Schraptip 3: vermijd mooischrijverij

Je kunt een tekst zo mooi maken als je zelf wil. Dat wil echter niet zeggen dat je er zoveel mogelijk woorden in moet proppen. Less is more.

Een eerste versie bevat altijd meer woorden dan dat er nodig zijn om het verhaal te vertellen. Soms valt de schrijver terug op mooischrijverij, wat zich vaak voordoet in een overdaad aan bijvoeglijke naamwoorden.

Kijk bijvoorbeeld naar deze zin: ‘Het frisse, sprankelende water kletterde in de authentieke fontein te midden van het historische en altijd drukbezochte plein.’ De schrijver probeert hier een sfeer neer te zetten die door de bijvoeglijke naamwoorden geforceerd aanvoelt. Probeer daarom het  volgende: schrap alle bijvoeglijke naamwoorden. Houd je daardoor een zin over die eigenlijk niks zegt, schrap die dan ook.

Sfeer overbrengen lukt niet met mooie woorden. Dat moet met details, en die kunnen heel direct zijn. Moet het plein een gevoel van eenzaamheid uitstralen, dan zegt een enkele vogel die naar de overgebleven patatrestjes zoekt voldoende. Wil je juist een levendige sfeer neerzetten, dan heb je genoeg aan de beschrijving van een meute die een straatartiest staat aan te moedigen.

Wees dus zuinig met woorden. Bewaar ze voor wat je echt wil vertellen. De ultieme voorstelling van bijvoorbeeld een omgeving of een gevoel breng je teweeg door de fantasie van de lezer aan te wakkeren. Geef ze een duwtje in de goede richting, en de lezer zal de rest zelf invullen.

Schrapweek

Meer tips om te schrappen? Lees de volgende schraptip: neem afstand van je manuscript.