UKV's van de week: Tegenslag en Muis

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Marion Reeuwijk-Remmerswaal - Tegenslag

17 maart

Met haar mok in de ene hand en de smartphone in de ander, werpt ze een blik op de klok. Ze verslikt zich bijna in de bittere koffie. Terwijl ze opstaat neemt ze nog snel een slok. Slecht idee, langs haar mond stroomt het warme vocht naar beneden, te laat om tegen te houden. Met een plof belandt de mok op de tafel en bekijkt ze de ramp. Met twee treden tegelijk rent ze de trap op, trekt de eerste de beste trui uit de kast en dan gauw er vandoor. Ze start de motor. Hij pruttelt tegen.

 

Harmke Roestenburg - Levensles

16 maart

Genietend van de zwoele voorjaarswind door mijn haar, koerste ik het charterschip tussen de rietwallen van de smalle rivier door. Met de zeilen gestreken en weinig boten, durfde de schipper wel een hele tijd benedendeks te blijven.
De meeste gasten lagen te zonnen. Anderen tuurden naar buizerds die grillige duikvluchten maakten.
Het gestage motorgeronk werkte slaapverwekkend. Tot ik een scherpe bocht ontwaarde die me onzeker maakte. Kon ik dit alleen?
Ik minderde gas om de aandacht van de schipper te trekken. Meteen stond hij naast me en kon nog net op tijd bijsturen.
‘Voortaan eerder om hulp vragen, hé.’

 

Bert van Dijk - Pathétique

15 maart

De klanken van de sonate in zijn hoofd beschreven de liefde, de lust en de hartstocht, zoals ze dat nog nooit gedaan hadden. Maar ze konden er niet uit. Zijn inktpot was leeg.
Hij strompelde de trap af en sleepte zich door het mistige Wenen. ‘Een pot inkt.’ Zijn woorden sprongen als schorre kikkers over de chaotische toonbank. De winkelier zette de pot met een klap op het donkerbruine hout, ‘alstublieft Herr Beethoven’.
Een nieuw wit vel lag voor hem. Hij doopte de veer in de volle inktpot.

 

Janny de Heer - Vrijwilliger bij het Oranjefonds

14 maart

In het verzorgingstehuis is een high tea georganiseerd voor de bewoners en ik smeer de sandwiches. Zoete hapjes zijn besteld bij de banketbakker; bonbons, bolgebakjes, cherrycakes en ander soort gebak.
De gemiddelde leeftijd is tachtig jaar, de zangeres zingt haar repertoire voor honderdtienjarigen. Het publiek luistert beleefd en knikkebolt. De goedgevulde etagères op de tafels zien er verleidelijk uit. Bewoners letten smullend op hun dieet. Na afloop draag ik de restanten terug naar de keuken. ‘Waar moet dit heen?’
De chef-kok wijst naar de vuilnisbak.
‘Wat?’
‘Protocol, dit heeft bij de mensen op tafel gestaan.’
‘Dat kan ik niet!’

 

Cecile Koops - Muis

13 maart

Alles gaat mij in mijn eentje prima af. Ondanks dat zijn er momenten dat je stoere mannenhulp mist, zoals vandaag. Muurvast zit een muisje verankerd onder de deur van een mahoniehouten kledingkast. Het deel van het grijszwarte bolletje dat ik kan zien, beweegt zich niet. Paniek! Alsof het vanzelf verdwijnt, kijk ik een andere kant op.
Ten slotte trek ik gewapend met wegwerphandschoenen, krant voor onder de plek en stoffer en blik, walgend de deur open. Ik zet mij schrap voor het ergste… Uit de kast valt het dikke gerafelde koord van een trainingsbroek naar buiten.