UKV's van de week: Allerkeurigste en Honger

Iedere week zetten we vijf ultrakorte verhalen in de spotlights. Lees hier de verhalen van deze week. Ook een ultrakort verhaal schrijven? Word lid van onze Facebookgroep en schrijf mee.

---

Nancy Bastiaans - Denksport

25 februari

Een golf serveert de strandbal tussen zonnestralen door op het zand. De wind slaat de bal terug en de branding tikt: een lob. Misha wil die bal zijn of het water, de zon, de wind, hij kan niet kiezen.
De handen van zijn moeder rusten op zijn schouders. ‘Het is goed geweest voor vandaag.’ Ze tilt hem op.
Hij sluit zijn ogen en doet alsof mama de wind is en hij de bal.
Misha zit in de rolstoel. ‘Morgen ben ik de zon en jij een golf, mama.’
‘Jij bent altijd de zon, lieverd.’

Jingopuff Auteur - Allerkeurigst

2 maart

Ze droeg haar lompen
met stijl en voornaam
Blootvoets schreed ze
achter haar have aan
Ooit een allerkeurigste dame
die van de wereld en het leven genoot
Doch de demonen die haar vonden
begeleidden haar naar de goot
Ze betrad haar villa
van papier en karton
waarvan ze wist
dit was haar eindstation

Luc Vos - Honger 

27 februari

Honger
Het wachten wordt beloond. Eindelijk is de maan weer rond. Vrijheid loert in de stervende schaduwen. Ik hou mijn neus in de wind, ik ruik vers bloed. Het is tijd om naar buiten te komen, om die vreselijke mensenhuid af te werpen. Het is tijd om mezelf te zijn. Los van de beperkingen die mij bijna dertig dagen ketenden. Ik haal diep adem, mijn keel verlangt naar gehuil. Mijn tanden scherpen, worden langer. Het is bijna zover, ik voel het. Mijn bloed ruist en borrelt. Ik ben er klaar voor. Jullie ook?

Carolijn Selten - Allerkeurigst

3 maart 

Om 7.45uur komt de thuiszorg om haar te helpen douchen. Een leerling doet daarna haar beha dicht. Dan komt er iemand vragen ‘hoe we ons voelen vandaag.’ Gevolgd door een ‘en niet meer zelf op het huishoudtrapje klimmen hè?’ Na de lunch helpt de buurvrouw met de boodschappen.
Klokslag 17.15uur frist ze zich op. Ze dekt de rechterkant van de tafel met het gestreken linnen. Gebruikt het zondagse servies, het verzilverde bestek. Schenkt voor zichzelf één glaasje wijn in. Rond die tijd belt Tafeltje Dekje aan. Iedere dag om 18.00uur vindt ze haar zelfrespect terug.

Cora van B - Allerkeurigst

3 maart

Hij begroet haar: ‘Hallo lieve, ga je mee naar buiten?’
Ze staart hem aan, vraagt me: ‘Wie is dat?’
Verdriet vlaagt over zijn gezicht.
‘Uw man’, zeg ik.
Ze peinst, dan: ‘O, dag lieve.’
Hij helpt haar in haar jas, drapeert het sjaaltje, kust haar wang.
Gracieus accepteert ze zijn arm. Hij licht zijn hoed: ‘Dag zuster, tot straks.’
Pas als ze zich omdraaien en langzaam weglopen, arm in arm, in een cadans van tientallen jaren, zie ik de sliert bruin besmeurd toiletpapier die uit haar jas piept. Geluidloos ren ik, trek hem ongemerkt los. De rest komt straks wel.