Taal zonder mantelpak

Op 3 juni is haast onopgemerkt een nieuwe periode begonnen in de geschiedenis van de Nederlandse taal. In een Haags café kwamen de leden van het Genootschap Onze Taal bijeen om de doelstelling van hun vereniging te veranderen.

Minder dan 24 uur geleden was het doel van Onze Taal nog ‘het verantwoorde gebruik van de Nederlandse taal in woord en geschrift te handhaven en te bevorderen en aan hen die haar gebruiken meer begrip en kennis daarvan bij te brengen’. Dat is losgelaten. Het doel is nu ‘op een toegankelijke manier te informeren en adviseren over alles wat te maken heeft met taal in het algemeen en het Nederlands in het bijzonder, te enthousiasmeren voor taal en een podium te zijn voor de uitwisseling van ideeën en meningen over taal.’

De verandering van de doelstelling is niet geheel onverwacht. Het tijdschrift Onze Taal geeft al jaren ruimte aan pleidooien tegen de norm (naast even hartstochtelijke artikelen ervoor). Bovendien gingen de artikelen al een tijd niet meer alleen over de Nederlandse taal.

Taal in al haar verschijningsvormen

Een van de leden verklaart de verandering door de aanwezigheid van de neerlandici die het genootschap in handen hebben. ‘Zij willen alleen maar vastleggen hoe het zit, ze willen geen norm stellen.’

Taalkundige Marc van Oostendorp ziet het anders. ‘Ik denk dat er wel degelijk in het taalminnende publiek zelf de afgelopen decennia een ontwikkeling heeft voorgedaan naar liefde voor de taal in al haar verschijningsvormen, niet alleen de 'verantwoorde'. Een maandblad vol machteloze woede en gemopper over hoe vreselijk alles is, willen maar weinig mensen lezen.’

Van Oostendorp is dan ook erg blij met de nieuwe ontwikkelingen. ‘De meeste mensen willen misschien soms wel even hun wenkbrauwen fronsen over de magere spelkwaliteiten van de jeugd, maar ze willen daar niet hun leven door laten bepalen.’