UKV's van de week: Onafhankelijkheid en Verademing

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Elsbeth Boom - Onafhankelijkheid

25 februari

God, wat houdt ze van hem, haar teddybeer.
Elke avond staat zijn lievelingseten op tafel, tegenover een salade voor haar. Haar borsten zijn drie maten groter dan op hun eerste dag. Hij houdt van haar lichaam. Hoewel hij steeds vaker overwerkt en haar steeds minder beroert.
De dag dat ze besluit voor liposuctie, gooit hij de handdoek in de ring. Hij heeft haar geen liefde meer te geven: die is opgegaan aan zijn jonge, blonde, langbenige secretaresse.
Hij vertrekt, zij hervindt zichzelf.
Taart geeft haar troost, ze bespaart op de sportschool en de postbode bevredigt haar verlangens.

Levina Levja - Tegenpolen

27 februari

In moeders buik zijn de verschillen tussen Af en Onaf al merkbaar. Af geniet van de warmte in de baarmoeder, Onaf trappelt er lustig en in de nacht onrustig op los.
Hij zorgt er wel voor dat hij als eerste het levenslicht ziet. Hij zet het op een brullen. Af laat kalm van zich horen.
Bij het opgroeien is Onaf de baas, een herrieschopper. Af neemt alles rustig in zich op. Een levensgenieter pur sang.
Aan het einde is Onaf afhankelijk van zorginstellingen, Af weet zich geborgen door mensen die om hem geven om wat en wie hij is.

Erik Uniken - Verademing

28 februari

Terwijl ze me bij de bushalte voorbij stapt, opent ze een handje en verwondert zich dat haar ademwolk er niet in zit. Ze neemt een koude ademteug en blaast zo hard ze kan. Moeder, met de telefoon aan een oor, laat haar geen ruimte om deze damp wél te pakken te krijgen. Zij kijkt geërgerd, grijpt haar koter bij de capuchon van haar winterjas en sleurt haar mee. Het pluizenbolletje op de muts stuitert wild heen en weer.
't Wichtje lijkt de wasemjacht op te geven en spreidt twee vingers voor haar lippen. Dan maar een sigaretje roken.

Cora van B - Afhankelijk

28 februari

Zijn getergde kreet doet haar rennen naar de slaapkamer: het beddengoed is nat, op de grond loopt het urinaal verder leeg. Het is zijn verslagen blik die haar ogen vol doet schieten. Haar hart verkrampt.
Sussend helpt ze hem overeind en naar de douche: ‘Dit komt door de bijwerkingen van de chemo, het ligt niet aan jou, echt niet.’
Terwijl hij doucht, opent ze het raam, verschoont zijn bed, zet koffie. Als hij de kamer in wankelt, helpt ze hem in bed, stopt hem in, streelt zijn eens zo sterke handen. Hij zucht.
Zwijgend drinken ze koffie.

Wendy Sempels - Devoot

1 maart

De zondagviering verloopt routineus maar zoals steeds tracht hij zijn verouderde kudde te begeesteren.
Traag voert hij de rituelen uit, drinken uit de vergulde beker, het zuinige deppen van zijn mond waarna het doekje keurig over de rand wordt gedrapeerd.
Bij het uitdelen van de hosties hoort hij het getik van de sobere hakjes. Irène. Stiekem koestert hij het onmetelijke geluk dat hem overspoelt.
Ze vouwt haar handen tot een kommetje. Een luttele seconde beroeren zijn vingertoppen haar handpalm, een gestolen moment waarin hun blikken even versmelten en de verboden liefde zegeviert.
Eén tel waarin twijfel zijn hart bezwaart.