In de spotlight: “De redacteur had gelijk: ik was gewoon te lui om ‘mijn darlings’ te killen”

Schrijven is een proces van vele jaren, waardoor het extra bijzonder is als het lukt om je boek uit te geven! In de rubriek ‘in de spotlight’ delen we succesverhalen van onze lezers die het voor elkaar hebben gekregen om hun boek uit te geven. Dit keer het verhaal van Anneke de Jong die bezig is met haar vierde boek.

1. Hoe kwam je bij je uitgever terecht?

Ik heb eerst uitgevers benaderd, maar zonder resultaat. Ik had daar natuurlijk wel op gehoopt. Ik denk dat uitgevers voorzichtig zijn geworden met uitgeven van boeken, wat ik ook wel begrijp, want het aanbod is groot. Bovendien worden er steeds minder boeken gelezen. Onbekende schrijvers staan dan ook niet vooraan op hun verlanglijstje. Zeker niet als blijkt dat iemand -ik dus- 74 is, en de kans op een tweede, laat staan een derde boek, gering is. Dat daarop uitzonderingen bestaan heb ik wel bewezen. In tien jaar tijd schreef ik drie romans. En aan nummer vier ben ik bezig.
Dus week ik uit naar uitgeven in eigen beheer en kwam terecht Haags Bureau en Pumbo. Haags Bureau verzorgt de lay-out en Pumbo het drukwerk. Mijn boeken zijn gewoon te bestellen in alle boekwinkels en online. En in Alphen aan den Rijn liggen ze ook in de boekwinkel zelf (in consignatie)

2. Waar gaan je boeken over?

NERGENS IS EEN LAND Fantasy.

Maarten neemt de wereld anders waar dan andere kinderen. Voor hem is het vanzelfsprekend dat hij kan vliegen en hij denkt dat iedereen dat kan. Wanneer hij vertelt over zijn vliegavonturen lachen ze hem uit. Zijn verlangen groeit om op zoek te gaan naar een land waar iedereen gelukkig is. Als de meester vertelt dat zo’n land Nergens is, neemt hij dat letterlijk en gaat ernaar op zoek.

EILAND ZONDER BRUGGEN roman

Wanneer haar moeder ziek wordt, zorgt Anne voor haar. Ze hoopt antwoorden te krijgen op vragen. De gesprekken verlopen stroef, maar gaandeweg komen zij dichter bij elkaar.
Anne heeft een relatie met een talentvolle schilder. Zelf schildert zij landschappen, maar eigenlijk wil zij, net als hij, portretten kunnen schilderen om het gezicht van haar moeder vast te leggen. Als haar moeder overlijdt dreigt ze de weg kwijt te raken, maar dwingt zich de confrontatie aan te gaan met dat ene doek dat ze van zichzelf moet schilderen.

DE BRIEF lesbische roman

Een onverwachte brief van haar ex, Marian, en een begeleidende brief bij haar manuscript naar een uitgever, kruisen elkaar en geven een bruuske wending aan het net weer rustige leventje van Eveline van Dongen.
Verscheurd door gevoelens van warme herinneringen aan wat was en nieuw oplaaiende hoop, maar tegelijkertijd ook onzekerheid voor de toekomst, maken dat de lezer door wilt lezen tot het eind. Zeker als dan misschien ook nog liefde opduikt uit een verrassende hoek.

3. Wat was de grootste uitdaging van het schrijven van een boek?

De eerste uitdaging was dat ik mezelf wilde bewijzen dat ik het kon.
Maar de grootste uitdaging was wel dat ik het aandurfde om mijn derde boek te schrijven. Een lesbische roman. Wat haalde ik me op mijn hals aan nare opmerkingen? Ik stelde mezelf gerust door tijdens het schrijven het schrijven te denken: je kan altijd met de zoek-en-vervang knop van zij een hij te maken. Tot ik daarom keihard moest lachen. Kom op An, zei ik tegen mezelf. Je bent echt de enige niet.

4. Wat heb je geleerd van de manuscriptbeoordeling van Schrijven Magazine?

Ik heb mijzelf voor alle drie mijn boeken een manuscriptbeoordeling gegund van Schrijven Magazine. Ik kreeg (h)eerlijk en helder en commentaar waar ik echt mee verder kon. Met een vervolggesprek kon ik daarover ontspannen sparren met, in mijn geval, Eisso Post en Maria Genova. In DE BRIEF was de feedback op een bepaald hoofdstuk niet mals, in die zin dat ik zelf wilde geloven dat het goed was wat ik had geschreven, ook al struikelde ikzelf ook over dat deel. Logisch dat Maria mij daarop wees. Maar ik dacht: de lezer leest er wel overheen. Onderschat de lezer nooit had ik ooit ergens gelezen. Toen dat me te binnen schoot wist ik meteen dat zij gelijk had en dat ik dat zelf ook wel had gezien, maar gewoon te lui was om ‘mijn darlings’ te killen.

5. Heb je een gouden tip voor andere schrijvers?

Vroeger dacht ik altijd dat alles wat bij mij lukte, puur toeval was. Veel complimentjes verder daalde eindelijk het besef dat toeval niet bestaat. Ik begon ik met gedichten schrijven, later werden het columns, gepubliceerd in het Alphens Nieuwsblad, en korte verhalen waarvan er twee zijn gepubliceerd in Schrijven magazine (De schrijver, tekstuur proza, augustus 2019 en Femke en de maan, tekstuur Kidlit februari 2020)

Mijn tip voor andere schrijvers:
Sta open voor feedback en beslis wat jij ermee kan. Zoveel mensen, zoveel meningen. Geef nooit op als jijzelf gelooft in wat je schreef. Wat een ander er ook van vindt. Ga gewoon lekker door, zeker als schrijven jou blij maakt. Stap over teleurstellingen heen, leer ervan, omarm ze en ga door. Of jank een poosje, ga wandelen, hardlopen of op een koude winderige dag op het strand keihard schreeuwen tegen de wind in en verbeeld je dat de krijsende meeuwen boven je hoofd, jou vertellen hoe goed jij bent.

Jouw boek in deze rubriek?

Heb jij recent je boek uitgebracht, of staat dit te gebeuren? En heeft Schrijven Magazine jou enorm geholpen bij het schrijven van jouw boek? Of misschien heb je een schrijfcursus van ons gevolgd of heeft een manuscriptbeoordeling je goed geholpen? Neem dan contact op via dit mailadres, subjectregel ‘In de spotlight’. Vertel in zo’n 250 woorden hoe je boek is of wordt uitgegeven en op welke manier Schrijven Magazine je heeft geholpen. Wie weet nemen we contact met je op en zie je jezelf terug in deze rubriek!