UKV's van de week: Taalverloedering en Ander weer

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Rom Molemaker - Vakantie

12 augustus

De fiets is met een kettingslot vastgemaakt aan de lantaarnpaal. Hij staat er al zeker een maand. Een eigenaar laat zich niet zien, niemand maakt de fiets los, geen mens haalt hem op.
Er is een hoop eenzaamheid in de samenleving.
De eigenaar is mogelijk in quarantaine, verhuisd en fiets vergeten, jackpot gewonnen, opeens evenwichtsstoornissen gekregen, betrapt op diefstal van e-bikes, weet niet meer waar hij hem heeft neergezet, is ontvoerd, vermoord...
Maar nee, natuurlijk niet, zeg.
Die is op vakantie gegaan, had geen zin om zijn fiets mee te nemen en heeft hem achtergelaten, vastgebonden aan een lantaarnpaal.

Arjan Van Essen - Vrijdagavond

13 augustus

Klokslag acht uur stap ik zijn kamer binnen. Het eerste dat opvalt, is een afwasteiltje onder de Senseo. Een waterig en geel gekleurde vloeistof vult de bodem. Mijn ergste vermoeden wordt niet bewaarheid. Althans, ik ruik niets.
‘Ik woue koffie zett’n, mar ik denke dat apparaat kapot is. Hie dutut nie goed.’ Hij kijkt me aan met een blik die het midden houdt tussen overtuigingskracht en schuldbewustzijn.
Ik voel zijn gevecht tussen het oude systeem dat twijfelt aan alles wat nieuw is en een nog net voldoende bewustzijn van teloorgang van denkvermogen. 
Het is een oorlog zonder winnaars.

Marion Reeuwijk-Remmerswaal - Taalverloedering

15 augustus

Dagelijks speurt ze Twitter af, mengt zich in ieder topic. Niet omdat ze voor de stikstof boeren is of tegen, dat interesseert haar niet. Het maakt haar niet uit of Rutte moet blijven of in de diepste gierput moet zwemmen. Ook doet het haar niets dat Putin meent het recht te hebben om Oekraïners uit hun huizen te schieten. Nee, als taalpurist voert ze een andere strijd. De strijd tegen de taalverloedering op sociale platforms. Het is niet hunnie kunne de klere krijgen, maar zij kunnen de cholera krijgen. Klinkt minder lekker, maar zo is het correct.

Tja Huizing - Ander weer

17 augustus

Als ik zie dat het waait, bedenk ik me niet en ga wandelen.
Vreemd dat ik geen sterveling tegenkom. Zal het iedereen ontgaan zijn dat het weer een andere wending heeft genomen?
Waarschijnlijk zijn de gordijnen en de lamellen nog gesloten, zodat ze de bloemen en bladeren niet zien bewegen.
Ik geniet optimaal als ik de wind inadem en voel hoe die met mijn haar speelt.
Even later begint het zelfs te regenen. Wat een zaligheid.
Ik buig mijn hoofd achterover, open mijn mond en slurp het regenwater gulzig op.
Nooit klaag ik weer over een regenbui.
Denk ik.

Mechtilde Meijer - EEN OUDE KLASGENOOT

17 augustus

Hij steunt met zijn ellenboog op tafel. Met zijn hand onder zijn linker kaak kijkt hij me schuin aan en speelt loom met zijn glas. ‘Heet hè?’
Hij reikt naar het kaasmes alsof het een enorme inspanning is en probeert een flinterdun plakje blauwe kaas af te snijden. Hij grinnikt naar me. ‘Zelfs daar is het te heet voor.’
‘Druiven,’ zeg ik en wijs naar de gevulde schaal naast de kaasplank.
‘Ja, deze.’ Hij houdt zijn glas op. ‘Heb ik nodig vanavond.’
Ik schenk hem bij. ‘O ja? Vertel.’
Hij lacht verlegen. ‘Anders durf ik je niet te vragen.’