wat er was, keek hij de andere kant op. Gisterochtend zag ik hem om de hoek verdwijnen terwijl ik wegfietste. Gisteravond kwam hij opdagen toen ik mijn fiets op slot zette. Weer die ontwijkende blik. 

Vandaag kocht ik eten, het viel kletterend in een kommetje. Ik zette de deur open en ging op de wc zitten. Daar was hij. Ik moest een naam voor hem bedenken. 

Harry ligt opgekruld voor de kachel.

Trein – Gijs Smit

De conducteur keek nog eens hoofdschuddend rond. Toen sloot de deur en zette de trein zich in beweging. Er was niemand ingestapt. 

Overal op het perron stonden, zaten mensen, praatten met elkaar of keken wezenloos rond. Ik had de neiging om mensen te slaan, door elkaar te schudden, te schreeuwen: ‘Dit was de laatste trein. Het is afgelopen. Waarom zijn jullie niet ingestapt?’ Maar ik was zelf ook niet ingestapt, dus ik liet het er maar bij.