UKV's van de week: Komaf en Verterend vuur

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Nel Goudriaan - Verterend vuur 

11 mei

Ademloos kijken ze naar hem op.
‘Je oude leven moet worden verteerd. Pas dan komt er ruimte voor het Ware Zelf’.
Hij neemt een brandende sigaret in zijn hand en drukt deze in zijn vlees. ‘Zo doe je dat, elke dag een stukje, tot er enkel Geest overblijft.
In het halfduister verschijnen brandende punten. De scherpe sigarettengeur vervult de ruimte. Hier en daar klinken kreten van pijn.
Hij opent de deur. De frisse buitenlucht stroomt binnen. ‘Adem het nieuwe leven in.’
Een jonge vrouw talmt.
‘Jou kies ik uit. Ik bevloei je met mijn kostbare vocht.’
Dankbaar glimlacht ze.

Mechtilde Meijer - KIJKEN

11 mei

‘Ik ben een beetje boos,’ deelt mijn kleinzoon mee vanaf de achterbank.
‘Ben je boos lieverd, hoe komt het?’
‘Ik zie helaas alleen maar lucht.’
Ik glimlach om het gebruik van zo’n grote-mensenwoord, terwijl mijn innerlijke kind razendsnel zijn ongenoegen verklaart. 
De volgende morgen laat hij zich braaf ingordelen op het verhoogde boosterkussen en kijkt hij als een vorst in het rond.
‘Zit je lekker, schat?’ 
In de achteruitkijkspiegel zie ik zijn zacht genietende ‘Jaaaa.’ 
Impulsief app ik de peuterspeelzaal en stel mijn eigen prioriteiten bij. We gaan rijden! De polder in, koetjes kijken, bloemen plukken en picknicken!

Rom Molenmaker - Komaf 

10 mei

Het was een proces van jaren, maar nu is hij vrij, denkt hij.
De dwingende regel van twee kerkgangen per zondag, de wetenschap dat hem een hemel kan wachten, maar eerder nog een hel, elke week een psalmvers, geen seks zonder huwelijk, alles bij elkaar betekende het een inperking van zijn vrijheid.
Dat is nu voorbij.
Maar steeds als hij op een zondag een willekeurige winkel wil binnengaan is er die automatische aarzeling voor hij over de drempel stapt. Een verre schaduw, een fluisterende stem.
Die gereformeerde opvoeding, daar komt hij maar niet vanaf.

Annemieke Poirters Embrechts - Komaf 

10 mei

Mientje was van eenvoudige komaf. Haar leergierige geest mocht zich na de lagere school alleen bezighouden met poetsdoeken en wasborden. Toen de kantoorklerk verliefd op haar werd dacht ze dat hij haar voor de gek hield, dat ze hem niet waard was. Hij maakte carrière, terwijl ze de eindjes aan elkaar knoopte, zorgde dat alles op rolletjes liep , een warm thuis maakte voor hem en hun kinderen. Ze had nooit mogen studeren, maar was hun verzorgster, adviseur, topchef, lerares, psycholoog, met een groot liefdevol hart. Geen wonder dat hij haar tot zijn dood adoreerde.

Luc Vos - Komaf  

9 mei

’Kom je dikwijls af?’ vroeg papa toen ik alleen ging wonen. 
’Natuurlijk,’ knikte ik. 
'Kom je wat vaker af?’ vroeg hij bij mijn tweede bezoek dat jaar. 
'Uh uh,’ gromde ik. 
'Wanneer kom je nog eens af?’ smeekte hij toen ik vorig jaar belde voor zijn verjaardag. 
'Snel papa. Maar het is zo druk.’
'Dat weet ik,’ zuchtte hij. ‘Probeer je?’
'Zeker.’ 
'Hij was een man van gewone komaf,’ zei de priester en keek van de urne naar mij. ‘En zijn zoon was zijn oogappel.’
Ik slik en weet dat ik van deze spijt niet meer afkom.