UKV's van de week: Lamp en Bloei

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Asko De Vries Robles - GOEDE OUDE TIJD

19 augustus

‘Vroeger was alles beter jongen.’
Ik knik en kijk opa vol verwachting aan.
Nu gaat het komen.
Opa heeft echt geleefd. Volgens ma zelfs voor twee...
Ze rolt dan met haar ogen en laat haar stem zakken.
Ik knik en doe net of ik het begrijp.
Volgens ma ben ik vroegwijs. 
‘Vroeger was alles beter jongen,’ stamelt opa opnieuw. Er loopt wat kwijl over zijn kin.
Ik knik wederom en probeer op het juiste moment ja te zeggen. Al zegt opa tegenwoordig wel erg vaak hetzelfde.
Volgens ma is dat omdat hij nog steeds voor twee leeft…

Luc Vos - Bloei 

20 augustus

Twintig jaar is het geleden dat we een boom plantten. Toen onze dochter werd geboren. 
'Dan kan je ervan genieten als je groot ben,’ zei ik elke keer als ik met haar in de tuin kwam. 
De boom groeide, net als zij. Een kerselaar. Hij bloeide prachtig. Zoals zij. 
Tot hij geen bloem meer wou dragen en haar gezicht wegkwijnde in het grote ziekenhuisbed. 
Ik kwam er niet meer, ik kon de boom niet meer zien. Vandaag kan ik er niet langs kijken. Voor het eerst in tien jaar bloeit hij weer. 
'Gelukkige verjaardag,’ lieverd. ‘Ik mis je zo.’

Elsbeth Boom - Lamp

22 augustus

Neve staat in de achtertuin, rokend.
Ze slaat haar vest nog wat dichter om zich heen. Ze wil niet meer naar binnen. Het is zo heerlijk rustig. Niets beweegt in de krakende vrieslucht. De grote eik houdt het vollemaanslicht nauwelijks tegen.
Haar weggegooide sigaret zakt weg in de sneeuw. Het is tijd. Neve pakt haar koffer achter de stapel stenen vandaan. De buitenlamp gaat aan wanneer ze de tuinpoort opent en wegloopt. Ze kijkt niet meer om.
Het begint opnieuw zachtjes te sneeuwen wanneer de buitenlamp weer uitgaat. En slechts de maan is getuige van de langzaam verdwijnende voetstappen.

Laura van der Linde - TOFFE PEER

22 augustus

Ik ben altijd alert. Altijd. Overdag, ’s avonds, ’s nachts. Wanneer je ‘aan’ moet gaan, is namelijk niet te voorspellen. Ja, nee, ik zie je denken: ‘Even dimmen nou, overdag continu op spanning staan omdat je heeeel misschien moet gaan shinen?’ Jazekering! Watt als het plotseling gaat stortregenen? Dan is die grote bol in de hemel dus nergens hè! Watt als er kortsluiting is? Watt als iemand de belangrijke kleine lettertjes op een verpakking moet lezen? Kan een kwestie van leven en dood zijn.
Maar verder ben ik relaxt hoor. Ik hang gewoon wat rond. Kost me geen energie.

Elsbeth Boom - Wereld Hallo Dag

22 augustus

Elke ochtend tussen acht en negen - behalve in het weekend, dan slaapt ze uit - staat ze bij het bruggetje en zwaait.
Elke fietser die langsrijdt, krijgt een zwaai met een 'hallo', vergezeld van een grote glimlach. Bromfietsers nooit. Bromfietsers vindt ze eng. Sommige fietsers kent ze van naam en die begroet ze met hun naam en de allergrootste glimlach. Vrijwel iedereen geeft haar een even enthousiaste 'hallo' terug. En bij slecht weer en rond kerst krijgt ze vaak presentjes.
Op 21 november hangt de burgemeester een koperen bordje met HALLO aan de met bloemen en knuffels bezaaide brug.