UKV's van de week: Make-over en Spelen met woorden

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid.

---

Stomme trut. Ik mag haar niet - Renate Marlis

26 juni

Er schijnt een bitch rond te lopen. Bijna iedereen heeft het erover. Ik begrijp ook werkelijk niet waarom niemand er iets van zegt of er iets aan doet. Ik hoor het steeds vaker! En zie haar naam ook telkens voorbijkomen op het internet. Het is een sujet, een pestwijf van jewelste. En ze kan gewoon haar goddelijke gang gaan. Het lijkt wel of ze allemaal bang van haar zijn. Ik zou het weleens mee willen maken dat ze mij lastig gaat vallen. Dan is ze nog niet jarig. Nee, kom maar op hoor. Karma!
Als je durft.

MAKE-OVER - Theo Stepper

29 juni

Zijn fauteuil valt enigszins uit de toon. Heel de huiskamer is onder handen genomen. Heel de woonkamer? Nee, één stoel blijft dapper weerstand bieden.
De muren zijn geschilderd, de bank is vervangen, evenals het vloerkleed en een andere fauteuil. Er is een nieuwe eethoek, een nieuwe lamp en een hocker. Zelfs het Christusbeeld is verhuisd.
Gezeten in zijn oude draaistoel, slaakt hij een zucht. Het is mooi geworden, moet hij toegeven. Zijn vrouw zit op de nieuwe bank en kijkt hem geamuseerd aan. ‘Nu hoef je alleen nog door je stoel te zakken, dan is het perfect.’

De perfecte plek - Nel Goudriaan

29 juni

Zijn blik glijdt van de mosgroene muur naar het houten bankje naast de geldautomaat. Hij neemt een ham-kaascroissant uit de plastic zak en begint te eten. Volgeladen supermarktkarren rollen langs. Af en toe werpt iemand een blik op hem. Zo’n blik van ‘wat moet jij daar?’
Hij vraagt zichzelf al jaren af wat hij met zijn leven moet.
Vandaag niet. Er lonkt een gouden kans.
Bijna kan hij de vrouw aanraken, als zij haar pinpas in de automaat steekt. Vanuit zijn ooghoeken leest hij de pincode. Zijn voet gaat opzij, ze valt.
‘Kan ik u helpen?’ vraagt hij vriendelijk.

KOOKLES - Froukje Postma

29 juni

“Je moet wel eerst boter in de koekenpan doen,” zegt ze.
Terwijl hij de hompen gehakt ronddraait, beginnen de aardappels over te koken.
“Verdomme!” Met een ruwe beweging trekt hij de pan van het vuur, de deksel klettert op de grond.
Haar hand op zijn arm. “Rustig maar.”
“Waarom moet ik op mijn leeftijd nog leren koken!” gromt hij, draait het vuur laag en legt de deksel met een harde klap terug.
Dan ziet hij de tranen in haar ogen.
Hij zucht diep. “Sorry.”
En hij drukt haar dicht, dicht tegen zich aan, nu het nog kan.

Spelen met woorden - Marion Reeuwijk-Remmerswaal

2 juli

Heftig tikken de vingers op de toetsen met letters, alsof het leven ervan afhangt. Het verhaal moet verteld worden, gedachten omgezet naar levendige beelden die het verhaal via ‘show, don’t tell’ vertolken. Geluiden worden verdrongen naar de achtergrond, de focus gericht op het witte blad op het beeldscherm, dat zich langzaam vult met letters, soms met rood onderstreept, afgestraft door de kunstmatige intelligentie die geen Engelse woorden in een Nederlandse tekst wil toelaten. Maar ik ben de meester van het geheel en negeer de afstraffing met blij gemoed, want ik heb mijn doel bereikt met negenennegentig woorden. Punt uit.