UKV's van de week: Gemeenschap en Een sprankje

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid.

---

Gemeenschap - Marion Reeuwijk-Remmerswaal

11 juli

‘Vroeger was alles beter,’ mijmerde de miljardair. ‘De gemeenschap zorgde voor elkaar en er waren hechte banden.’
‘Wat is geweest kun je niet meer veranderen,’ merkte zijn vriend op.
‘Toch wel!’ zei de miljardair. Hij kocht een groot leegstaand dorp in Groningen en bouwde er mooie huizen, winkels, parkjes, vijvers en zelfs een kerk en scholen. Daarna nodigde hij mensen uit om zijn huizen te huren. Voorwaarde van het burgerschap was een contract voor jaarlijkse uren gemeenschapswerk. Zo draaide het dorp, dat de naam ‘Nieuwdorp’ kreeg, als een solidaire, hechte gemeenschap, waarin iedereen zijn steentje bijdroeg.

Alleen - Asko de Vries Robles

11 juli

Een gedistingeerde heer op leeftijd is aangeschoven. De tafel is al voor hem gedekt. In het broodmandje ligt een afgebakken croissant, daarnaast staat een glas verse jus d’orange. De geur van koffie kringelt hem tegemoet. 
Hij neemt plaats, vouwt zijn handen samen en richt zijn blik op de overkant van de tafel. De lege stoel valt samen met de laatste woorden van zijn vrouw: ‘Beloof je mij dat je goed voor jezelf zult blijven zorgen?’
Haar stem haperde ...

De antischepping - Jingopuff Auteur 

14 juli

Daar sta je dan, bijna apathisch. Je kijkt om je heen, je ogen zien wel maar je hersens registreren niet. Mensen zijn geesten, de stilte een vloek. Je voelt zijn armen nog rond je nek van zijn laatste knuffel een week geleden. Als liefde een getuige nodig zou hebben, dan was het dat moment.
Iedereen noemde hem ‘de kleine Joop’. Een miniatuuruitgave van jezelf, uiterlijk en innerlijk. Een groeibriljant waarvan de garantie nu verlopen is, dankzij één moment en één ander persoon. Het universum had ze alle drie samengebracht met dit afscheid als gevolg.

Een sprankje - Nancy Bastiaans

15 juli

Om de wereld te kunnen dempen, sluit ik de autoramen en speur de omgeving af naar uitzicht. De verweerde gevels naast me weerkaatsen wanhoop. Alleen in een perkje voor me, lijken grassprieten tussen de plastic flesjes en hondenpoep terug te vechten tegen het verval. In een jonge boom die als wapen tegen de treurnis is geplant, zit een verfomfaaide gaai. Hij schudt zijn veren en vliegt weg. Ik start de auto.

Voor Stella - Aaltje van Wieringen

16 juli

De geranium glimlacht. Ze schudt haar roze blaadjes en vraagt: ‘Mag ik nog wat?’ Ik giet nog wat bij. De klimop bast: ‘Laat je nog wat over voor mij, zuiplap?’ ‘Nou, nou, does lief,’ lach ik en ga de rest van de planten langs. Een tak prikt in mijn zij: ‘Je moet die lui niet zo vóórtrekken.’ Daardoor glij ik uit en duik voorover tussen de hekspijlen door en hang vijfentwintig meter omlaag in de top van de meidoorn. Ze slaat me me met de takkenslag om de oren, scheldend: ‘Stom wijf, blijf met je gieter uit mijn lijf!’