UKV's van de week: Toe dan en Zelfstandig

Iedere week lichten wij vijf ultrakorte verhalen uit die ons deze week zijn opgevallen. Dit zijn de verhalen van deze week. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Froukje Postma - Toe dan!

12 maart

“Kom, Tobbe, kom!”
Baasje klapt naast zich op de bruine leren bank met de versleten zitplekken.
Ik loop naar hem toe en blijf voor de bank staan.
“Spring dan Tobbe, je kunt het!”
Ik kwispel.
“Toe dan!” Baasje klopt weer naast zich op de bank. “Ik weet dat je het kunt.”
Ik kwispel nog harder en kijk hem aan.
Uiteindelijk buigt Baasje zich voorover en tilt mij op. Ik maak van de gelegenheid gebruik om hem snel een lik op zijn kale kruin te geven. Als beloning. Ik wist wel dat hij het kon.

Tja Huizing - Een andere bewoning

11 maart

‘Hoe is het, mam?’
‘Shit.’
‘Je hebt een mooie kamer,’ zegt Marjon.
‘Fuck you.’
‘Wat is dat nu voor een uitlating?’
‘Dat is jongerentaal. Die versta jij helaas niet.’
‘Ik heb bloemen meegenomen.’
‘Kan ik daar beter door lopen?’
Marjon zwijgt.
‘Weet je wat het dieptepunt van de dag is?’
‘Nou?’
‘Dat ik naar de recreatiezaal word gerold en daar mag zingen met lotgenoten.’
‘Heb je niets positiefs te vertellen?’
‘Jawel. Beide tests zijn negatief.’
‘Beide?’
‘Voor de zekerheid heb ik ook een zwangerschapstest laten doen. Je moet elke kans pakken.’
Marjon schudt haar hoofd als haar moeder schatert.

Elka Le Mair - Lekker vrij

14 maart

Mijn man is preuts aangelegd. Zo één die nooit vergeten zal de badkamerdeur op slot te doen zodra er een vreemde in huis is. Vanmorgen kan dat niet: hij heeft zich verslapen en Anne en haar vriendinnetje Lotte moeten naar school. Zelfs kleuters dienen op tijd te zijn.
‘Stel je niet aan,’ zeg ik, ‘die kinderen letten nergens op. Gewoon gordijn dicht en douchen.’
Ik help Anne met haar haar, Lotte is nog in de slaapkamer. Maar daar komt ze ferm aanlopen, loopt linea recta naar het douchegordijn en roept: ‘Remco, mag ik even bij je kijken?’

Marion Reeuwijk-Remmerswaal - Zelfstandig

15 maart

Als een zielig hoopje ligt mijn grote held in bed. Geveld door een longontsteking
‘Gelukkig geen corona,’ zegt mijn moeder. ‘Het is wel lastig, want ik moet steeds de trap op en neer. ‘
‘Tja, dat is jullie eigen keuze,’ antwoord ik en denk: Je wilde geen thuishulp en ook niet naar een kleiner appartement verhuizen. Eigen schuld, dikke bult. Dus moet je nu niet zeuren.
Ik neem haar mee om boodschappen te doen. Iets dat pa altijd doet. Ze is doodmoe als we weer thuiskomen, maar ze wilde zelf mee. Ze willen allebei zelfstandig zijn, tot ze erbij neervallen.

Luc Vos - Troost

14 maart

Jouw verdriet rolt over de gedekte tafel, je tranen storten te pletter op het gepoetste bestek. Ik voel je pijn, wil je troosten, ik mag niet.
Ik wil je in mijn armen nemen, zeggen dat het oké is. Ik durf je niet aanraken.
De “maatregelen” laten het niet toe. De “maatregelen” drijven je weg.
Ik wil je knuffelen, fluisteren dat het goedkomt. Enkel mijn stem mag naar buiten. Enkel mijn woorden mogen trachten tot je door te dringen.
Ik ben doodsbang dat woorden falen.
Ik moet je troosten. In mijn armen, tegen mijn lijf. Echt.
Ik mag niet.