Kinderboeken mogen gekker

Maurice Sendak, de auteur van prentenboek Where the Wild Things Are (vertaling: Max en de Maximonsters), vindt dat hedendaagse kinderboeken veel te lief en onschuldig zijn. Volgens hem zijn de moderne jeugdboeken niet altijd ‘eerlijk en trouw aan de belevingswereld van kinderen’. ‘Als er iets is dat ik merk over de jaren heen dan is het dat die drijfveer [voor gekheid] afneemt,’ aldus de 83-jarige auteur. ‘Er is een soort passiviteit, die terugvalt op de kinderlijke onschuldigheid waar ik nooit echt in heb geloofd. Wij herinneren onze jeugd als erg passievol, verwarrend, waanzinnig en komisch.’ Sendak vergelijkt het met zijn personage Max uit zijn prentenboek en hoe hij ‘een klein beest’ was, zoals we dat allemaal zijn. Er is veel controverse ontstaan rond de boeken van Sendak. Zo gaat Where the Wild Things Are over een jongen die rebelleert tegen zijn ouders en naar zijn eigen fantasiewereld vlucht en vertelt zijn verhaal Outside Over There over een baby die wordt gekidnapt door goblins. Het zijn onderwerpen die angst oproepen bij ouders, denkt Sendak, iets wat andere kinderauteurs niet durven te doen. Het maakt hem echter niet uit als hij daardoor een vreemde eend in de bijt is. Hij gelooft dat ‘kinderen niet beschermd kunnen worden’, zoals de meeste mensen proberen te doen. Hijzelf groeide op tijdens de Holocaust en heeft het zijn gezin zien verwoesten. ‘Ik moest erdoorheen bijten ondanks dat ik wist wat het allemaal betekende.’ Opmerkelijk is dat al zijn boeken goed eindigen. ‘Ik had de zekerheid nodig dat deze kinderen [van mijn boeken] veilig thuiskomen. We willen dat ze goed eindigen en dat doen ze ook, wat niet altijd gebeurt in boeken voor volwassenen.’ De auteur stelt bovendien dat kinderen hem altijd positief aanspreken over zijn boeken. ‘Ze bedanken me altijd voor het openen van deuren, ook al is het alleen maar om door het kiertje te spieken om ze te tonen hoe zwaar het leven kan zijn,’ legt hij uit. ‘Natuurlijk moet er plaats zijn voor veilige, prachtige verhalen. Het is een grote wereld, een groot vakgebied, maar er moeten ook gekke mensen zoals ik en Tomi Ungerer zijn.’ Sendak verwijst naar de Franse tekenaar die zowel politieke tekeningen als prentboeken voor kinderen maakte.