UKV's van de week: Hoop en Zonovergoten middag in maart

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Erik Uniken - Zonovergoten middag in Maart

3 maart

Er ontstond een run op lege plekken bij de bankjes rondom het winkelcentrum. 
De zon had ons allen verleid om buiten te zitten. Ik sloot aan bij de wachtrij achter het bankje naast een warenhuis. 
Sommigen hadden alvast wat eterij, iets te drinken of te lezen ingeslagen. Ik had niks want ik wilde alleen maar even kort tussendoor. 
Anderhalf uur duurde het in de rij. En geen onvertogen woord gehoord! 
Iedereen was in opperbeste stemming. We groetten zelfs de prullenbakzwerver. 
‘Goedemiddag.’
‘Ja, zakken jullie maar lekker in de stront,’ zei ze.
Maar goed, zij droeg dan ook een zonneklep.

Mechtilde Meijer 

1 maart

Klokslag verbijstering
gelaten
geslagen
gebroken hart
in schreeuwstand
volkslied, stille ontroering
het verdriet van de tolk
En tegenover
alle agressie
is er wilskracht
zijn er open armen en
kiemt er zachtgroei
want ooit
zal het klokslag vrede zijn.

Marijke Cauwe - Hoop

1 maart

In mijn stadstuin van vijf meter op zeven
bloeit het nieuwe leven
in de vorm van een gele narcis
alsof er niets aan de hand is.
In mijn living van vijf meter op zeven,
staar ik naar het beven
van een land onder oorlogsgeweld!
De tévé braakt gruwelbeelden uit.
Clusterbommen schuren langs mijn huid.
In mijn stadstuin van vijf meter zeven
geeft de gele bloem kleur aan mijn leven.
Een vlam van HOOP in dit bestaan
waarin mensen doden om geld en macht.
Niets geleerd van het verleden!
Pasen wordt verwacht.
Stil heb ik gebeden:
‘Moge er vrede ontstaan!’

Aaltje van Wieringen - O, Klokslag

1 maart

De klokslag dondert met geraas van de toren. Het is zondagmorgen. De mensen met stijve lijven omhuld door zwarte en donkerblauwe jassen onder met zwarte strikken getooide hoedjes lopen in afgemeten pasjes in zondagse schoenen gestoken kerkwaarts. In gedachten hoor ik het zingen:

‘O heer
Die daar des hemels tente spreidt,
die ons in angst en nood
verlossen kondt
tot alles stond,
ja zelfs ook van de dood!’

De klokslag galmt na in mijn oren. Verderop lopen die anderen. Met karretjes, koffers, kleine kinderen op schouders of in een doek op de rug.
Waar is die tent, Heer?

Remke Jansen - Balans

26 februari

'Gratis ophalen: goedwerkende hometrainer.'
Na een week is het zover. De langverwachte ophaalmanoeuvre.
'We komen voor de hometrainer.'
'Hier staat-ie,' zeg ik.
De man trekt aan het zadel. Het kraakt een beetje. Ze nemen hem toch wel?
Wanneer de fiets buiten staat, zegt de man: 'Bedankt. Prettig weekend.'
Ik wens hen hetzelfde. Een fijn weekend, echt. Trappend op de hometrainer of koekjes etend, maar ik had zo graag een kleine tegenprestatie gekregen. Niet voor de heb, maar voor de ... ja, voor wat eigenlijk?
Een bloemetje uit hun tuin? Een paardenbloem, een bosje grassprietjes? Een heel klein beetje tegenmoeite.