UKV's van de week: Houvast en Wachtlijsthuiver

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid. 

---

Houvast - Cindy van de Velde

10 februari 

Als zelfs de slaap zich niet laat vatten
Onontwarbaar hard de knoop
Duizend spinsels – zeurend, malend
Mijn hoofd volslagen overhoop
Mistroostig speurend naar connectie
Maar alles rot en desolaat
Plots een donzen gloed mijn ziel omhelst
En ik voel dat je naast me staat…

Jumpy - Ferry Segers

10 februari

Buiten stormt het alsof de wereld vergaat. Toch wil Jumpy naar buiten.
‘Doe hem wel een riem om, je weet nooit wat er hier kan gebeuren. We wonen hier pas net.’
‘Ja mama.’
Jumpy vindt het niet zo erg, hij weet dat die riem maar kort aan hoeft. Daarna kan hij lekker ravotten.
Maar een windvlaag tilt de Jack Russel de lucht in. De riem schiet uit de hand van Pieter die het handvat nog net op tijd kan grijpen.
Tegen de wind in kruipt Pieter terug naar huis. Daar haalt hij Jumpy binnen alsof het een vlieger is.
 

Fysiotherapeut met niet aangeboren hersenletsel - Asko De Vries Robles

11 februari 

Alsof ik in de spiegel kijk. Karel trippelt in zijn rolstoel naar binnen met zijn linker arm in het stereotiepe spastische patroon. De tranen staan in zijn ogen en meer dan eens barst hij in huilen uit. Volgens zijn vrouw heeft hij hier sinds het infarct last van. Karel kijkt haar aan en knikt slechts, “ Esmee is mijn alles, zou niet weten wat ik zonder haar zou moeten, de liefde van mijn leven.” Haar ogen glinsteren nu ook en gezamenlijk zwijgen zij en slaan de handen ineen.
Ik slik en denk aan mijn vrouw en toon verbaal mijn medeleven, maar mijn traanbuisklieren zijn en blijven hardnekkige dienstweigeraars.

Terug op de markt - Paul Bastiaansen 

13 februari

Ik heb vaak genoeg alleen aan tafel gezeten, in een groot bed geslapen, gejankt voor de spiegel, gelachen om het leven. Ik wil niet alleen sterven.
Ik pak het groots aan, maar zonder succes. Joris' Showroom vindt mij niet uitzonderlijk genoeg. Dinosaurussen zijn hot, fossielen als ik niet. Ik ben geen boer, en dus niet interessant voor Yvon Jaspers. En bakken kan deze Hollander niet. Kortom, de wereld draait zonder mij ook wel door.
De ware liefde zal nu spoedig mijn pad kruisen. Het kan niet missen. Ik heb me in het wijkcentrum opgegeven voor een paasworkshop 'hooihazen maken'.

Wachtlijsthuiver - Renate Marlis

13 februari

Er is een grote zwarte hond binnengewandeld in ons huis. Hij deed dit zo subtiel dat het een hele tijd duurde voordat wij – behalve degene waarvoor hij kwam – hem allemaal in de gaten hadden. Op dat moment had hij zich al zo ingegraven dat wij hem ook niet zo maar konden buitenschoppen.
Er is een grote zwarte hond binnengewandeld in ons huis. Hij vreet aan één van ons en er is niets wat wij kunnen doen. Wij kunnen alleen luisteren en alert zijn. Totdat de wachtlijsten zijn opgelost en iemand hem hopelijk zal africhten, voor het te laat is.