Gereedschapskist: hoe schrijf je seksscènes

Hoe pak je het schrijven van een seksscène aan? Wat moet je wel en wat vooral niet doen? Wij helpen je op weg!

---

Let op de basics

Alhoewel schrijven over seks niet bepaald hetzelfde aanvoelt als schrijven over de afwas, blijft het toch belangrijk om niet je basis schrijfvaardigheden te vergeten. Omdat het schrijven van seksscènes vaak beschouwd wordt als een aparte en complexe bezigheid, wordt de basiskennis van het schrijven nog al eens achterwege gelaten. Blijf dus goed letten op je schrijftechniek, je zinsbouw en het ritme van je verhaal. Lees je werk een keer hardop voor, dit kan je helpen bepalen waar je tekst lekker loopt en waar niet.

Het begint met voorspel

Voorspel heeft hier niet de letterlijke betekenis, maar betekent hier de aanloop naar je seksscène toe. Seksscènes werken goed wanneer er eerst langdurig spanning is opgebouwd. Personages die om elkaar heen draaien, momenten waarop er bijna iets gebeurt maar toch nét niet, obstakels die een romance in de weg staan… Het uitstellen van de werkelijke actie bouwt suspense op, hierdoor wordt de scène zelf des te vuriger.

Lees ook: Wat als je personage seks wil?

Het juiste taalgebruik

Bij seksscènes ligt het gevaar op de loer dat je poezelige, bedachte of afgesleten woorden gaat gebruiken. Schrijver Isa Maron nam zich voor om in haar boek Passiespel de woorden ‘pik’, ‘kut’ en ‘lul’ niet te gebruiken. Niet uit preutsheid, maar om het verhaal zo effectief mogelijk te vertellen. Aan de andere kant kreeg schrijver Marlen Beek-Visser van haar redacteur het advies om de dingen gewoon bij hun naam te noemen.
Hoe expliciet je een seksscène maakt en welke woorden je gebruikt is dus afhankelijk van het beoogde effect: is het einddoel romantiek of spanning? Wil je je lezer opwinden of laten zwijmelen?

Zintuigelijkheid in seksscènes

In veel seksscènes wordt de nadruk gelegd op zintuigelijke waarnemingen. Wat horen, voelen en proeven de personages? Dit kunnen hele subtiele dingen zijn: het ruiken van de geur van iemands haar bijvoorbeeld, of het horen van iemands ademhaling. Door de focus te leggen op sensitiviteit zit je dichter op de huid van je personages en maak je je scène levendiger.

Lees ook: Zo schrijf je zintuigelijk

Laat zelfreflectie achterwegen

Een minder goed idee is het verwerken van zelfreflectiviteit in dit soort scènes. Een personage te veel stil laten staan bij de situatie of zijn of haar acties, haalt de vaart uit je verhaal en haalt de lezer uit het moment. Wanneer de personages opgaan in het moment, kan de lezer opgaan in het verhaal.

Bron: Writing World