Illustraties in fictieboeken; waarom zijn ze verdwenen?

In een artikel van The Guardian beklaagt auteur Darragh McManus zich erover dat illustraties in romans sinds de 19e eeuw verdwenen zijn. Volgens hem missen die boeken een belangrijk element dat toe kan voegen aan de beleving van het verhaal.

Als voorbeeld van hoe het ook kan, noemt hij een collectie korte verhalen van Don DeLillo, genaamd The Angel Esmeralda. DeLillo heeft aan het begin van elk kort verhaal illustraties toegevoegd. Ook kun je denken aan de foto’s die Stephen King in zijn recent uitgebrachte boek 11/22/63 heeft laten zetten.

McManus geeft aan dat boeken in de 19e eeuw veel illustraties kenden, maar vandaag de dag zijn geïllustreerde boeken op één hand te tellen. Vreemd, vindt hij, gezien uitgevers veel moeite steken in het ontwerpen van het omslag, de keuze van lettertype, et cetera. Vooral de laatste tijd is deze ontwikkeling duidelijk merkbaar, nu uitgevers hun boeken fraaier vormgeven in de strijd tegen e-boeken.

Omslagen vervullen een belangrijke functie, namelijk het lokken van een potentiële lezer in de boekhandel. Illustraties worden pas gezien zodra een lezer de moeite heeft genomen het boek open te slaan. Toch denkt McManus dat illustraties, foto’s, tekeningen, typografie en wat je als schrijver ook maar kunt verzinnen, zeker iets toe kunnen voegen aan het geheel.

Hoewel McManus aangeeft dat niet iedere lezer van beeld in een roman gediend is, denkt hij dat het mixen van twee media in onze multimediale samenleving een voordeel met zich mee brengt. Net zoals e-boeken grafische elementen verbinden aan het verhaal, zouden traditionele boeken dit ook kunnen doen.

Wat denken jullie? Voegen afbeeldingen iets toe aan een roman, of moeten schrijvers alles aan de fantasie van de lezers overlaten? Bespreek het op het forum van Schrijven Online.