UKV's van de week: Sjaal en Sowieso

Iedere week lichten wij vijf ultrakorte verhalen uit die ons deze week zijn opgevallen. Dit zijn de verhalen van deze week. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Cynthia Smit – Uitsteller

18 april

Wezenloos kijk ik naar mijn plafond. Het zonlicht gefilterd door mijn blinderende gordijnen. Eigenlijk zou ik op moeten staan, denk ik. Eigenlijk moet ik gewoon tot tien tellen en dan, hup, benen naar buiten, opstaan, aankleden, enzovoort. Misschien even buiten gaan zitten. Ik zucht en kijk naar de verwijtende rode cijfers van mijn wekker. Mensen zijn nu aan het werk, misschien hebben ze wel lunchpauze. Mijn maag knort van de gedachte, maar ik sta nog steeds niet op. Als de kerkklok tien uur slaat, sluit ik mijn ogen. Morgen is weer een dag.

Carolijn Selten – Sjaal

19 april

Gefrustreerd doet ze haar werkkleding uit. ‘En dat noemt zich leidinggevende. Morgen dien ik mijn ontslag in’, denkt ze. Ze trilt van emotie. Pakt haar joggingbroek uit de kast. Een lichtblauwe, zijden sjaal glibbert van de plank. Ze veegt haar tranen ermee weg. Ruikt rozenzeep en sigarenrook. Ze is direct in de boerderijkeuken. Ziet de ongelijke gewichten van de Friese staartklok. Opa’s modderklompen op het rek. ‘Je bent er!’ glundert oma. ‘De thee staat klaar.’ Wat is oma jong. Ze ruikt spekpannenkoeken. ‘Mam, eten!’ hoort ze ver weg. ‘Ga maar kindje’, fluistert het in haar hart. ‘Je gezin wacht.’

Luc Vos – Maar…

20 april

Nee, het gaat niet goed. Ik probeer, maar …
Ik zucht diep en doe verder, maar …
Ik haal mijn schouders op, ik weet, het kan altijd erger, maar …
Ik voel me leeg, moe, op, richtingloos, ik kijk rond, zoek, vind, maar …
Ik wil wel, echt wel. Ik probeer, sleur me overeind, recht mijn hoofd, maar …
Ik lach, vertel grapjes, relativeer, en nog eens, en nog eens, maar …
Ja, ik weet het, ook dit gaat voorbij, alles wordt beter, maar …
Ik zal proberen, nog eens, beloofd, ik geef niet op, maar …
Nee, het gaat niet goed, toch probeer ik maar.

Nel Goudriaan – Sowieso

20 april

Met een klap valt de klep van de vuilnisbak dicht.
‘Nou já zeg, kan het iets zachter,’ kermt Maar.
‘Weer zo’n schrijver die een woord wegkiepert,’ roept Toch.
‘Ze hebben geen enkel respect voor kleine woorden,’ voegt Ook eraantoe.
‘Ik ben hier geheel ten onrechte,’ zegt Eigenlijk op hoge toon.
‘Daar heb je háár weer, arrogant als altijd,’ bromt Namelijk.
De herrie in de bak neemt toe, de een is nog verontwaardigder dan de ander.
Toen en Vaak roepen het hardst van allemaal.
‘Stop,’ schreeuwt de nieuwkomer. ‘We komen er sowieso geen van allen uit. Berust in je lot.’

Jingopuff Auteur – De stem

21 april

De krekels in zijn hoofd kregen een stem, een dwingende stem. Niets kon de woorden nog stoppen. Het bloed op zijn voorhoofd en de gaten in de deur waren bewijs dat hij het geprobeerd had, echter te vergeefs.
Met zijn hoofd in zijn handen schreeuwde hij om hulp.
‘Annie, alsjeblieft, laat het ophouden! Annie, help me dan!’
Zijn vrouw kon echter niet meer helpen. Ook voor haar kwam iedere hulp te laat. De stem had haar met woorden gevonden en zijn daad vergoelijkt.