UKV's van de week: Heel en Tussen de lakens lezen

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Nel Goudriaan - Lekker kort weer

8 maart

Haar stem schettert door de kapperszaak: ‘Koud hè.’
‘Dan gaan de muggen dood.’
Knip knip. 
‘Het is wel echt nodig.’
Knip knip. 
‘Er komt weer model in.’
‘Ik ben net begonnen, haha.’
‘Lekker hè, weer werken.’ 
Knip knip.
‘Nou mag het ophouden van mij.
Het is vreselijk, nog steeds niet afgelopen. Me kleinkinderen hebben het ook gehad.’ 
Knip knip. 
‘Achter is het lang, hè.’ 
‘Ja, die nek is vreselijk.’ 
-Geluid tondeuse-
‘Oh, heerlijk weer.’
‘Er is heel wat af.’
-Kijkt door de spiegel- 
‘Met mijn kennen ze wel voetballen.
Kijk es effe, nu past me muts ook beter op.’

Elsbeth Boom – Heel

7 maart

"Maar zeg nou eerlijk. Wat vind je ervan?" Ze kijkt hoopvol naar zijn gezicht.
"Frits, ik wil gewoon je mening. Die is belangrijk voor me. Dat weet je. Wees gewoon eerlijk."
Ze draait weer een rondje voor de spiegel. Ze is gelukkig met wat ze ziet.
"Ik, …", hij weegt zijn woorden zorgvuldig af.
"Ja …, zeg het nou gewoon."
"Ik vind de jurk heel … bijzonder."
Ze kijkt hem vol afschuw aan. "Heel bijzonder? De jurk is heel bijzonder? Dus hij staat me niet? Is dat wat je wil zeggen? Je wordt bedankt, Frits. Heel erg bedankt."
[#WvdW: heel]

Elka Le Mair – Heel

7 maart

‘Ik ben stuk,’ hoorde Lot mama zeggen. Vanuit de speelhoek in de achterkamer keek ze op. Ze zaten in de voorkamer, mama op de bank, die mevrouw op de rode stoel. Mama snotterde, wreef ruw langs haar ogen. Stuk? 
Lot zag niets, gewoon mama. Mama, die het altijd druk had. Die heel boos kon worden. Die soms niet hoorde dat je tegen haar praatte, haar ogen gericht op iets dat Lot niet zag. Die zorgde voor het eten. Mama, die vaak beneden was, terwijl papa meestal boven was. En die heel, héél lief was. Gewoon haar mama.

Asko De Vries Robles - TUSSEN DE LAKENS LEZEN...

6 maart

Hoe voelt het om een ander te zijn?
Niet zomaar iemand, maar je geliefde in het bijzonder.
Haar te begrijpen, maar dan ook echt.
‘Ben je nog gelukkig?’ fluister ik in het holst van de nacht.
Al liggen wij verstrengeld in elkaar. 
Je kunt nooit weten. Ben ik de ideale man voor haar,
de liefde van haar leven of had ik meer moeten doen, meer kunnen zijn?
“Als man en vrouw zult Gij één zijn,’ herinner ik mij uit het Nieuwe Testament.
Het zweet breekt mij uit.
Annemiek geeft mij een kus... en lacht.

Rom Molemaker - Geen verzet

4 maart

Volslagen weerloos ligt hij op zijn rug. Hij ziet het op hem gerichte, onontkoombare martelwerktuig. Met de achterkant van zijn tong duwt hij zijn keel dicht als er water in zijn mond wordt gespoten. Zijn neus zit dicht.
Ze dragen maskers en ze mompelen tegen elkaar.
Hij wil roepen, hij stikt.
Ze willen bij hem naar binnen kijken. De felle lichten van twee grote lampen en één kleine schijnen in zijn ogen. Hij sluit ze en ondergaat alles tenslotte gelaten. Verzet is zinloos.
Dan zegt een van de stemmen: 'Dat was hem.'
De vulling is geplaatst.