UKV's van de week: Spin en Verslavend

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep. 

---

Laura van der Linde - VERSLAVEND

7 september

Het is als chocola voor een ongestelde vrouw in een ongelukkig huwelijk. Het is als een sigaret voor een kettingroker die een eindeloos lange dag op kantoor heeft gewerkt. Het is als whisky voor een zwerver die warmte zoekt in een kartonnen doos. Het nemen, het nuttigen zorgt voor een kort moment van pure extase waarin het smachtend verlangen tijdelijk is gevoed. Maar het zal zich onherroepelijk opnieuw aandienen.

Zo is het voor hem ook. Hij legt zijn handen om haar nek en knijpt tot dat ene korte, extatische moment: als het spartelen stopt. Morgen gaat hij voor blond.

Hein de Kamper - Zin in loos geweld

8 september 

Na een korte slagenwisseling werk ik hem tegen de grond. Hij staat op – te laat met bukken - en slaat mij neer. Beter opletten! Een trap dan maar. Deze landt lekker. Lucht ontsnapt aan mijn opponent. Hij tuft, spuugt, maar herstelt zich wederom rap. Handig ontdoet hij zich van zijn stropdas, komt op me af en schopt terug.
‘Aaahh!’ Vol op mijn dijbeen. Dat gaat een flinke plek opleveren. Ik werp een blik op de kerkklok.
‘Ik moet nu echt gaan.’
‘Ik ook, de aardappels staan denk ik al op. Ik heb woensdag nog een gaatje.’
‘Zelfde tijd?’
‘Ja, prima.’

Carolijn Selten - NON-BINAIR

8 september

Terwijl hij het accessoireschap aanvult, komen er twee mensen de fietsenwinkel binnen. ‘Goedemorgen’, begroet hij ze. ‘Wat mag het zijn?’ ‘We zoeken een fiets’, zegt de vrouw. ‘Een elektrische.’ Relatief snel valt de keuze op model Speedy. ‘Bestelt u hem maar!’ zegt de klant kordaat. Hij pakt het bestelformulier. ‘Een dames- of herenmodel?’ ‘Heeft u niks ànders?’ vraagt de klant. ‘U twijfelt over de Speedy?’ checkt de verkoper. ‘Nou’, hoofdknikt ze richting haar partner, ‘we zoeken een fiets voor hèn.’ Zijn radertjes draaien. Opeens snapt hij het. ‘O, een tàndem?! Ik heb er nog één achter staan. Momentje 

Luc Vos - Techneut 

9 september

‘Verdomme, nu werkt die klote-tv weer niet!’
‘Rustig, schat. Wat scheelt er?’
‘Ik druk tien keer op de afstandsbediening en er gebeurt niets. Helemaal niets. Dat is nu al de derde keer deze week!’
‘Kalm aan, het zullen de batterijen wel zijn. Momentje, ik steek er nieuwe in.’
‘Dat ding zuipt wel batterijen, niet?’
‘Dan kijk jij wellicht teveel tv.’
‘Ja ja, rustig, maar het werkt nog niet. Kijk nu. Ik druk opnieuw en er gebeurt nog niets.’
‘Wat lukt er niet?’
‘Mijn programma doorspoelen.’
‘Hmmm, kan het zijn dat je live aan het kijken bent?’
‘Euh …’

Suzanna Esther - Spin 

10 september 

Wachten was niet zijn ding, maar hij had geen keus. De door de wind veroorzaakte trillingen jaagde hem op, de tijd vergleed meedogenloos traag. Als hij de keuze had, zou hij iets anders zijn. Een slak, veilig voor wind en weer in een huis van kalk. Zijn broers en zussen hingen elders. Hij miste ze. Altijd alleen wiegen in zijn web stemde hem triest. Met honger kon hij wel omgaan. De eenzaamheid nekte hem.
De prooi zat ingekapseld, enkel zijn monddelen staken uit.
Alleen hij hoorde diens laatste woorden. ‘Help, ik zit vast!’
‘Ik ook!’ riep hij getergd.